Rapid Trip in BKK LOL
ทริปนี้ถูกวางแผนมาประมาณสัปดาห์กว่าๆ ถามว่าแพลนเยอะแยะรึปล่าว “หึ” อารมณ์ว่าอยากจะลองพักแบบ Hostel ในกรุงเทพจนมาตกลงกันที่ Mad cow ดูจากชื่อที่พักแล้ว…เฮ้ย มันโคตรถูก รีวิวดีก็ดี๊ดี ไอ้ที่รีวิวเชี้ยๆก็มี จนคิดว่าจะนอนได้มั้ย เลยเออเอาว่ะหาใหม่ ก็เลยได้ Cloudy hostel ดูจากรีวิว รูปภาพ และแผนที่ใกล้ BTS เอาอันนี้ละวะ ตกลงจองห้องรวมสองเตียง จองแบบทิ้งๆไม่ต้องจ่ายเงิน แล้วจากนั้นก็ไม่ได้กังวลเรื่องที่พัก แบบเออจองแล้ว มีที่ซุกหัวนอนแล้วประมาณนั้น ถึงวันศุกร์ออกเดินทางจากโคราช เพื่อนอีกคนเดินทางจากหัวหินนัดกันมาเจอที่ BTS อนุสาวรีย์ จากนั้นก็เดินทางไปยังที่พักทันที (หาไรกินไม่ได้แถวนั้นกลับที่พักซะ) กลัวเคาน์เตอร์เช็คอินปิดด้วยแหละ หุหุ ไปถึงเดินลงจาก BTS พญาไทแค่ สามนาทีก็หาเจออย่างง่ายดาย Hostel จะตั้งอยู่ในทางเข้าโรงแรมอะไรสักอย่างมีป้อมยามอยู่ด้านหน้า ป้ายจะเป็นมีน้ำตาลๆ สังเกตยากก็ว่ายาก ง่ายก็..ง่ายนะ 55 เออนั้นแหละ ไปถึง งง..จะเข้าไปยังไงมันเป็นประตูที่ต้องใช้การ์ดเปิดแล้วเคาน์เตอร์อยู่ด้านใน อย่างงี้ค่ะกดกริ่งสิค่ะ เจ้ๆพนักงานก็เปิดให้สวยๆเดินเข้าไปข้างในแบบจะเดินชนเคาน์เตอร์อยู่ละ เจ้พนักงานนั่งกินสุกี้กะมาม่าแบบหน้าคือนิ่งมาก แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมากมองหน้าเราสองคนด้วยสายตาแบบ “เฮ้ย กำลังกินสุกี้อยู่ว่ะ” ไม่ถามอะไรสักคำแบบ มาติดต่ออะไรค่ะ จองที่พักอะไรไว้ค่ะ บ่แล่วบ่มี จนเราสองคนต้องเอ่ยปากก่อนว่าจองที่พักไว้ เออ ก็พูดดีดีกันก็เป็น สรุปได้พักห้องรวมชั้นสอง เตียงบนทั้งคู่ สรุปคือต้องปีนขึ้นเตียงโดยที่ข้างล่างใครนอนก็ไม่รู้ โฮะๆ ประสบการณ์การอยู่หอในวิ่งเข้ามาในหัว ถึงจะปีนขึ้นลงบ่อยๆแต่จังหวะที่ตกบันไดก็มี =_= เออเอาว่ะ ยังไงก็ได้มาทั้งที ขอไปหาไรก่อน โอ้ยโคตรหิว! กลับมาที่พักอีกทีก็เกือบห้าทุ่มกะว่าอาบน้ำนอน พรุ่งนี้มีอะไรต้องทำอีกเยอะ (เดินจนตีนแตกแน่) เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว ลองขึ้นไปนั่งเล่นที่ระเบียงชั้น 4 ของ Hostel เป็นระเบียงเล็กๆ มีมุมกาแฟ โต๊ะกินข้าวและมุมอ่านหนังสือ น่ารักมากอ่ะ ไม่ร้อนมากด้วยน่านั่งเล่นทั้งวัน แต่ Time for leave now เราอออกจากที่พักช่วงสายๆเกือบเที่ยงไปที่ Gate way เอกมัย ไปรวมกำลังกับเพื่อนอีก 1 คน ซึ่งกลางวันแบบในกรุงเทพโคตรร้อน เอาเป็นว่าเดินเล่นๆเดินช๊อปในห้าง เพื่อนอีกคนมันตั้งใจมาซื้อรองเท้าซื้อนั่นนี่ แต่ไม่ได้สักอย่างจ้า อีสองคนที่มาด้วยได้เป็นถุงๆ -.,- ช่วงบ่ายๆรออีกคนมาเป็นกำลังเสริม พร้อมแล้วเว้ย พร้อมไปข้าวสาร ฮ่าๆๆ หลังจากที่ไม่ได้ไปนานม้าก แต่ปัญหาอยู่ที่คนสุดท้ายที่มายังไม่มีที่พัก คือหอนางจะปิดห้าทุ่ม เราคิดไว้แล้วว่าจะกลับตีสอง ย้ำ! ตีสอง ไม่เมาไม่กลับ ก็เลยต้องนั่งหาที่พักให้นางเดี๋ยวนั้น การจะจองที่พักดีดีเราก็ต้องใช้เวลาในการหา อ่านรีวิวดูแผนที่เดินทาง
“เห้ย กูได้ที่พักให้มันแล้วว่ะ”
