เจ้ปั้น กับยายแล เปิดร้านขายของติดกัน ทั้งคู่ต่างช่วยเหลือเก้ือกูลกันมาตลอด
มีอะไรขาดเหลือก็ช่วยเหลือกัน

อยู่มาวันหนึ่งมีเปรตสองตนมาขอส่วนบุญ เจ๊ปั้นกับยายแล เห็นแล้วเวทนามาก
เหมือนนักการเมืองมาขอคะแนนเสียงไม่มีผิด

เจ๊ปั้นอุทิศส่วนกุศลให้เปรต ที่ใช้สัญลักษ์สีขาว
ส่วนยายแล อุทิศส่วนกุศลให้เปรต ที่ใช้สัญลักษ์สีดำ

พอเปรตที่ได้รับส่วนกุศลจนอิ่มหน่ำสำราญ มันก็ไม่รู้จักพอ เริ่มต้องการส่วนบุญของอีกตนหนึ่ง
แต่ละตนจึงบอกกับผู้ที่ให้ส่วนบุญตนว่า เป็นเปรตที่ดีไม่เคยลักโขมยกิน ผิดกับเปรตอีกตนที่มาด้วยกัน
แอบลักโขมยกินตลอด

และให้ผู้อุทิศส่วนบุญให้ตนไปบอกร้านข้างๆ ว่าอย่าอุทิศผลบุญให้เปรตตนนั้น เอาส่วนบุญมาให้ตนฝ่ายเดียว
เจ้ปั้น กับยายแลต่างเชื่อเปรตของตนเอง ไม่สนใจเหตุผลของอีกฝ่าย

ประกอบกับจากการยั่วยุ ให้ร้าย จากเปรต ว่าร้านข้างๆ โง่ ไม่มีความคิด

หลังจากนั้นมา เจ๊ปั้น กับยายแล ก็เหมือนคนแปลกหน้า วันๆ ไม่คิดที่จะขายของ
เจอหน้าก็ทะเลาะกันทุกวัน

อนิจจา เจ้ปั้น กับยายแล คงลืมไปว่าก่อนที่มันจะมาเป็นเปรต มันทำอะไรมา จึงได้เป็นเปรตขอส่วนบุญ