เช้านี้อีกตามเคยทีใช้บริการรถแท๊กซี่ ปกติชอบนั่งเงียบๆ ไม่ชอบคุยกับคนขับ รำคาญ อยากอยู่ในโลกส่วนตัว คุยกับความคิดตัวเงเรื่อยเปื่อย
แต่วันนี้ มันจำเป็น..
จากการสนทนากัน เลยได้รู้ว่า คนขับเป็นผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ ทำหน้าที่บริการผู้โดยสารขณะที่ยังมีถุงลำไส้ผ่ากองไว้หน้าท้อง
ลูกๆของคนขับ อายุรุ่นๆเดียวกันกับ จขกท. ได้ ขอเรียกคุณลุงนะคะ
ลูกของคุณลุงเล่นการพนัน ติดบอล เป็นหนี้เป็นสิน เอาบ้านของคุณลุงคนขับผู้เป็นพ่อไปจำนอง
คุณลุงเองรู้สึกท้อและน้อยใจโชคชะตา ทั้งๆที่ก็แก่แล้ว เคราะห์ซ้ำที่มีโรคร้ายคุกคาม
ลูกก็ไม่เคยดูแล พึ่งพาไม่ได้
ลุงต้องดิ้นรน หาเลี้ยงชีพและค่ารักษาด้วยตัวเอง
แกเล่าว่าเห็นเพื่อนฝูงแกมีลูกหลานพาไปทำบุญออกพรรษา ให้เงินพ่อแม่ไว้ใช้
แกย้อนถามตัวเองว่าเขาเหล่านั้นทำบุญด้วยอะไร และแกทำบาปอะไร
จขกท. นึกถึง พ่อ คุณลุงคงน่าจะอายุราวๆ คุณพ่อของ จขกท. น่าจะอยู่วัยเกษียณแล้ว นึกแล้วมันบีบหัวใจ แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่
สงสารจับใจ..นั่งนานกว่านี้คงเล่นบทโศก น้ำตาท่วมแน่
คุณลุงถาม จขกท.ว่าชอบฟังเพลงลูกทุ่งไหม ระหว่างนั้นก็เปิดเพลงลูกทุ่งหมอลำให้ฟังเบาๆ
ในใจตอบแกทันทีว่าไม่ชอบ แต่ปากบอกออกไปว่า "ฟังได้ค่ะ" ร่างกายแกเจ็บป่วย อยู่แล้ว เราไม่ควรพูดอะไรไม่ดี
แกยื่นซีดีมาให้ บอกว่าเป็นเพลงแกเอง อุดหนุนหน่อย ตามแต่ศรัทรา
แกอายนะที่ต้องมาขายของในรถแบบนี้ แต่แกต้องสู้ทุกทาง
"จะอายทำไมคะ เราทำงานสุจริต ไม่ได้ขโมยใคร ปล้นใคร"
ใกล้จะลงรถแล้ว เริ่มสำรวจเงินในกระเป๋า คิดคำนวนกลับไปกลับมา เมื่อถึงจุดที่ต้องลงรถ
ยื่นค่าโดยสารด้วยแบงก์สีม่วง
ค่าโดยสารอ่ะไม่เท่าไหร่หรอก
"หนูช่วยอุดหนุนซีดีนะคะ ที่เหลือไม่ต้องทอนนะคะ..ช่วยเหลือกัน"
(ใจจริงอยากให้มากกว่านี้ แต่ก็ต้องประครองตัวเองให้ถึงสิ้นเดือน)
อันที่จริง เงินหลักร้อย มันเล็กน้อยมาก สำหรับค่ารักษาดูแลคนป่วยโรคร้าย
แต่คุณลุงสู้ชีวิต ถึงน้อยใจโชคชะตา ก็ไม่เคยงอมืองอเท้า ไม่เคยแบบขอเงินใครเปล่าๆ
แล้วเราในฐานะความเป็นเพื่อนมนุษย์จะดูดายได้อย่างไร เศษเงินหลักร้อยวันนี้ ซื้อกำลังใจคนป่วย ให้กำลังใจคนมุมานะ และให้คติธรรม ฉันด้วย
ทุกคนล้วนรักชีวิต กลัวความพลัดพลาก กลัวความตาย เมื่อไม่พร้อมจะตาย เรายึดในความเป็นเจ้าของในตัวเราเหนียวแน่น เรากลัวเจ็บ กลัวป่วยกลัวทรมาน ชีวิตอื่นก็เหมือนกัน ดังนั้นเราไม่ควรเบียดเบียนกัน
ขอให้คุณลุงมีกำลังใจเข้มแข็ง สู้กับความเจ็บป่วยต้อไปนะคะ
เรื่องเล่าบนแท๊กซี่
ปล. ถ้าใครเจอคุณลุง ได้มีโอกาศใช้บริการแก ก็ทิปให้แกหน่อยนะคะ คนป่วยจะได้มีกำลังใจ
เรื่องเล่าบนแท็กซี่
แต่วันนี้ มันจำเป็น..