เดี๋ยวนะ! เพิ่งเข้า Booking.com ได้ 5 นาที เมิงหาให้เพื่อนนอนน่ะเว้ยยย และเพื่อนต้องนอนคนเดียว
เออนี่แหละ ถูกด้วย อยู่ในข้าวสาร กูเจออันนั้นอันแรก มันต้องดีที่สุดสิว่ะ
Suss =_=
ได้จองที่พักนางแล้วก็หาอะไรกินแล้วเดินทางออกไปยังข้าวสาร ขณะนี้ก็ประมาณ หกโมงเศษๆได้ ก่อนอื่นคงต้องเดินทางที่พักก่อนเพราะเราจองเป็นแบบเตียงรวมเหมือนกันแต่เป็นห้องหญิงล้วน ถ้าไม่โอเคจะได้หาทางอื่น เดินทางไม่ยากเราเจอป้ายเก่าไม่มีแสงไฟ ฮ่าๆ ติดอยู่ที่ชั้นบนสุด ทางเข้าแหม่โคตร Epic เป็นทางแคบๆเหมือนคลินิกทำแท้ง บันไดกระเบื้องมีขาวออกเหลืองเก่าๆ ผนังเป็นสีขาวมีรอยขีดๆขูดๆ แสงไฟก้ไม่ค่อยสว่าง ปั๊ดโธ่ ต้องเดินขึ้นบันไดตั้ง 4 ชั้นกว่าจะถึง The Aris… เฮ้ย! ดีงามพระราม 8 ขึ้นมาข้างบนแล้วมันโล่งๆมีระเบียงที่นั่ง และก็ อร๊าย ฝรั่ง Backpacker นั่งยุเต็มเลย บรรยากาศดีสุดๆ 55555 กูขอนอนกะได้มั้ยวะคะ 5555 เออ! รีบๆเลยรีบเช็คอินจะได้รีบลงไปเดินเล่นเดี๋ยวจะดึก สรุปนางก็โอเคกับที่พักที่พวกเราพิถีพิถันจองให้ (5 นาที ) ได้เวลาสนุกแล้วสิ ตีสอง! ไม่เมาไม่กลับ! ตามสเตปการกินเหล้าที่นี่ ตามขนบธรรมเนียมที่เราเคยทำกันมา (เหรอว่ะ) ชะนีจะแวะเข้าเซเว่นก่อน ซื้อ full moon, Beer ขวดเล็กๆมาเดินถือกินรับบรรยากาศ เดินไปเดินมา เอ็นจอยกับกลิ่นผัดไทย, ดูฝรั่งใสใสกินแมลง, ตะแคงคอมองฝรั่งบนระเบียง, เดินเอียงๆซบไปที่ไหล่เทอ จ้า ความสุขของชะนีที่มักฝรั่งก็ประมาณนี้แหละค่ะ จะมีเป็นตัวเป็นตนสักทีมันก็ไม่มีเอาแค่นี้ละคะเท่าที่ได้ แอบแซบเบาๆ เอาละเดินได้สองรอบพอเป็นพีธีก็มองหาร้านที่จะ Landing มาจบที่ Khao san Center อีร้านนี้มันจะอยู่กลางซอยพอดีเลยคะ ตรงข้ามกับ Lucky beer เหมือนจะไฟท์แย่งลูกค้า จัดหนักแบบวันต่อวัน ใครพริตตี้สาวสวยกว่า วันนั้นเพลงมัน, ลำโพงดังกว่าย่อมเริ่ด ดูแล้วเพลงที่ khao san center ดูท่าจะมัน โอเครมาถึงก็สั่งมาเลย Sexy on the beach กับ Beer นั่งกินไปก็แอบมองฝรั่งหล่อไป แบบมีโต๊ะนึงอ่ะแกร หล่อม้ากกก มากับคนไทย จากการสมมุติฐานน่าจะเป็นนายแบบแล้วมากับเพื่อนร่วมงานคนไทย คือนางดีงามมากหน้าคล้ายๆพระเอกสไปเดอร์แมนภาคล่าสุด โอ้ยยย ชะนีก็ได้แค่มองค่ะ โชคที่หน่อยคือนางนั่งหันหน้ามาโต๊ะเราพอดี ยิ่งดึกเพลงยิ่งมัน และตามขนบธรรมเนียม (อีกแล้วเหรอว่ะ) เราจะผลัดกันไปเซเว่น ไปซื้อ Beer มายืนกระดกให้หมดแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ เป็นการที่ประหยัดแทนที่จะกินในร้านทั้งหมด เรากลับมีการจัดการบริหารเงินน้อยนิดที่มีในกระเป๋าได้มากขึ้น หุหุ เอาล่ะ สลับๆกันไปครับใจเย็น ตอนนี้กินผสมกันหมดแล้วทั้งเหล้าเบียร์ โอ้ยย เมามึนหัวแต่ตัวเองยังไม่มีอารมเต้น แต่ อีกสามคนนั้น … ยืนจังก้า นี่ฟ้อนได้ฟ้อนแล้ว! เต้นเอาซะมีอยู่โต๊ะเดียวมั้งเนี่ย เมาตาหวานหมดละ คือยังเมาไม่พอ ใจกล้าที่จะเต้นเว้ย รอก่อนๆ ขณะนั้นเวลาประมาณ 5 ทุ่มกำลังได้ที่ คืออารมณ์มากำลังได้ จากนี้ไปกูจะเต้นจนถึงตีสอง!!
