วันนี้รู้สึกเหนื่อยมากค่ะ ท้อแล้ว ปกติเราเป็นคนอดทนมากเลยนะ
แต่ที่เจ็บใจคือ ผู้ชายคนนี้เป็นครอบครัวของเราค่ะ. เค้าคือ น้องชายเราเอง อายุ ยี่สิบแล้วค่ะ
กำลังจะไปเกณฑ์ทหารแล้ว
บางคนอาจจะคิดว่า นักแรง กับน้องชายตัวเอง
แต่บอกได้เลยว่า ไม่เจอ ไม่รู้
เราเป็นพี่สาวคนโตค่ะ อยู่บ้านตลอด คอยทำความสะอาดบ้าน หุงข้าว จัดกับข้าวให้คุณพ่อทุกมื้อ บางทีก็ลงมือทำกับข้าวเอง.
ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่เกเร แล้วก็หน้าที่น้องชายคือ ยกถังน้ำ ขวดน้ำอ่ะค่ะ เข้าบ้าน เพราะรถน้ำจะตั้งน้ำไว้หน้าบ้าน พ่อสั่งไว้ เพราะเราอยุ่บ้านคนเดียว คนส่งน้ำ เป็นผู้ชาย
หน้าที่น้องชายมีแค่นั้นจริงๆ. แต่น้องไม่เคยทำเลยค่ะ นอกจากโดนสั่ง บางทีเราจะเติมน้ำใส่ขวด เรายกเองเลยนะ. ทำเองทุกอย่าง เพื่อพ่อแม่กลับมาบ้านจะได้หายเหนื่อย
แต่ ทุกอย่างมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เราเข้าใจนะว่าน้องเป็นผู้ชาย คงไม่เรียบร้อยอะไร แต่น้องชายเราเค้าเกินไปมากๆค่ะ วันนี้ท้อแล้ว เหนื่อย. บอกก่อนเลยว่า เราเป็นคนค่อนข้างมีระเบียบ และไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว เราจะมีที่ของเราเป็นสัดเป็นส่วน จัดไว้อย่างดี
และนี่คือตัวเรานะคะ
ไม่ได้อยากจะออกมาแฉ แต่แค่อยากมาระบาย และอยากถามว่า มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย แล้วเราจะแก้ยังไง
จะเล่าเท่าที่จำได้นะคะ
น้องชายอายุ 20 ปี. กลับบ้านดึก คบเพื่อนไม่ดี ทำให้แม่ร้องไห้ ทำอะไรไม่เป็นระเบียบ เราเคยไม่อยู่บ้าน สอง ชม. กลับมาอีกทีบ้านที่เราจัดไว้ เละเลยค่ะ คือ ขยะไม่ถงถัง.
ถังขยะในบ้านคือถังที่ใส่ของแห้ง เช่น สลิป หรือกระดาษ นี่มันใส่เศษอาหารที่กินลงไป เดินไปในครัว จานไม่ล้าง ไม่ล้างไม่พอ คือทุกครั้งที่จะไม่ล้างจาน เราต้องทิ้งเศษอาหารก่อน. แล้วล้างน้ำเปล่า จะได้ดูสวย ไม่มีกลิ่น.
หม้อข้าว ตักข้าวเสด ไม่ปิดฝาหม้อ. เศษข้าว กระจัดกระจายเต็มโต๊ะอาหาร
เอาขนมมากินบนโต๊ะคอมของเรา ไม่เคยทิ้ง ระเนระนาด
เหนื่อยใจมากค่ะ. ที่ผ่านมาเราก็บอก ก็คุยนะ แต่ไม่ได้ผลค่ะ เหมือน เป่าสากเลย
พูดมาเป็นปี เลยตัดสินใจทำเอง. ทำทั้งน้ำตาเลยค่ะ. คิดในใจ เค้าคือน้องเรา ก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
เราทำงานบ้านเสร็จ. บางทีน้องชายทำรก ทำเส็ดมันก็ไป พอพ่อกลับมาเห็น เราก็โดนดุ โดนว่า ทั้งๆที่เราเหนื่อยทำเส็ดไปแล้ว
น้องเราไม่เคยอยู่ให้ด่าเลยค่ะ. อยุ่แต่กับเพื่อน
และบนโต๊ะคอม จะมีกระุปุกแก้วสีใส ไว้ใส่ กำไล สร้อยข้อมือของเรา. บางทีเราก็ ใส่เงินไปบ้าง. ตื่นเช้ามาทีไร ต้องมีเงินหายทุกทีค่ะ. เราโมโหมากๆ ถ้าไม่ชอบที่แบบว่ามาหยิบแล้วไม่ขอ
บอกตรงๆตอนนี้สุขภาพจิตเราแย่มากค่ะ คือ มันดป็นแบบนี้มา สิบกว่าปีแล้ว
เราเหนื่อยมากแล้ว. บางทีแม่ก็เข้าข้างน้อง หาว่าเราไม่รักน้อง ชอบด่าว่าน้อง แม่เราสปอยน้องชายมากค่ะ เราก็บอกแม่ว่า. เราด่าว่า ในสิ่งที่ไม่ถูก ไม่ควร
