แต่งงานมา 8 ปี คบกันมา 4 ปี รวมๆก็ 12 ปีแล้วที่รู้จักกัน

ย้อนไปเมื่อ 12 ปีที่แล้ว มีผู้ชายอยู่คนนึงเข้ามาจีบ เหมาะสมทุกอย่าง อาชีพการงาน อายุที่ห่างจากฉัน 3 ปี ผู้ชายคนนี้แม่ชอบมาก โอเค ฉันให้โอกาสค่ะ มารับไปกินข้าว ไปกินกุ้งเผาทองชุบเจ้าดัง เสริฟ์มา 2 ตัว ก็แบ่งคนละตัว ฉันชอบกินหัวกุ้งมาก กินของตัวเองเสร็จ ก็เอ่ยปากขอหัวกุ้งของพี่เค้า "ไม่ให้ พี่ก็ชอบกินเหมือนกัน" คำตอบที่ฉันได้ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ให้ก็ไม่ให้ จบมื้อนั้นก็กลับบ้าน หลังจากนั้นฉันก็พยายามห่างๆออกมา จนแม่สังเกตุเห็น เพราะฉันเริ่มออกไปกินข้าวกับผู้ชายอีกคน

แม่ถามว่าทำไม พี่เค้าไม่ดีตรงไหน
ฉันตอบไปว่า โถแม่ หัวกุ้งยังให้ฉันไม่ได้เลย ชีวิตนี้จะให้อะไรฉันได้
แม่ว่า ไร้สาระ

ตั้งแต่นั้น ฉันก็มีทฤษฎีหัวกุ้ง เป็นของตนเอง 555 ใครมาจีบ ก็ต้องผ่านบททดสอบเรื่องหัวกุ้ง

ผู้ชายที่ฉันเลือกแต่งงานด้วย บัดนั้น จนบัดนี้ เค้าก็ไม่เคยได้กินหัวกุ้งอีกเลย จะแกะ แล้วส่งมาจานฉันตลอด เคยถามเค้าว่า พี่ไม่ชอบกินหัวกุ้งเหรอ เค้าตอบว่า ชอบ แต่ยกให้ฉันกินเค้าจะมีความสุขมากกว่ากินเอง

ทุกวันนี้ แม่ยอมรับในทฤษฎีหัวกุ้งของฉันแล้ว และยอมรับว่าฉันเลือกผู้ชายไม่ผิด

หัวกุ้ง ของที่ดูไม่มีอะไร ของแค่นี้ เค้ายังให้เราไม่ได้ ต่อไปใช้ชีวิตร่วมกัน เค้าจะให้อะไรฉันได้ ฉันบอกแม่ ชีวิตผู้หญิงคนนึง ถ้าตกลงจะฝากชีวิตไว้กับใครแล้ว ขอให้แน่ใจหน่อยเถอะ ว่าเค้าให้ฉันได้ทั้งชีวิตจริงๆ