A: อ้วกกกกกก แอวะ!
B: เชี้ยยย ไรวะเนี่ย !
C: เฮ้ย กลับเถอะ เพื่อนเมามากละนะ กูเพิ่งพาไปอ้วกที่ห้องน้ำมา
B: อะไรวะ เพิ่งจะห้าทุ่ม ไหนว่าจะกลับตีสอง
C: เออ เอานะต้องกลับไปตั้งพญาไทนะเว้ย เพื่อนไม่ไหวแล้วป่ะ
คิดในใจเออก็ได้ว่ะ กำลังแอบมองพ่อสไปเดอร์แมนนั่งยิ้มหวาน บุญเราคงทำร่วมกันมาได้แค่นี้ บรัย ก่อนจะออกจากข้าวสารก็ต้องไปส่งเพื่อนอีกคนที่ The Aris
ระหว่างทางเดินไปส่งนางที่เมาๆก็ไปหาเต้นจะคนที่เดินผ่านจ้า สนุกๆ พี่ฝรั่งก็เล่นด้วย แหม...จะฟ้อนถึงสี่แยกคอกวัวเลยปร่ะ
ในที่สุดก็มาถึงแต่พระเจ้าเดินขึ้นอีกสี่ชั้น อีชั้นไหวแต่… นางที่เมานั่งหลับตาพริ้มนิ...
รอยู่ข้างล่างเลย
ตรงที่มันนั่งรอก็เหมือนจะเป็นหลังเวทีหรือที่ฉายทีวีของอีกร้าน นางนั่งคอหมุนอยู่ คนก็เห็นกันหมดจ้า ขรรม เราก็ขึ้นไปส่งอีกคนที่ชั้นสี่พร้อมกับไอเทมชุดว่ายน้ำที่ฝากมันไว้ ฮ่าๆๆ วิ่งลงมาข้างล่าง มาพบกับนางเกาะกำแพงเดินเข้ามาอ้วกข้างในจ้า โอ้ยยย กูทุเรศตา สองคนนั้นใช่ว่าสติครบร้อยทั้งคู่ กูเหรอ...มีแค่สามสิบบอกเลย รวบรวมสติเฮือกสุดท้ายกลับที่พัก by Taxi ลุงไป BTS พญาไท! เอาไงก็ได้ให้ถึงค่ะลุง แหมลุงขับเลยไปอนุสาวรีย์ กลับรถเลยลุง เพื่อนหนูไม่ไหวละ นางก็เอาถุงหูหิ้วที่ใส่ชุดว่ายน้ำชั้น อ้วกใส่เลยจ้า! ดีนะเอาชุดออกทัน =_= สุดท้ายก็มาถึงที่พักปลอดภัย ทิปลุงไปประมาณ 7 บาท กว่าจะแบกมันขึ้นมาที่ห้องน้ำ ต้องมาลูบหลังพามันมาอ้วกต่ออีก ดีนะที่คนในห้องน่าจะหลับใหลเยี่ยงเจ้าหญิงนิทรา ไม่พูดพร่ำทำเพลงอยู่ดีๆมันก็วิ่งเข้าไปในห้องนอน อ้าวเฮ้ย! ไม่อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยเหรอ …อาบน้ามมดีฟ่า โอ้ยเมามึนหัวเหมือนกันว่ะ
เชี้ย..จะอ้วก
เปิดล๊อคเกอร์หยิบเสื้อผ้าได้ก็เข้าไปฝังตัวในห้องน้ำ ขอนั่งอ้วกก่อนละวะ โอ้กกกก
…..
…..
