13 มิ.ย. 2013 สงบนิ่ง ห้าวหาญ
นับตั้งแต่โค้ชหลางผิงเข้ามาคุมทีมชาติจีน ทุกคืนก่อนนอนฉันมักจะเขียนอะไรนิดหน่อยเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันมุ่งหวัง
เพราะมีคำพูดของโค้ชหลางที่พูดไว้ขณะฝึกซ้อมนักกีฬาซึ่งเห็นว่ามีประโยชน์ เธอสอนพวกเราไม่ใช่เพียงแค่เรื่องวอลเลย์บอล
แต่ยังมีเรื่องของการใช้ชีวิต จึงอยากจดเก็บไว้ เผื่อวันข้างหน้าเกิดคิดอยากจะเป็นโค้ชขึ้นมา
สิ่งเหล่านี้ก็จะเป็นสิ่งมีค่ามีประโยชน์เป็นอย่างมาก
มาพูดถึงวันนี้กันดีกว่า การฝึกในช่วงเช้า โค้ชหลางบอกว่าพวกเราไม่ค่อยมีความมุ่งมั่นฮึกเหิม
เธอบอกว่าพวกเราคือนักกีฬาที่ดีที่สุดของประเทศ แต่ทำไมเมื่อเข้ามาสู่ทีมชาติถึงเล่นได้หน่อมแน้มเหมือนสาวน้อยกันอย่างนี้
เฉินจ่าน(ผู้เล่นลิโบโร่) ตอนเธออยู่สโมสรเจียงซู มีผู้เล่น 2 คนทำหน้าที่รับบอลเสิร์ฟ รับผิดชอบกันคนละครึ่งสนาม
ดังนั้นเมื่อเธอเข้ามาอยู่ทีมชาติก็ต้องกล้าแบกรับหน้าที่นี้ อย่าไปเกร็ง คิดซะว่าที่นี่เป็นเหมือนที่สโมสร เล่นออกมาให้เต็มที่
ทีมทีมนึง แต่ละคนในทีมมีภาระหน้าที่ ต้องมีจิตวิญญาณในการต่อสู้ ทีมทั้งทีมถึงจะมีอานุภาพ
แต่ถ้าทุกคนเอาแต่หดแขนหดขา ทีมนั้นก็จะไม่มีอะไรน่าเกรงขาม ......
พูดถึงความห้าวหาญ โค้ชหลางมักพูดเสมอว่านักกีฬาที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงนั้น ต้องกล้าแบกรับความรับผิดชอบ
มีจิตใจฮึกเหิมห้าวหาญ เมื่ออยู่ในสนามต่อให้เทือกเขาไท่ซานพังถล่มลงมาต่อหน้าก็ไม่มีประหวั่นพรั่นพรึง
มีจิตใจที่สงบนิ่งและห้าวหาญ สองคำนี้ฟังแล้วเหมือนมีความหมายตรงข้ามกัน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่
มีความห้าวหาญฮึกเหิม แต่จิตใจก็ต้องสงบนิ่งมั่นคง เราจึงจะสามารถงัดเอาศักยภาพที่ดีที่สุดของตัวเองออกมาได้
เธอบอกว่าทีมวอลเลย์หญิงทีมชาติจีนแต่ไหนแต่ไรมามีจิตใจไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และถึงแม้ว่าเราจะรู้ถึงจุดเด่นจุดด้อยตัวเอง
แต่เมื่อลงไปอยู่ในสนามแล้ว ก็ต้องเอาสิ่งที่เป็นเลิศที่สุดในแบบของเราออกมาอย่างเต็มที่
ทุกวันภายใต้การคุมทีมของโค้ชหลางเราทุกคนต่างมุ่งมั่นพัฒนาฝีมือตนเองให้ก้าวหน้า
พยายามทำให้ได้ตามที่โค้ชมุ่งหวังต้องการให้มากที่สุด แต่พูดจากใจจริงเรายังห่างไกลอยู่มากจากที่โค้ชมุ่งหวังไว้
งั้นเราก็ต้องพยายามอย่างหนักในทุกๆวัน สู้ สู้ !!
