๐ มีตาหู รู้เห็นเป็นประจักษ์
มีปากทัก สมองผูกใดถูกผิด
มีความรัก ทับถมจนจมมิด
ไม่มีสิทธิ์เสรี ... หนีชนัก ...
๐ คลื่นถั่งโถม ซัดกลบกระทบฝั่ง
ทรุดกายนั่ง ทรายผ่าวราวไฟหมัก
น้ำระอุพุพร่า มิกล้าวัก
ชีวิตจัก ทุกข์คับอับสุขพิศ ...
๐ ลมรุ่งหวิว พลิ้วไปใจไหวหวาด
ใบไม้ขลาด ขยาดกิ่งสะกิด
สกุณา ... ไร้เสียง ... คล้ายถูกลิด
จำตรอมจิต เจ็บปวดรวดร้าวยับ ...
๐ หิ่งห้อยหุบแสงเขียว บินเลี้ยวลิบ
ดาวเคยพราวระยิบ กระพริบดับ
แสงเทียนซีด จางสีไม่มีวับ
แม้นเดือนดับอีกดวง ... ประท้วงตาย ...
๐ เสมือนต้อง ครองทุกข์เจ็บจุกอก
ซ้ำตระหนก รกผันเคยมั่นหมาย
พักตร์เคยพริ้ม ยิ้มเย็นว่าเป็นชาย
นับวันวายวอดลง ... เป็นผงคลี ........... คริคริ
**** ประท้วงตาย ****
มีปากทัก สมองผูกใดถูกผิด
มีความรัก ทับถมจนจมมิด
ไม่มีสิทธิ์เสรี ... หนีชนัก ...
๐ คลื่นถั่งโถม ซัดกลบกระทบฝั่ง
ทรุดกายนั่ง ทรายผ่าวราวไฟหมัก
น้ำระอุพุพร่า มิกล้าวัก
ชีวิตจัก ทุกข์คับอับสุขพิศ ...
๐ ลมรุ่งหวิว พลิ้วไปใจไหวหวาด
ใบไม้ขลาด ขยาดกิ่งสะกิด
สกุณา ... ไร้เสียง ... คล้ายถูกลิด
จำตรอมจิต เจ็บปวดรวดร้าวยับ ...
๐ หิ่งห้อยหุบแสงเขียว บินเลี้ยวลิบ
ดาวเคยพราวระยิบ กระพริบดับ
แสงเทียนซีด จางสีไม่มีวับ
แม้นเดือนดับอีกดวง ... ประท้วงตาย ...
๐ เสมือนต้อง ครองทุกข์เจ็บจุกอก
ซ้ำตระหนก รกผันเคยมั่นหมาย
พักตร์เคยพริ้ม ยิ้มเย็นว่าเป็นชาย
นับวันวายวอดลง ... เป็นผงคลี ........... คริคริ