หืม.. เชี้ยยย!!! เผลอหลับ ตีสองแล้วเหรอว่ะ เชี้ยย หลับสอง ชม ในห้องน้ำรวม! รู้สึกตัวได้หยิบเสื้อกางเกงมาใส่แล้วออกจากห้องน้ำ เพื่อรีบกลับไปที่เตียง!! ทันที่ที่วิ่งออกมา!
เอี๊ยดด! เบรกค่ะ
ฝรั่งสองคนกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้ากระจก! คือ…กูแบบวิ่งกลับเข้าห้องน้ำ เหยดดด อาย
ทำไวดี เช็ดสภาพสิ๊ เสื้อกางเกงอยู่ครบ เดินผ่านเก็บของสวยๆได้ยัง เข้าไปตั้งสติเก็บของหมดละออกไปได้ จากนั้นชั้นก็เดินสวยๆออกจากห้องน้ำ เปิดล๊อคเกอร์เอาของไปเก็บ (ล๊อคเกอร์โคตรใกล้กันแหม่) คือหล่ออีกแล้วงานนี้ หล่อได้อีกกก ขอบอกว่าความมโนไม่ได้เกิดจากอาการเมา มีสติค่ะ คือถอดเสื้อแปรงฟัน โอ้ยย หล่อ ฮ่าๆๆ เฮ้ย อยู่นานไม่ได้ต้องรีบปีนขึ้นเตียงแล้วนอน พรุ่งนี้จะตายมั้ย จะตื่นมั้ย
อ่า…สบายเตียงนุ่มได้นอนละ
……ปิดสวิทซ์…..
รู้สึกตัวตอนเช้า เออดีว่ะไม่ปวดหัวแต่มีอาการมึนๆนิดหน่อย ทันใดนั้นเอามือลงไปจับกางเกง…เฮ้ย…ทำไมมันพลิ้วๆว่ะ ไม่ได้เอากางเกงพลิ้วๆมาใส่นอนนี่หว่า ขอร้องละ ขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้าน้อย โอ้ยตายๆ เปิดผ้าห่มลงไปดู
เหยดดดดด!!! เอาเสื้อมาใส่เป็นกางเกง!! คอฉีกหมด อีกสองขานิคือแขนเสื้อ โอ้ยยยตายๆๆ ขรรมตัวเอง อีบ้า บ้าๆๆๆ โอ้ย เมาคัก เมาสุดๆ ตั้งแต่นอนในห้องน้ำละ อ้าวเฮ้ย…แล้วโมเม้นที่กูวิ่งผ่านฝรั่งตอนตีสองด้วยสภาพเอาเสื้อมาใส่เป็นกางเกงละวะ
ทุเรศสิ้นดี..
วันอะไรเนี่ยยย อุตส่าห์เป็นคนดีพาเพื่อนกลับห้องไปปลอดภัย คนที่ตายคือช้านนนเอง เอาเถอะพี่ฝรั่งแกคงจำหน้าไม่ได้หรอกมั้ง แอบมองๆละคงยังไม่ตื่น เท่านั้นแหละรีบไปห้องน้ำอาบน้ำใหม่ นางอีกคนที่เมาไม่รู้เรื่อง นางตื่นเอง อาบน้ำเองได้ปรกติ นี่จะรู้มั้ยเมื่อคืนกูอับอายมากแค่ไหน! เออเถอะ ทิ้งอดีตไว้ข้างหลังแล้วเดินต่อไป เหรอ! อดีตดอกอะไรเพิ่งผ่านไปแค่ สาม-สี่ ชั่วโมง ลืมได้ขนาดนั้นเชียว ไม่มีเวลาเล่นมากเพราะต้องรีบกลับโคราช ก็เลยนัดเพื่อนอีกคนมากินข้าวที่ Terminal21 สภาพตอนนั้นก็ยังมึนๆอยู่แต่ก็ไม่ได้มากอะไร อยากกินอะไรเผ็ดๆจะได้โล่งๆ จัดไป ยำ,ลาบ,ส้มตำ อ่า..แซบ
พวกแกมาแปบเดียวเนอะ แค่คืนเดียวเองน่าจะมาหลายๆคืน
เดี๋ยวนะต้องกลับไปทำงานป่ะ 555 เออ เอาน่ะว่างก็จะมาหาใหม่
ตีสอง ตีสอง แหม่กลับมาตั้งแต่ 5 ทุ่ม Suss กุละเพลียจริงๆ
คุยกันได้สักพัก ต่างคนต่างแยกย้าย เรากลับโคราช อีกคนพักอยู่กรุงเทพ คนที่เมาๆมากๆที่ต้องทำให้ทริปข้าวสารสิ้นสุดลงที่ห้าทุ่มกลับหัวหิน และ..อีกนางหนึ่งที่อยู่ข้าวสารนางสบายดี บอกว่าที่พักดี นอนหลับสบาย แหมไม่อยากคิดตื่นมาคงเจอฝรั่งหล่อๆนั่งเล่นระเบียง นางดูเหมือนจะน่าสงสารที่สุดที่ถูกจองที่นอนให้แบบลวกๆ แถมยังต้องนอนคนเดียว แต่นางเริ่ดสุด นางไม่เมา นางหลับสบาย และนางไม่ต้องเดินทางไกลๆเพื่อนกลับหอแบบคนอื่น
