๏ ประชาชน ๏

๏ ต้องจนไปทั้งชาติ         ใช่ไหม
น้ำท่วมฝนแล้งกระไร        ก็กระนั้น
ให้รับบริจาคไป                ทุกเมื่อ
แบ่งท่านแบ่งบุญกลั้น       กระหยิ่มยิ้มนาบุญ ๚ะ

๏ ต้องตายก่อนทุกครั้ง      ใช่ไหม
ร่วมกระบวนสร้างบรรลัย    ท่านสร้าง
ทับถมซากเพื่อใคร            กันพ่อ
อิสระที่ท่านอ้าง                ที่แท้อยู่ไหน ๚ะ

๏ เอะอะก็อ้างชื่อ          ประชาชน
ชื่อนักการเมืองคน         เบื่อสิ้น
เสวยสุขเสวยผล           มดเท็จ
โสโครกแห่งลิ้นปลิ้น      ปลอกทึ้งประโยชน์ตน ๚ะ

๏ โอ้ผู้แทนผู้ข้า            ประชาชน
สำนึกไยสับสน              ป่นปี้
สภาที่ควรยล                ความสง่า
ไยปลุกมวลปลุกรี้           เร่าร้อนกลางถนน ๚ะ

๏ ร่วงน้ำตากี่ล้าน          อสงไขย
จึงจะสาแก่ใจ                แห่งเจ้า
ประชาทุกข์ยากไฉน       ยังทับ  โถมโอย..
กี่ภพกี่ชาติเศร้า             สุดเศร้าประชาไทย ๚ะ๛

สมุทรปราการ, ๗ ส.ค.๕๖