กี่ครั้ง ที่ต้องเหงา
กับลมหนาว ที่ผ่านและพัดมา
ทำให้ฉัน ได้รู้ว่า
ลมหนาวและความเหงาคู่กัน

ลมหนาว คอยบอกฉัน
ว่าเรานั้น ได้จากกันแสนไกล
เป็นฤดู ของความอ่อนไหว
ลมหนาวมาเมื่อไรก็ต้องเหงา

หน้าไหนฉันก็ไม่แพ้
มาอ่อนแอก็เพราะหน้าหนาว
มันต้องเหงาต้องทรมานไปอีกนานไหม

กี่ปีที่ฉันต้องแพ้
ให้ความเหงาใจ
จะปีไหนก็แพ้ลมหนาวที่ผ่านพัดมา…(กี่ปีแล้วที่ฉันเหงาใจเพียงคนเดียว)

นานแล้ว ที่ห่างกัน
เวลานั้น ฤดูที่แสนเศร้า
คำร่ำลา ในคืนเหน็บหนาว
ชีวิตก็เงียบเหงาจากวันนั้น


จากคนละฟ้า จากคนละแผ่นดิน
กลับมาโบยบินข้ามไปสุดฟ้าจนได้พบกัน
อาจเป็นเพียงลม ที่พาเราพบพาน
ให้เราได้รักกัน และให้ฉันต้องฝืนใจลา

อาจเป็นเพราะรัก ที่ผ่านมากับลม
ผ่านมาเชยชม เพียงแผ่วพลิ้วแล้วมันก็จางไป
เก็บความทรงจำ เก็บงำในหัวใจ
อยู่เพียงเดียวดาย ในเมื่อรักจากไปพร้อมสายลม

เมื่อเป็นความรัก ที่ไม่อาจเผยใจ
เก็บมันเอาไว้ เก็บมันเอาไว้ ไม่อาจยอมให้เธอรู้
เมื่อใดที่ลมพัด ให้ผ่านมาหน่อยได้ไหม
อยากให้คืนวันที่ดีเหล่านั้นได้หวนมา
เมื่อใดที่ลมหวน ที่เธอจะกลับมาหา
เฝ้ารอเวลาที่ลมแห่งรักนั้นจะพัดพามาอีกครั้ง...

เมื่อเป็นความรัก ที่ไม่อาจเผยใจ
เก็บมันเอาไว้ เก็บมันเอาไว้ ไม่อาจยอมให้เธอรู้
เมื่อใดที่ลมพัด ให้ผ่านมาหน่อยได้ไหม
อยากให้คืนวันที่ดีเหล่านั้นได้หวนมา
เฝ้ารอเวลาที่ลมแห่งรักนั้นจะพัดพามาอีกครั้ง... อีกครั้ง...

อยากให้พัดมา อยากให้พัดมา... มาอีกครั้ง