R.I.P. 2 a.m. @Khao san road, 12nd March Saturday night 55555
R.I.P. ตีสอง @Khao San road
ทริปนี้ถูกวางแผนมาประมาณสัปดาห์กว่าๆ ถามว่าแพลนเยอะแยะรึปล่าว “หึ” อารมณ์ว่าอยากจะลองพักแบบ Hostel ในกรุงเทพจนมาตกลงกันที่ Mad cow ดูจากชื่อที่พักแล้ว…เฮ้ย มันโคตรถูก รีวิวดีก็ดี๊ดี ไอ้ที่รีวิวเชี้ยๆก็มี จนคิดว่าจะนอนได้มั้ย เลยเออเอาว่ะหาใหม่ ก็เลยได้ Cloudy hostel ดูจากรีวิว รูปภาพ และแผนที่ใกล้ BTS เอาอันนี้ละวะ ตกลงจองห้องรวมสองเตียง จองแบบทิ้งๆไม่ต้องจ่ายเงิน แล้วจากนั้นก็ไม่ได้กังวลเรื่องที่พัก แบบเออจองแล้ว มีที่ซุกหัวนอนแล้วประมาณนั้น ถึงวันศุกร์ออกเดินทางจากโคราช เพื่อนอีกคนเดินทางจากหัวหินนัดกันมาเจอที่ BTS อนุสาวรีย์ จากนั้นก็เดินทางไปยังที่พักทันที (หาไรกินไม่ได้แถวนั้นกลับที่พักซะ) กลัวเคาน์เตอร์เช็คอินปิดด้วยแหละ หุหุ ไปถึงเดินลงจาก BTS พญาไทแค่ สามนาทีก็หาเจออย่างง่ายดาย Hostel จะตั้งอยู่ในทางเข้าโรงแรมอะไรสักอย่างมีป้อมยามอยู่ด้านหน้า ป้ายจะเป็นมีน้ำตาลๆ สังเกตยากก็ว่ายาก ง่ายก็..ง่ายนะ 55 เออนั้นแหละ ไปถึง งง..จะเข้าไปยังไงมันเป็นประตูที่ต้องใช้การ์ดเปิดแล้วเคาน์เตอร์อยู่ด้านใน อย่างงี้ค่ะกดกริ่งสิค่ะ เจ้ๆพนักงานก็เปิดให้สวยๆเดินเข้าไปข้างในแบบจะเดินชนเคาน์เตอร์อยู่ละ เจ้พนักงานนั่งกินสุกี้กะมาม่าแบบหน้าคือนิ่งมาก แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมากมองหน้าเราสองคนด้วยสายตาแบบ “เฮ้ย กำลังกินสุกี้อยู่ว่ะ” ไม่ถามอะไรสักคำแบบ มาติดต่ออะไรค่ะ จองที่พักอะไรไว้ค่ะ บ่แล่วบ่มี จนเราสองคนต้องเอ่ยปากก่อนว่าจองที่พักไว้ เออ ก็พูดดีดีกันก็เป็น สรุปได้พักห้องรวมชั้นสอง เตียงบนทั้งคู่ สรุปคือต้องปีนขึ้นเตียงโดยที่ข้างล่างใครนอนก็ไม่รู้ โฮะๆ ประสบการณ์การอยู่หอในวิ่งเข้ามาในหัว ถึงจะปีนขึ้นลงบ่อยๆแต่จังหวะที่ตกบันไดก็มี =_= เออเอาว่ะ ยังไงก็ได้มาทั้งที ขอไปหาไรก่อน โอ้ยโคตรหิว! กลับมาที่พักอีกทีก็เกือบห้าทุ่มกะว่าอาบน้ำนอน พรุ่งนี้มีอะไรต้องทำอีกเยอะ (เดินจนตีนแตกแน่) เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว ลองขึ้นไปนั่งเล่นที่ระเบียงชั้น 4 ของ Hostel เป็นระเบียงเล็กๆ มีมุมกาแฟ โต๊ะกินข้าวและมุมอ่านหนังสือ น่ารักมากอ่ะ ไม่ร้อนมากด้วยน่านั่งเล่นทั้งวัน แต่ Time for leave now เราอออกจากที่พักช่วงสายๆเกือบเที่ยงไปที่ Gate way เอกมัย ไปรวมกำลังกับเพื่อนอีก 1 คน ซึ่งกลางวันแบบในกรุงเทพโคตรร้อน เอาเป็นว่าเดินเล่นๆเดินช๊อปในห้าง