ขอโทษที่มาระบายในนี้
ถ้าคิดว่าเสียเวลา ปิดกระทู้นี้เลยครับ

ผมรู้ว่าเครียดจากงานและสุขภาพ
งานหนักไหม พอสมควร แต่เครียดมาก
บอกปัญหาที่ทำให้เครียดกับใครก็ไม่ได้ โดนมองว่าตัวผมเองมีปัญหาซะเอง
เก็บกดมาก
งานที่ทำ ต้องอาศัยรายได้ตรงนี้เป็นหลัก เปลี่ยนงานไม่ได้ และอายุมากแล้ว
เรื่องสุขภาพ หลังเลิกบุหรี่มาก 8 -9 ปี สุขภาพดีขึ้นมาก
แต่ป่วยไม่ได้ ถ้าป่วยจะกลายเป็นคนอ่อนแอในสายตาคนอื่นทันที
โดนวิจารณ์ตลอดจนเซ็ง หลังๆต้องเก็บกดอีกละ
วันนี้เพิ่งบ่นเรื่องอาการเจ็บหัวเข่า
จากการไปวิ่งมินิมาราธอนวันอาทิตย์
กลายเป็นว่า ผมอ่อนแอ ไม่ได้เรื่อง ไปซะงั้น

เอ่อ เดจาวูกับเรื่องต่างๆเหล่านี้มาก
พูด ระบาย หรือบ่น อาจเพื่อเรียกร้องความสนใจ
กลับกลายเป็นด้านลบตลอด

เย็นนี้กลับถึงบ้านระเบิดอารมณ์ขว้างปาสิ่งของ เตะข้าวของกระจาย
ระเบิด ระเบิด ระเบิด
อารมณ์คุกรุ่นอยู่ภายในตลอด
พยายามใช้สติ กด อารมณ์ ไว้
อยากทำร้ายตัวเอง ห้ามใจตลอด
ตั้งแต่เย็น ถึงตอนนี้ก็ยังฟุ้งซ่านอยู่

คิดถึงยา... จะอัดให้หลับก็ยังพะวงเรื่องงานอยู่
งานที่ทำอยู่ในช่วงที่ต้องติดตามตลอด ว่าปัญหาแก้ไปถึงไหน
พร้อมดำเนินการต่อรึยัง งานมัน 24 ช.ม.
ที่คิดได้ตอนนี้ แค่ปล่อยให้คนอื่นดูแลงานแทนไปก่อน
อัดยา... เอาให้หลับแน่ มีเท่าไหร่อัดเข้าไป

จิตตกมาก อยากร้องไห้ พยายามเก็บอาการไว้อยู่
แต่มันฟุ้งซ่านมากๆ มากจริงๆ

ขอพ.ท.ตรงนี้ระบายหน่อยนะครับ

ไม่ไหวแล้วจริงๆ

รอบนี้จิตตกนาน หันไปดู 4ทุ่มกว่าแล้ว
...
ยังอยากร้องไห้(แต่ไม่ร้อง ร้องไม่ออก รู้สึกไม่มีเหตุผลที่จะร้อง)
ยังอยากทำร้ายตัวเอง

หวังว่าตื่นมา อาการจิตตกจะหายไป แล้วค่อยลุยต่อกับวันใหม่