เราไม่รู้ว่าตัวเองแย่มากขนาดไหนค่ะ ตั้งแต่มัธยมต้น เราอยู่ในห้องเรียนดี แต่ตัวเราเองไม่ใช่คนขยันเรียน แน่นอนเราจึงไม่เลือกที่จะอยู่กับกลุ่มเด็กเรียน ก็จะชอบอยู่กับกลุ่มที่ออกจะเกเร แต่จริงๆเราไม่ได้อยากจะเกเร โดดเรียนไปกับพวกเค้าขนาดนั้น บางทีเลยแยกตัวออกไปอยู่กลุ่มอื่น กับเพื่อนคนอื่นๆบ้าง สนิทกับเพื่อนต่างห้องก็มี แต่ก็ไม่มีใครที่เราสนิทใจด้วยจริงๆสักคน รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินมาตลอด ตอนใกล้จะจบมัธยมต้น ก็จะมีเพื่อนต่างห้องคนนึงที่เราสนิทมากเป็นพิเศษ เพราะเธอใจดี และนิสัยเราก็คล้ายกันในหลายๆอย่าง ปิดเทอมก็ไปเที่ยวกันบ่อยๆ จนเพื่อนคนนี้ต้องไปต่อ ม ปลายที่อื่น และตัวเราเองรู้ตัวเองว่าไม่ชอบสายสามัญ เราก็เลยเลือกเรียนในที่ๆเราคิดว่าจะได้เจอเพื่อนแบบเดียวกันกับเราแล้ว เราจะไม่เป็นส่วนเกินอีกแน่นอน เราเลือกเรียนสายอาชีพค่ะ (เรียนช่างนะคะ) แรกๆเข้าไป เราเจอเพื่อนใหม่ที่นิสัยน่าจะไปด้วยกันกับเราได้เยอะแยะเลย สุดท้ายก็เหมือนเดิมค่ะ เรารู้สึกเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ รู้สึกฝืน รู้สึกไม่อินด้วย แต่เรามีเพื่อนเยอะนะคะ ต่างคณะก็มี เพื่อนของเพื่อนที่ชอบไรเหมือนๆกัน ถูกชะตากัน แต่เวลาที่ต้องเรียนแล้วมีการอยู่กันเป็นกลุ่มๆ เรามักจะไม่มีกลุ่มแน่นอน ไปเรื่อยอ่ะค่ะ มหาลัยก็เป็นแบบนี้ พยายามที่จะปรับตัวเองใหม่ มองโลกกว้างๆ คิดว่าคนอื่นเค้าคิดอย่างไรกัน แต่ก็เหมือนเดิมตลอดเลยค่ะ จนบางที เราคิดนะคะว่า นี่ฉันคงผิดปกติแน่ๆเลย บอกตรงๆนะคะ เครียดมาก ตอนนี้ก็มีเพื่อนที่รู้จักค่อนข้างเยอะ จริงๆก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงนะคะ รู้จักกันผ่านเพื่อนคนอื่นอีกที แต่เหมือนถูกชะตากัน ชอบอะไรคล้ายๆกัน หนึ่งในนี้เป็นเกย์ซึ่งเป็นเพื่อนที่เราถูกชะตาด้วยที่สุด เราก็จะนัดไปเที่ยวกัน หรือไม่ก็มาเจอกัน ไม่เจอกันข้างนอก ก็บ้านใครคนใดคนนึง แต่หลังๆมานี่ไปไหนมาไหนไม่เคยคิดจะชวนเราเลยค่ะ เช็คอินบ่อย เราเห็นเค้าไปเที่ยวกับเพื่อนใหม่ ไปเที่ยวสนุกสนาน เราเคยถามแล้วเพื่อนให้เหตุผลว่า ชวนเราแล้วเราก็ไม่ค่อยออก จริงๆคือเราอยู่บ้านแฟนอ่ะค่ะ เราไม่อยากออกไปเที่ยวกลางคืนบ่อยๆไม่อยากให้พ่อแม่แฟนมองไม่ดี แล้วเราก็เงินน้อยค่ะ ออกไปเที่ยวทีก็สิ้นเปลืองไปเยอะ  หลังๆนี่นัดกันไว้ก็เบี้ยวนัดมันซะอย่างงั้น บางทีเราก็อดน้อยใจไม่ได้อ่ะค่ะ กับเพื่อนที่เป็นเกย์คนนี้บอกเลยเรารักเพื่อนคนนี้มากค่ะ แต่อยู่กับเราคงไม่สนุก เค้าไปเที่ยวกันแต่ไอ้เราก็ดันไม่ชอบเที่ยวผับ ก็เลยปฎิเสธอยู่บ่อยๆ ถ้าไปที่อื่นที่ไม่ใช่ผับ ไปเดินเที่ยว นั่งเล่น ซื้อไรมากินกัน ดูหนัง นี่ได้เลย ขอให้บอก จะให้ไปนอนบ้านมันเราก็ไปค่ะ ไปหาได้ ไม่ติดไรเราไปเลย วันไหนอยากให้นอนบ้านมันเราก็นอนได้ค่ะ แต่บางทีมันอยากให้เราอยู่หลายวัน ซึ่งเราก็แบบ ไม่อยากนอนบ้านเพื่อนหลายวันอ่ะค่ะ นานๆมาทีจะดีกว่ามั้ย  เราเคยเข้าใจผิดกันกับเพื่อนคนนี้เพราะบุคคลอื่น หายกันไปเกือบปี ต่างคนต่างเข้าใจผิด น้อยใจ โกรธ แต่พอผ่านไป ต่างคนก็อยากจะเจอ อยากคุย อยากกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งนะคะ ปัจจุบันนี้ก็กลับมาเป็นปกติ แต่ไม่รู้เหมือนเดิมมั้ย แต่เค้าก็หายๆไป ไปเที่ยวกับเพื่อนกลุ่มอื่น เพราะเค้าคงเซ็งที่ต้องชวนเราแล้วเรามีอาการไม่อยากไป  ทั้งหมดที่เล่ามา เราอยากให้เพื่อนๆอ่านแล้วช่วยบอกเราทีค่ะ ว่าเราควรปรับตัวยังไงดี เราแย่มากมั้ยคะ?