เพื่อนอีกคนมันตั้งใจมาซื้อรองเท้าซื้อนั่นนี่ แต่ไม่ได้สักอย่างจ้า อีสองคนที่มาด้วยได้เป็นถุงๆ -.,- ช่วงบ่ายๆรออีกคนมาเป็นกำลังเสริม พร้อมแล้วเว้ย พร้อมไปข้าวสาร ฮ่าๆๆ หลังจากที่ไม่ได้ไปนานม้าก แต่ปัญหาอยู่ที่คนสุดท้ายที่มายังไม่มีที่พัก คือหอนางจะปิดห้าทุ่ม เราคิดไว้แล้วว่าจะกลับตีสอง ย้ำ! ตีสอง ไม่เมาไม่กลับ ก็เลยต้องนั่งหาที่พักให้นางเดี๋ยวนั้น การจะจองที่พักดีดีเราก็ต้องใช้เวลาในการหา อ่านรีวิวดูแผนที่เดินทาง
“เห้ย กูได้ที่พักให้มันแล้วว่ะ”
เดี๋ยวนะ! เพิ่งเข้า Booking.com ได้ 5 นาที เมิงหาให้เพื่อนนอนน่ะเว้ยยย และเพื่อนต้องนอนคนเดียว
เออนี่แหละ ถูกด้วย อยู่ในข้าวสาร กูเจออันนั้นอันแรก มันต้องดีที่สุดสิว่ะ
Suss =_=
ได้จองที่พักนางแล้วก็หาอะไรกินแล้วเดินทางออกไปยังข้าวสาร ขณะนี้ก็ประมาณ หกโมงเศษๆได้ ก่อนอื่นคงต้องเดินทางที่พักก่อนเพราะเราจองเป็นแบบเตียงรวมเหมือนกันแต่เป็นห้องหญิงล้วน ถ้าไม่โอเคจะได้หาทางอื่น เดินทางไม่ยากเราเจอป้ายเก่าไม่มีแสงไฟ ฮ่าๆ ติดอยู่ที่ชั้นบนสุด ทางเข้าแหม่โคตร Epic เป็นทางแคบๆเหมือนคลินิกทำแท้ง บันไดกระเบื้องมีขาวออกเหลืองเก่าๆ ผนังเป็นสีขาวมีรอยขีดๆขูดๆ แสงไฟก้ไม่ค่อยสว่าง ปั๊ดโธ่ ต้องเดินขึ้นบันไดตั้ง 4 ชั้นกว่าจะถึง The Aris… เฮ้ย! ดีงามพระราม 8 ขึ้นมาข้างบนแล้วมันโล่งๆมีระเบียงที่นั่ง และก็ อร๊าย ฝรั่ง Backpacker นั่งยุเต็มเลย บรรยากาศดีสุดๆ 55555 กูขอนอนกะได้มั้ยวะคะ 5555 เออ! รีบๆเลยรีบเช็คอินจะได้รีบลงไปเดินเล่นเดี๋ยวจะดึก สรุปนางก็โอเคกับที่พักที่พวกเราพิถีพิถันจองให้ (5 นาที ) ได้เวลาสนุกแล้วสิ ตีสอง! ไม่เมาไม่กลับ! ตามสเตปการกินเหล้าที่นี่ ตามขนบธรรมเนียมที่เราเคยทำกันมา (เหรอว่ะ) ชะนีจะแวะเข้าเซเว่นก่อน ซื้อ full moon, Beer ขวดเล็กๆมาเดินถือกินรับบรรยากาศ เดินไปเดินมา เอ็นจอยกับกลิ่นผัดไทย, ดูฝรั่งใสใสกินแมลง, ตะแคงคอมองฝรั่งบนระเบียง, เดินเอียงๆซบไปที่ไหล่เทอ จ้า ความสุขของชะนีที่มักฝรั่งก็ประมาณนี้แหละค่ะ จะมีเป็นตัวเป็นตนสักทีมันก็ไม่มีเอาแค่นี้ละคะเท่าที่ได้ แอบแซบเบาๆ เอาละเดินได้สองรอบพอเป็นพีธีก็มองหาร้านที่จะ Landing มาจบที่ Khao san Center อีร้านนี้มันจะอยู่กลางซอยพอดีเลยคะ ตรงข้ามกับ Lucky beer เหมือนจะไฟท์แย่งลูกค้า จัดหนักแบบวันต่อวัน ใครพริตตี้สาวสวยกว่า วันนั้นเพลงมัน, ลำโพงดังกว่าย่อมเริ่ด ดูแล้วเพลงที่ khao san center ดูท่าจะมัน โอเครมาถึงก็สั่งมาเลย Sexy on the beach กับ Beer นั่งกินไปก็แอบมองฝรั่งหล่อไป แบบมีโต๊ะนึงอ่ะแกร หล่อม้ากกก มากับคนไทย จากการสมมุติฐานน่าจะเป็นนายแบบแล้วมากับเพื่อนร่วมงานคนไทย