นาวาลำหนึ่งล่องอยู่กลางสมุทร มันเป็นนาวาลำใหญ่บรรจุผู้คนนับพัน ทว่าไม่มีผู้ใดในเรือทราบ ว่าควรจะแล่นไปหนใด

"เราควรจะไปทางตะวันตก ที่นั่นมีความศิวิไลซ์" ข้างหนึ่งว่า

"เราควรจะไปทางตะวันออก ที่นั่นมีจิตวิญญาน" อีกข้างแย้ง

เมื่อมีความคิดเห็นขัดแย้งกันเช่นนี้ ผู้คนบนเรือจึงตกลงกันว่าจะลงคะแนนเสียง เลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมาเป็นกัปตันเรือ โดยผลัดกันเป้นคราวละสี่ปี แล้วจึงเลือกกันใหม่

ฝ่ายตะวันออกได้รับชัยก่อน นำนาวาล่องไปหลายปีก็ยังไม่พบฝั่ง ผู้คนบนเรือจึงลองเปลี่ยนไปเลือกฝ่ายตะวันตก ฝ่ายตะวันตกได้เป็นผู้นำหลายครั้งเข้า ฝ่ายตะวันออกก็ชักจะไม่พอใจ ตะโกนร้องบอกทุกคนว่ามีข้าวของบนเรือหายไปหลายชิ้น หากให้ฝ่ายตะวันตกเป็นผู้นำต่อไป เรือคงจะล่มจมในไม่ช้า ซึ่งผู้คนบนเรือก็มีทั้งที่เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง จึงยังขับไล่ผู้นำฝ่ายตะวันตกไม่ได้เสียที

"เราต้องปล่อยให้น้ำเข้าเรือ หากน้ำเข้าเรือมากๆ กัปตันจะต้องสละเรือหนีแน่นอน แล้วคนก็จะเชื่อว่าน้ำเข้าเรือเพราะการนำของกัปตัน" ฝั่งตะวันออกคิดอุบาย ว่าแล้วพวกเขาก็ไปทำตามอุบายนั้น

"กัปตันกำลังพาเรือเราไปผิดทิศทาง" ฝ่ายตะวันออกร้องบอกทุกคน

ฝ่ายตะวันตกเริ่มให้ทุกคนหยุดงาน เพื่อจะไล่กัปตันให้พ้นเรือ ไม่เว้นแม้แต่คนที่คอยวิดน้ำที่เข้ามาในเรือ...



ป.ล. นิทานเรื่องนี้ยังไม่จบ