เคยทำงานกับป้าคนหนึ่งค่ะ ชีวิตเราเป็นชีวิตแบบไม่มีใครอยู่แล้ว ป้าเข้ามาช่วยเราในช่วงเวลาที่เราต้องการผู้ใหญ่สักคนพอดี ให้เรายืมตังค์เป็นเงินทุนด้วย แต่พอรู้จักกันไปป้าไม่ใช่คนที่น่าคบสักเท่าไหร่ เราเปิดร้านในโรงงานค่ะ ร้านเรากำลังจะหลุด (เป็นที่รู้กันว่ามีเส้นใหญ่เข้ามายึดพื้นที่แทน) เขามาช่วยเราแบบมีค่าจ้างให้ ไม่ได้ช่วยเหลือกันฟรีๆ ป้าชอบพูดเสมอว่าป้ารวยแล้ว ป้ามาช่วยเพราะสงสารหนูหรอก ถ้ามีใครดีๆเข้ามาแทนป้า ป้าก็จะไป ป้าเป็นปรึกษาได้ดีในหลายๆเรื่อง แต่นิสัยของเขาเวลาทำงานด้วยกันนั้น เขาจะถือตัวเองเป็นใหญ่ เสนอความคิดแย้งไม่ได้ แย้งทุกครั้งจะโกรธทุกครั้ง บ่นเลอะเทอะในเรื่องที่ไม่สมควร และด่าว่าเด็กในร้านในเรื่องที่ตัวเองก็ทำผิด ป้าไม่ช่วยเหลืองานคนอื่นเลย แต่คนอื่นต้องช่วยเหลือป้า หลายครั้งที่จำเป็นต้องนั่งแท็กซี่จากที่ทำงานกลับบ้านก็จะกลับด้วยกัน บ้านกับที่ทำงานไกลกันมาก ค่าแท็กซี่ไม่น้อยเลย ป้าเองก็รู้ว่าเราไม่ค่อยมีตังค์ แต่ป้าก็ไม่เคยช่วยสักบาท แต่ในขณะเดียวกันป้าเลี้ยงข้าวเราบ่อยนะ ป้าเป็นคนเสียงดัง พูดจาไม่ดี ทำงานพิถีพิถันเกินเหตุจนบริการลูกค้าไม่ทัน และขี้งกมาก แล้วงานที่เราทำเป็นร้านสวัสดิการในโรงงานต้องเอาใจพนักงานนิดนึง แต่พนักงานไม่มีใครชอบป้าเลย ผู้ใหญ่เรียกคุยหลายครั้งให้เอาป้าออก เราบอกว่าเอาออกไม่ได้ เพราะป้ามีบุญคุณกับหนู ผู้ใหญ่ใช้คำว่าว่าเอ็นดูเขา ระวังเอ็นเราขาด เราบอกป้าหลายครั้ง ป้าปรับปรุงอยู่ได้ประมาณสองวัน หลายครั้งป้าให้คำปรึกษาเราได้ดีในเรื่องงานและการใช้ชีวิต ร้องไห้ไปกับเราด้วยเวลาเรามีปัญหา เหมือนเขารักเราเลย แต่บ่อยครั้งที่ป้าพูดจาเหน็บแนม บ่อยครั้งที่พูดจาเหมือนสาปแช่งเรา เหมือนเขาอิจฉาอะไรเราอยู่ เคยบอกให้เราเอาพี่คนหนึ่งในร้านออก โดยอ้างว่าพี่คนนี้ทำเราดวงตก ร้านเราจะถูกให้ออกจากโรงงาน ทั้งๆที่พี่คนนี้คือแรงสำคัญทั้งขับรถ ซื้อของ ส่งของ ยกของ ยกลัง จัดร้าน อยู่หน้าร้านด้วย ทำงานกับป้าต้องอดทนและอดกลั้นสุดๆ คิดในใจเสมอว่าป้ามีบุญคุณๆๆๆ ใจเย็นๆไว้
สุดท้ายร้านเราหลุดจริงๆ เหตุผลที่ผู้ใหญ่เสนอมีมากมาย ราคาของแพงเกินไป พนักงานเจอนู้นเจอนี่ในน้ำ ในขนม โรงงานต้องการคนที่มีศักยภาพมากกว่าเรา อะไรก็แล้วแต่ แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือ คนในร้านมารยาทไม่ดี นั่นก็คือป้า เขากาดอกจันทร์เลย "ผมเตือนคุณหลายครั้งแล้ว"
วันนี้เรามาเปิดร้านใหม่ ที่ใหม่ เราไม่ได้ชวนป้ามาทำด้วย ก็บอกตรงๆว่าทิ้ง ก่อนออกมาป้าเคยบอกว่า ถ้าจะให้ป้าไปทำด้วยต้องรับ-ส่ง เราคงไม่ไหว วันหนึ่งจะโทรไปบอกป้าตรงๆว่าป้าคงไม่ได้มาทำกับหนู แต่ป้าก็ไม่รับโทรศัพท์แล้ว ได้ยินจากคนอื่นว่าป้าเอาเราไปว่า ว่าเราอกตัญญู ลืมบุญคุณ ทิ้งป้า ยิ่งกว่านั้นป้าเอาไปใส่ว่าเรามีอะไรกับพี่คนหนึ่งในร้านด้วย(คนที่ป้าจะให้เราไล่เขาออกนั่นล่ะ)กับภรรยาของพี่เขา
ทุกวันนี้คนในโรงงานมองว่าเราอกตัญญู ไม่น่าทำกับป้าอย่างนั้นเลย
ตกลงว่าคนแบบป้าเรียกว่าเป็นคนดีหรือไม่ดี
ตกลงมันเป็นการอกตัญญูไหม ที่เราทิ้งป้า หรือเราต้องฝืนทน เพื่อให้ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กกตัญญู ทั้งๆที่เราทนไม่ไหวแล้ว