คือนางดีงามมากหน้าคล้ายๆพระเอกสไปเดอร์แมนภาคล่าสุด โอ้ยยย ชะนีก็ได้แค่มองค่ะ โชคที่หน่อยคือนางนั่งหันหน้ามาโต๊ะเราพอดี ยิ่งดึกเพลงยิ่งมัน และตามขนบธรรมเนียม (อีกแล้วเหรอว่ะ) เราจะผลัดกันไปเซเว่น ไปซื้อ Beer มายืนกระดกให้หมดแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ เป็นการที่ประหยัดแทนที่จะกินในร้านทั้งหมด เรากลับมีการจัดการบริหารเงินน้อยนิดที่มีในกระเป๋าได้มากขึ้น หุหุ เอาล่ะ สลับๆกันไปครับใจเย็น ตอนนี้กินผสมกันหมดแล้วทั้งเหล้าเบียร์ โอ้ยย เมามึนหัวแต่ตัวเองยังไม่มีอารมเต้น แต่ อีกสามคนนั้น … ยืนจังก้า นี่ฟ้อนได้ฟ้อนแล้ว! เต้นเอาซะมีอยู่โต๊ะเดียวมั้งเนี่ย เมาตาหวานหมดละ คือยังเมาไม่พอ ใจกล้าที่จะเต้นเว้ย รอก่อนๆ ขณะนั้นเวลาประมาณ 5 ทุ่มกำลังได้ที่ คืออารมณ์มากำลังได้ จากนี้ไปกูจะเต้นจนถึงตีสอง!!
A: อ้วกกกกกก แอวะ!
B: เชี้ยยย ไรวะเนี่ย !
C: เฮ้ย กลับเถอะ เพื่อนเมามากละนะ กูเพิ่งพาไปอ้วกที่ห้องน้ำมา
B: อะไรวะ เพิ่งจะห้าทุ่ม ไหนว่าจะกลับตีสอง
C: เออ เอานะต้องกลับไปตั้งพญาไทนะเว้ย เพื่อนไม่ไหวแล้วป่ะ
คิดในใจเออก็ได้ว่ะ กำลังแอบมองพ่อสไปเดอร์แมนนั่งยิ้มหวาน บุญเราคงทำร่วมกันมาได้แค่นี้ บรัย ก่อนจะออกจากข้าวสารก็ต้องไปส่งเพื่อนอีกคนที่ The Aris
ระหว่างทางเดินไปส่งนางที่เมาๆก็ไปหาเต้นจะคนที่เดินผ่านจ้า สนุกๆ พี่ฝรั่งก็เล่นด้วย แหม...จะฟ้อนถึงสี่แยกคอกวัวเลยปร่ะ
ในที่สุดก็มาถึงแต่พระเจ้าเดินขึ้นอีกสี่ชั้น อีชั้นไหวแต่… นางที่เมานั่งหลับตาพริ้มนิ...
รอยู่ข้างล่างเลย
ตรงที่มันนั่งรอก็เหมือนจะเป็นหลังเวทีหรือที่ฉายทีวีของอีกร้าน นางนั่งคอหมุนอยู่ คนก็เห็นกันหมดจ้า ขรรม เราก็ขึ้นไปส่งอีกคนที่ชั้นสี่พร้อมกับไอเทมชุดว่ายน้ำที่ฝากมันไว้ ฮ่าๆๆ วิ่งลงมาข้างล่าง มาพบกับนางเกาะกำแพงเดินเข้ามาอ้วกข้างในจ้า โอ้ยยย กูทุเรศตา สองคนนั้นใช่ว่าสติครบร้อยทั้งคู่ กูเหรอ...มีแค่สามสิบบอกเลย รวบรวมสติเฮือกสุดท้ายกลับที่พัก by Taxi ลุงไป BTS พญาไท! เอาไงก็ได้ให้ถึงค่ะลุง แหมลุงขับเลยไปอนุสาวรีย์ กลับรถเลยลุง เพื่อนหนูไม่ไหวละ นางก็เอาถุงหูหิ้วที่ใส่ชุดว่ายน้ำชั้น อ้วกใส่เลยจ้า! ดีนะเอาชุดออกทัน =_= สุดท้ายก็มาถึงที่พักปลอดภัย ทิปลุงไปประมาณ 7 บาท กว่าจะแบกมันขึ้นมาที่ห้องน้ำ ต้องมาลูบหลังพามันมาอ้วกต่ออีก ดีนะที่คนในห้องน่าจะหลับใหลเยี่ยงเจ้าหญิงนิทรา ไม่พูดพร่ำทำเพลงอยู่ดีๆมันก็วิ่งเข้าไปในห้องนอน อ้าวเฮ้ย! ไม่อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยเหรอ …อาบน้ามมดีฟ่า โอ้ยเมามึนหัวเหมือนกันว่ะ
เชี้ย..จะอ้วก
เปิดล๊อคเกอร์หยิบเสื้อผ้าได้ก็เข้าไปฝังตัวในห้องน้ำ ขอนั่งอ้วกก่อนละวะ โอ้กกกก
…..