จากการสนทนากัน เลยได้รู้ว่า คนขับเป็นผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ ทำหน้าที่บริการผู้โดยสารขณะที่ยังมีถุงลำไส้ผ่ากองไว้หน้าท้อง
ลูกๆของคนขับ อายุรุ่นๆเดียวกันกับ จขกท. ได้ ขอเรียกคุณลุงนะคะ
ลูกของคุณลุงเล่นการพนัน ติดบอล เป็นหนี้เป็นสิน เอาบ้านของคุณลุงคนขับผู้เป็นพ่อไปจำนอง
คุณลุงเองรู้สึกท้อและน้อยใจโชคชะตา ทั้งๆที่ก็แก่แล้ว เคราะห์ซ้ำที่มีโรคร้ายคุกคาม
ลูกก็ไม่เคยดูแล พึ่งพาไม่ได้
ลุงต้องดิ้นรน หาเลี้ยงชีพและค่ารักษาด้วยตัวเอง
แกเล่าว่าเห็นเพื่อนฝูงแกมีลูกหลานพาไปทำบุญออกพรรษา ให้เงินพ่อแม่ไว้ใช้
แกย้อนถามตัวเองว่าเขาเหล่านั้นทำบุญด้วยอะไร และแกทำบาปอะไร
จขกท. นึกถึง พ่อ คุณลุงคงน่าจะอายุราวๆ คุณพ่อของ จขกท. น่าจะอยู่วัยเกษียณแล้ว นึกแล้วมันบีบหัวใจ แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่
สงสารจับใจ..นั่งนานกว่านี้คงเล่นบทโศก น้ำตาท่วมแน่
คุณลุงถาม จขกท.ว่าชอบฟังเพลงลูกทุ่งไหม ระหว่างนั้นก็เปิดเพลงลูกทุ่งหมอลำให้ฟังเบาๆ
ในใจตอบแกทันทีว่าไม่ชอบ แต่ปากบอกออกไปว่า "ฟังได้ค่ะ" ร่างกายแกเจ็บป่วย อยู่แล้ว เราไม่ควรพูดอะไรไม่ดี
แกยื่นซีดีมาให้ บอกว่าเป็นเพลงแกเอง อุดหนุนหน่อย ตามแต่ศรัทรา
แกอายนะที่ต้องมาขายของในรถแบบนี้ แต่แกต้องสู้ทุกทาง
"จะอายทำไมคะ เราทำงานสุจริต ไม่ได้ขโมยใคร ปล้นใคร"
ใกล้จะลงรถแล้ว เริ่มสำรวจเงินในกระเป๋า คิดคำนวนกลับไปกลับมา เมื่อถึงจุดที่ต้องลงรถ
ยื่นค่าโดยสารด้วยแบงก์สีม่วง
ค่าโดยสารอ่ะไม่เท่าไหร่หรอก
"หนูช่วยอุดหนุนซีดีนะคะ ที่เหลือไม่ต้องทอนนะคะ..ช่วยเหลือกัน"
(ใจจริงอยากให้มากกว่านี้ แต่ก็ต้องประครองตัวเองให้ถึงสิ้นเดือน)
อันที่จริง เงินหลักร้อย มันเล็กน้อยมาก สำหรับค่ารักษาดูแลคนป่วยโรคร้าย
แต่คุณลุงสู้ชีวิต ถึงน้อยใจโชคชะตา ก็ไม่เคยงอมืองอเท้า ไม่เคยแบบขอเงินใครเปล่าๆ
แล้วเราในฐานะความเป็นเพื่อนมนุษย์จะดูดายได้อย่างไร เศษเงินหลักร้อยวันนี้ ซื้อกำลังใจคนป่วย ให้กำลังใจคนมุมานะ และให้คติธรรม ฉันด้วย
ทุกคนล้วนรักชีวิต กลัวความพลัดพลาก กลัวความตาย เมื่อไม่พร้อมจะตาย เรายึดในความเป็นเจ้าของในตัวเราเหนียวแน่น เรากลัวเจ็บ กลัวป่วยกลัวทรมาน ชีวิตอื่นก็เหมือนกัน ดังนั้นเราไม่ควรเบียดเบียนกัน
ขอให้คุณลุงมีกำลังใจเข้มแข็ง สู้กับความเจ็บป่วยต้อไปนะคะ
เรื่องเล่าบนแท๊กซี่
ปล. ถ้าใครเจอคุณลุง ได้มีโอกาศใช้บริการแก ก็ทิปให้แกหน่อยนะคะ คนป่วยจะได้มีกำลังใจ