เชื่อมั่นว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ มะรืนนี้ต้องดีกว่าพรุ่งนี้
ขอเพียงให้มีพัฒนาก้าวหน้าขึ้นทีละนิดๆในทุกๆวัน
[บทความ] จางเสียน : ไดอารี่ 5 บทที่เล่าถึงทีมชาติ
เพราะมีคำพูดของโค้ชหลางที่พูดไว้ขณะฝึกซ้อมนักกีฬาซึ่งเห็นว่ามีประโยชน์ เธอสอนพวกเราไม่ใช่เพียงแค่เรื่องวอลเลย์บอล
แต่ยังมีเรื่องของการใช้ชีวิต จึงอยากจดเก็บไว้ เผื่อวันข้างหน้าเกิดคิดอยากจะเป็นโค้ชขึ้นมา
สิ่งเหล่านี้ก็จะเป็นสิ่งมีค่ามีประโยชน์เป็นอย่างมาก
เธอบอกว่าพวกเราคือนักกีฬาที่ดีที่สุดของประเทศ แต่ทำไมเมื่อเข้ามาสู่ทีมชาติถึงเล่นได้หน่อมแน้มเหมือนสาวน้อยกันอย่างนี้
เฉินจ่าน(ผู้เล่นลิโบโร่) ตอนเธออยู่สโมสรเจียงซู มีผู้เล่น 2 คนทำหน้าที่รับบอลเสิร์ฟ รับผิดชอบกันคนละครึ่งสนาม
ดังนั้นเมื่อเธอเข้ามาอยู่ทีมชาติก็ต้องกล้าแบกรับหน้าที่นี้ อย่าไปเกร็ง คิดซะว่าที่นี่เป็นเหมือนที่สโมสร เล่นออกมาให้เต็มที่
ทีมทีมนึง แต่ละคนในทีมมีภาระหน้าที่ ต้องมีจิตวิญญาณในการต่อสู้ ทีมทั้งทีมถึงจะมีอานุภาพ
แต่ถ้าทุกคนเอาแต่หดแขนหดขา ทีมนั้นก็จะไม่มีอะไรน่าเกรงขาม ......
มีจิตใจฮึกเหิมห้าวหาญ เมื่ออยู่ในสนามต่อให้เทือกเขาไท่ซานพังถล่มลงมาต่อหน้าก็ไม่มีประหวั่นพรั่นพรึง
มีจิตใจที่สงบนิ่งและห้าวหาญ สองคำนี้ฟังแล้วเหมือนมีความหมายตรงข้ามกัน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่
มีความห้าวหาญฮึกเหิม แต่จิตใจก็ต้องสงบนิ่งมั่นคง เราจึงจะสามารถงัดเอาศักยภาพที่ดีที่สุดของตัวเองออกมาได้
เธอบอกว่าทีมวอลเลย์หญิงทีมชาติจีนแต่ไหนแต่ไรมามีจิตใจไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และถึงแม้ว่าเราจะรู้ถึงจุดเด่นจุดด้อยตัวเอง
แต่เมื่อลงไปอยู่ในสนามแล้ว ก็ต้องเอาสิ่งที่เป็นเลิศที่สุดในแบบของเราออกมาอย่างเต็มที่
พยายามทำให้ได้ตามที่โค้ชมุ่งหวังต้องการให้มากที่สุด แต่พูดจากใจจริงเรายังห่างไกลอยู่มากจากที่โค้ชมุ่งหวังไว้
งั้นเราก็ต้องพยายามอย่างหนักในทุกๆวัน สู้ สู้ !!
เชื่อมั่นว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ มะรืนนี้ต้องดีกว่าพรุ่งนี้
ขอเพียงให้มีพัฒนาก้าวหน้าขึ้นทีละนิดๆในทุกๆวัน