…..
หืม.. เชี้ยยย!!! เผลอหลับ ตีสองแล้วเหรอว่ะ เชี้ยย หลับสอง ชม ในห้องน้ำรวม! รู้สึกตัวได้หยิบเสื้อกางเกงมาใส่แล้วออกจากห้องน้ำ เพื่อรีบกลับไปที่เตียง!! ทันที่ที่วิ่งออกมา!
เอี๊ยดด! เบรกค่ะ
ฝรั่งสองคนกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้ากระจก! คือ…กูแบบวิ่งกลับเข้าห้องน้ำ เหยดดด อาย
อ่า…สบายเตียงนุ่มได้นอนละ
……ปิดสวิทซ์…..
รู้สึกตัวตอนเช้า เออดีว่ะไม่ปวดหัวแต่มีอาการมึนๆนิดหน่อย ทันใดนั้นเอามือลงไปจับกางเกง…เฮ้ย…ทำไมมันพลิ้วๆว่ะ ไม่ได้เอากางเกงพลิ้วๆมาใส่นอนนี่หว่า ขอร้องละ ขอให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้าน้อย โอ้ยตายๆ เปิดผ้าห่มลงไปดู
เหยดดดดด!!! เอาเสื้อมาใส่เป็นกางเกง!! คอฉีกหมด อีกสองขานิคือแขนเสื้อ โอ้ยยยตายๆๆ ขรรมตัวเอง อีบ้า บ้าๆๆๆ โอ้ย เมาคัก เมาสุดๆ ตั้งแต่นอนในห้องน้ำละ อ้าวเฮ้ย…แล้วโมเม้นที่กูวิ่งผ่านฝรั่งตอนตีสองด้วยสภาพเอาเสื้อมาใส่เป็นกางเกงละวะ
ทุเรศสิ้นดี..
วันอะไรเนี่ยยย อุตส่าห์เป็นคนดีพาเพื่อนกลับห้องไปปลอดภัย คนที่ตายคือช้านนนเอง เอาเถอะพี่ฝรั่งแกคงจำหน้าไม่ได้หรอกมั้ง แอบมองๆละคงยังไม่ตื่น เท่านั้นแหละรีบไปห้องน้ำอาบน้ำใหม่ นางอีกคนที่เมาไม่รู้เรื่อง นางตื่นเอง อาบน้ำเองได้ปรกติ นี่จะรู้มั้ยเมื่อคืนกูอับอายมากแค่ไหน! เออเถอะ ทิ้งอดีตไว้ข้างหลังแล้วเดินต่อไป เหรอ! อดีตดอกอะไรเพิ่งผ่านไปแค่ สาม-สี่ ชั่วโมง ลืมได้ขนาดนั้นเชียว ไม่มีเวลาเล่นมากเพราะต้องรีบกลับโคราช ก็เลยนัดเพื่อนอีกคนมากินข้าวที่ Terminal21 สภาพตอนนั้นก็ยังมึนๆอยู่แต่ก็ไม่ได้มากอะไร อยากกินอะไรเผ็ดๆจะได้โล่งๆ จัดไป ยำ,ลาบ,ส้มตำ อ่า..แซบ
พวกแกมาแปบเดียวเนอะ แค่คืนเดียวเองน่าจะมาหลายๆคืน
เดี๋ยวนะต้องกลับไปทำงานป่ะ 555 เออ เอาน่ะว่างก็จะมาหาใหม่
ตีสอง ตีสอง แหม่กลับมาตั้งแต่ 5 ทุ่ม Suss กุละเพลียจริงๆ
คุยกันได้สักพัก ต่างคนต่างแยกย้าย เรากลับโคราช อีกคนพักอยู่กรุงเทพ คนที่เมาๆมากๆที่ต้องทำให้ทริปข้าวสารสิ้นสุดลงที่ห้าทุ่มกลับหัวหิน และ..อีกนางหนึ่งที่อยู่ข้าวสารนางสบายดี บอกว่าที่พักดี นอนหลับสบาย แหมไม่อยากคิดตื่นมาคงเจอฝรั่งหล่อๆนั่งเล่นระเบียง นางดูเหมือนจะน่าสงสารที่สุดที่ถูกจองที่นอนให้แบบลวกๆ แถมยังต้องนอนคนเดียว แต่นางเริ่ดสุด นางไม่เมา นางหลับสบาย และนางไม่ต้องเดินทางไกลๆเพื่อนกลับหอแบบคนอื่น
R.I.P. 2 a.m. @Khao san road, 12nd March Saturday night 55555