ได้รู้ข่าวก็จากในพันทิพย์นี่แหละ ว่าอ.อาราคาว่าแกเขียนเรื่องใหม่แล้ว

แถมต้นฉบับยังเป็นนิยายแฟนตาซีรุ่นลายคราม ของอ.ทานากะ โยชิกิ เสียด้วย



Yoshiki Tanaka

ผลงานนิยายขึ้นชื่อ

Legend of the Galactic Heroes
The Heroic Legend of Arslan
Souryuden: Legend of the Dragon Kings
Yakushiji Ryōko no Kaiki Jiken
Tytania

เรื่อง The Heroic Legend of Arslan หรือชื่อญี่ปุ่น Arslan Senki นี่เราเคยเห็นภาพมาตั้งแต่เด็กแต่ไม่เคยดูค่ะ แต่จำได้ติดตาเพราะลายเส้นตัวละครสวยมาก


เรื่องนี้จะเกี่ยวกับอัสลาน เจ้าชายคนเดียวของอาณาจักรพาร์ และดาร์รูน นักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักร

ที่หลังจากพาร์พ่ายต่ออาณาจักรลูซิทาเนียในสงคราม พวกเขาต้องออกเดินทางเพื่อรวบรวมผู้คนและหาทางกู้เมืองคืนมา



นิยายต้นฉบับของเรื่องนี้ ยืมเค้าโครงแบบหลวม ๆ มาจากมหากาพย์เรื่อง Amir Arsalan ของชาวเปอร์เซีย

ซึ่งอาณาจักรพาร์ จะว่าไปแล้วก็คือเปอร์เซีย หรืออิหร่านในปัจจุบันนี่ล่ะค่ะ
ส่วนอาณาจักรลูซิทาเนีย คือมาซิโดเนีย ผสมกับเยรูซาเล็ม

และช่วงหลัง ๆ จะมีอาณาจักรที่คล้ายจักรวรรดิ์ไบเซนไทน์และอินเดียเข้ามามีบทบาทด้วย



เราดูอนิเมเทียบไปตอนนึง เท่าที่รู้สึกคือมังงะของอ.วัวจะกระชับและน่าตื่นเต้นขึ้น สรุปคือดูโชเน็นขึ้นและเข้าถึงได้ง่ายนั่นล่ะค่ะ

แต่เนื้อหาไม่ได้เบาหรอกนะคะ
แค่ 5 ตอนแรกมันก็เริ่มกล่าวถึงเรื่องทาส ศาสนา สงคราม กลยุทธ์

และความชอบธรรมของการกระทำเหล่านั้นแล้ว




ยิ่งภาพนี่โหดกว่า FMA ช่วงอิชวาลอีก คือก็สมเป็นเรื่องที่เน้นสงครามล่ะนะ เพราะอวัยวะปลิวกันเป็นว่าเล่น
จะว่าไปถ้าให้เทียบโทนเรื่องก็... ประมาณว่าได้อ่านสงครามอิชวาลกันตั้งแต่ไม่กี่ตอนแรกกันเลยนั่นล่ะ


จุดที่เรารู้สึกว่าน่าติดตามอีกอย่าง คือการเติบโตของตัวเอกค่ะ
เพราะเราจะได้เห็นกันตั้งแต่อัสลานยังเป็นเด็ก... ยันเห็นเขาเข้าสงครามครั้งแรก... ฆ่าคนครั้งแรก
และคงจะได้เห็นเขาค่อย ๆ โตขึ้นไปมากกว่านี้


แต่ที่เรารู้สึกอเมซิ่งใจที่สุด
กลับความบริสุทธิ์ของความสัมพันธ์ระหว่างอัสลานกับดาร์รูนค่ะ

คือถ้าดูจากลายเส้นฉบับเก่า คงพอนึกออกล่ะนะว่าถ้าคนอ่านเป็นสาว ๆ วัตถุดิบเรื่องนี้มันพรั่งพร้อมให้จิ้นกระจายขนาดไหน  
และรู้สึกว่าต้นฉบับก็เอื้อให้จิ้นได้อยู่ เพราะดาร์รูนแทบจะตัวติดกับอัสลานเลย


แต่พอมาอยู่ในมือของอ.วัวแล้ว
อย่างกับอ.แกมีวิชาสกัดปราณวายค่ะ =[]= เพราะต่อมจิ้นเราไม่แอคทิเวทเลยสักนิดเดียว
คือต่อให้ดาร์รูนจะดูเป็นห่วงอัลลานขนาดไหน
ต่อให้พูดว่า ถ้าเพื่อท่านต่อให้ต้องจัดการศัตรูเป็นหมื่นข้าก็ทำได้
เราก็ไม่อาจรู้สึกอะไรอื่นได้นอกไปจากความภักดีจากดาร์รูนเลย


ซึ่งเราชอบมากค่ะ รู้สึกปานเป็นปลาท่ามกลางทะเลไวน์ที่ว่ายมาเจอทะเลสาปน้ำจืด  
คือปรกติเราก็สายจิ้นนะ แค่ไม่ได้จิ้นดะ  ถึงแม้จะชิปแมวแก่กับคนก็เถอะ

แต่ในสมัยที่ขนาดโทริโกะที่ลายเส้นโคตะระโชเน็นแถม K เต็มขั้น คนอ่านที่เป็นผู้ชายทั้งแท่งยังอดคิดไม่ได้ว่าแมร่งชวนจิ้น
แต่อ.วัวที่เป็นนักเขียนหญิง ดันเขียนการ์ตูนที่มีวัตถุดิบพร้อมให้จิ้นเต็มล้านให้ปราศจากรังสีเหนือม่วงได้...

...โลกสมัยนี้มันช่างยากแท้หยั่งถึง


อ่านถึงตอนล่าสุด นาร์ซัส ตัวละครที่น่าจะเด่นมากอีกคนก็ออกมาแล้วล่ะค่ะ

นาร์ซัสเป็นตัวละครสายบุ๋นของเรื่อง มันสมองในการวางกลยุทธ์ของเขาเป็นเลิศแต่เพราะตรงเกินไปเลยถูกจักรพรรดิ์ไล่ตะเพิด




พอตานี่โผล่มาแล้วเรื่องก็มีสีสันขึ้นอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เขารักศิลปะแต่เซนส์ด้านศิลปะติดลบ
แถมน่าจะเป็นตัวละครชายที่หน้าตาดีที่สุดของอาจารย์วัวเลยทีเดียว

เราไม่เคยรู้สึกว่าหนุ่มคนไหนของอ.แกเป็นบิโชเน็นเลยจนมาเจอนาร์ซัสนี่แหละ =w=
แต่ถึงจะแอบบิโชเน็น แต่เฮียแกเท่ห์โครตเลยล่ะค่ะ จะว่าไปตานี่ก็ทำให้เรานึกถึงเจ๊โอลิเวียนิดนึง (แต่เจ๊โอโหดกว่า) แต่เป็นผู้ชาย

ถ้าใครเป็นแฟนผลงานของอ.อาราคาว่าอยู่แล้ว หรืออยากลองอ่านของอ.ทานากะ ที่หาอ่านได้ยากเหลือเกินในไทย
หรือสนใจเรื่องแนวย้อนยุคที่เน้นกลยุทธ์สงคราม อยากแนะนำให้ลองเรื่องนี้ค่ะ
เพราะเพิ่งเริ่มมา 5 ตอนเท่านั้น แต่ท่าจะได้อ่านกันไปอีกยาวเลยล่ะค่ะ