ออกตัวก่อนเลยว่า เจ้าของกระทู้เอง ไม่ใช่นักตั้งกระทู้มืออาชีพ
แต่เห็นว่าใกล้ปีใหม่ล่ะ เอากะเค้าซะหน่อย
...
ที่ผ่าน ๆ มาเห็นเพื่อน ๆ หลายคน บ่นท้อแท้ ขาดกำลังใจ ขอกำลังใจ (่ส่วนใหญ่เราอยู่ห้องสยาม)
เราก็เลยอยากให้กำลังใจสำหรับใครที่กำลังท้อแท้ ดูถูกตัวเอง คิดว่าตัวเองไร้ค่า จากแรงบันดาลใจของเราเอง
....
เจ้าของกระทู้เป็นคนเชียงใหม่ ใกล้ ๆ บ้านมีโรงเรียนศรีสังวาลย์ โรงเรียนของเด็กพิการซ้ำซ้อน
่เมื่อวันเด็กปี 2555 เด็กจากโรงเรียนศรีสังวาลย์ที่มีความพิการทางร่างกาย มาเล่นดนตรีในงานวันเด็กที่อ.สันทราย
มันกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เรา ว่าเราเองร่างกายสมประกอบ แต่กลับไม่มีความอดทนต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ และยิ้มสู้เหมือนเค้าเหล่านี้
รอยยิ้มของเด็ก ๆ เหล่านี้ ทำให้เราอายที่ท้อแท้ และฮึดขึ้นมาสู้อีกครั้ง เราแทบจะลืมเรื่องนี้ไปเลย
...
จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันมานี้เราไปเจอคลิปนี้ทาง Youtube


...
อาจช้าไปนิด แต่มันก็ทำให้เราหาข้อมูลมาอ่านเพิ่มเติมมากขึ้น ..
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=525887
เด็ก ๆ จากโรงเรียนศรีสังวาลย์ถึงแม้นจะมีร่างกายที่ไม่สมบูรณ์แต่
จิตใจและความคิดอ่านของเขามิได้บกพร่องไปจากเรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลาย
สิ่งเดียวที่เขาจะขอจากพวกเราไม่ใช่ความ "สงสาร" แต่นั้นคือ "ความรักความเข้าใจและให้โอกาส"
เพื่อที่เขาจะได้ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมอย่างเต็มภาคภูมิเฉกเช่นเดียวกับเรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายค่ะ ...
...
ใกล้ปีใหม่แล้ว ใกล้วันเด็กแล้ว ใครว่าง ๆ ไม่รู้จะไปไหน
ผ่านมาทางนี้อย่าลืมแวะให้กำลังใจน้อง ๆ
แวะมาเลี้ยงข้าวสักมื้อ และมาคุยเล่นกับน้อง ๆ นะคะ
...
นอกจากจะเป็นการแบ่งปันแล้ว
คุณอาจได้แรงบันดาลใจหลาย ๆ อย่างจากน้อง ๆ ที่ "หัวใจไม่เคยพิการ"
กลับคืนมา "เหมือนเรา"
...

สุดท้าย..เพื่อน ๆ คนไหน ที่คิดว่าตัวเองไร้ค่า ไร้ความสำคัญ ท้อแท้
ดูน้อง ๆ โรงเรียนศรีสังวาลย์เป็นตัวอย่างนะคะ  
...
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ
ขอโทษทุกท่านหากกระทู้นี้เป็นการรบกวน (เพราะไม่รู้ว่าตัวเองติดแท็กถูกห้องหรือเปล่า)