แม่บอกว่า น้องเป็นผู้ชาย. เราก็นะ. แล้วไงอ่ะ. เป็นผู่ชายต้องมีนิสัยแบบนี้ทุกคนหรอ
พ่อเรา เวลาวันหยุด เราก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน พ่อเรายังทำเลย และพ่อเรามีระเบียบ ไม่เห็นเป็นเหมือนน้องชายเราเลย
กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ. ตี 1 ตี 2. เราเป็นคนตามกลับบ้าน เพราะพ่อเราทำงานมาเหนื่อย คงต้องปล่อยให้เค้านอนไป. เราอาสาจะตามกลับเอง. แต่ทุกครั้ง เสียงปลายสาย บอกว่า
ทำไมอ่ะ ยังไม่กลับ มีอะไรนักหนา จะยุ่งกับชีวิตอะไรนักหนา ". คำพูดนี้ที่ออกจากปาก เราร้องไห้เลยค่ะ คือ มันจุก แล้วเราก็ตัดสายไปเลย นอนร้องไห้ เห้ออ
บางทีเราซักผ้าให้ กองใหญ่มาก. เก็บให้อีก พับให้ ใส่ตู้ให้ เรียบร้อย ทำด้วยความรักจริงๆ.
หลังๆมานี้ น้องชายเราหางานทำที่โรงแรมแห่งนึง. ต้องตื่นเช้า ซึ่งเมื่อก่อน ตื่นเย็นค่ะ ตื่นเส็ด ออกไปหาเพื่อน กลับตี 2 กลับมานอน เพื่อตื่นเย็น แล้วก็เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆ
ไม่ใช่ไม่มีใครว่ากล่าวตักเตือนนะ. ทุกคน พ่อแม่ ปู่ย่า เรียกไปอบรม. แต่ไม่บังเกิดผลค่ะ. ยังมีนิสัยแบบเดิม
และยังมีอีก. ผ้าเช็ดตัว เปียกๆ ไม่เคยตาก จะหมกไว้บนเก้าอี้คอมเรา (เกือบทุกวัน เราตากให้).
คอตตอนบัด สามสี่อัน ปั่นหูเส็ด ก็ไม่ทิ้ง วางบนโต๊ะคอมบ้าง ทิ้งไว้ในห้องน้ำบ้าง. เราก็เก็บทิ้ง
เราไม่เคยคิดนะว่าเราเปนคนใช้ แต่เราเป็นพี่คนโต มันเป็นหน้าที่ของเรา. เราแค่ขอว่า ไม่ต้องทำความสะอาดบ้าน ไม่ต้องทำไรเลย ขอแค่ ทำในส่วนของตัวเอง. แค่นั้นจริงๆ
จานกินเส็ด ไม่ต้องล้างก็ได้นะ คือแค่ทิ้งเศษอาหารให้ ล้างน้ำเปล่าไว้ก็พอ. พอเรามาล้างจะได้ล้างง่ายๆ
แค่นั้นจริงๆ อีกเรื่องคือ ไปทำงานต้องใส่ถุงเท้า กลับมาบ้าน ถุงเท้าก็ม้วนเลยค่ะ อยู่ใต้โต๊ะเครื่องแปเงบ้าง ตามซอกนุ้นบ้าง นี่บ้าง ไม่เคยซัก. คือใช้ซ้ำๆ. จนเราสังเกตุเห็น
เราก็ซักให้ ขยี้มือนะ. เป็นสิบๆคู่
แต่พอทำมาเป็นหลายๆปี. เราท้อแล้ว. เรื่องที่รับไม่ได้ที่สุดคือ. หยิบเงินแล้วไม่ขอ ชอบแอบใช้ของส่วนตัวของเรา บางทีลูกกลิ้งก้เคยใช้นะ เราก็เลยให้ขาดเลย
เราใช้อะไร น้องเราจะใช้ด้วยทุกอย่าง ซื้อให้น้องชุดนึง มันไม่ใช้ค่ะ มันมาใช้ของเรา จนของบางอย่างบางทีเราต้องแอบ. เราก็บ่นๆว่า ตายละ แบบนี้ ขนาดในบ้านตัวเองยังต้องแอบ
วิธีดุ ด่า ว่ากล่าว. เรียกมาคุย ให้เหนอกเหนใจ ร้องไห้ก็แล้ว ไม่เคยได้ผลค่ะ
จะใช้ทำอะไรสักทีต้องวีนแรงๆ ให้น้องเค้ารำคาญ เค้าจะทำค่ะ แต่ทำแบบลวกๆ ทำแบบประชด
และมีอีกเยอะค่ะ. แต่เท่าที่จำได้ก็ประมาณนี้
โอ้ยย ชัวิต บัดซบ
น้องชายใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ ช่วยที
แต่ที่เจ็บใจคือ ผู้ชายคนนี้เป็นครอบครัวของเราค่ะ. เค้าคือ น้องชายเราเอง อายุ ยี่สิบแล้วค่ะ
กำลังจะไปเกณฑ์ทหารแล้ว
บางคนอาจจะคิดว่า นักแรง กับน้องชายตัวเอง
แต่บอกได้เลยว่า ไม่เจอ ไม่รู้
เราเป็นพี่สาวคนโตค่ะ อยู่บ้านตลอด คอยทำความสะอาดบ้าน หุงข้าว จัดกับข้าวให้คุณพ่อทุกมื้อ บางทีก็ลงมือทำกับข้าวเอง.
ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่เกเร แล้วก็หน้าที่น้องชายคือ ยกถังน้ำ ขวดน้ำอ่ะค่ะ เข้าบ้าน เพราะรถน้ำจะตั้งน้ำไว้หน้าบ้าน พ่อสั่งไว้ เพราะเราอยุ่บ้านคนเดียว คนส่งน้ำ เป็นผู้ชาย
หน้าที่น้องชายมีแค่นั้นจริงๆ. แต่น้องไม่เคยทำเลยค่ะ นอกจากโดนสั่ง บางทีเราจะเติมน้ำใส่ขวด เรายกเองเลยนะ. ทำเองทุกอย่าง เพื่อพ่อแม่กลับมาบ้านจะได้หายเหนื่อย
แต่ ทุกอย่างมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เราเข้าใจนะว่าน้องเป็นผู้ชาย คงไม่เรียบร้อยอะไร แต่น้องชายเราเค้าเกินไปมากๆค่ะ วันนี้ท้อแล้ว เหนื่อย. บอกก่อนเลยว่า เราเป็นคนค่อนข้างมีระเบียบ และไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว เราจะมีที่ของเราเป็นสัดเป็นส่วน จัดไว้อย่างดี
และนี่คือตัวเรานะคะ
ไม่ได้อยากจะออกมาแฉ แต่แค่อยากมาระบาย และอยากถามว่า มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย แล้วเราจะแก้ยังไง
จะเล่าเท่าที่จำได้นะคะ
น้องชายอายุ 20 ปี. กลับบ้านดึก คบเพื่อนไม่ดี ทำให้แม่ร้องไห้ ทำอะไรไม่เป็นระเบียบ เราเคยไม่อยู่บ้าน สอง ชม. กลับมาอีกทีบ้านที่เราจัดไว้ เละเลยค่ะ คือ ขยะไม่ถงถัง.
ถังขยะในบ้านคือถังที่ใส่ของแห้ง เช่น สลิป หรือกระดาษ นี่มันใส่เศษอาหารที่กินลงไป เดินไปในครัว จานไม่ล้าง ไม่ล้างไม่พอ คือทุกครั้งที่จะไม่ล้างจาน เราต้องทิ้งเศษอาหารก่อน. แล้วล้างน้ำเปล่า จะได้ดูสวย ไม่มีกลิ่น.
หม้อข้าว ตักข้าวเสด ไม่ปิดฝาหม้อ. เศษข้าว กระจัดกระจายเต็มโต๊ะอาหาร
เอาขนมมากินบนโต๊ะคอมของเรา ไม่เคยทิ้ง ระเนระนาด
เหนื่อยใจมากค่ะ. ที่ผ่านมาเราก็บอก ก็คุยนะ แต่ไม่ได้ผลค่ะ เหมือน เป่าสากเลย
พูดมาเป็นปี เลยตัดสินใจทำเอง. ทำทั้งน้ำตาเลยค่ะ. คิดในใจ เค้าคือน้องเรา ก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
เราทำงานบ้านเสร็จ. บางทีน้องชายทำรก ทำเส็ดมันก็ไป พอพ่อกลับมาเห็น เราก็โดนดุ โดนว่า ทั้งๆที่เราเหนื่อยทำเส็ดไปแล้ว
น้องเราไม่เคยอยู่ให้ด่าเลยค่ะ. อยุ่แต่กับเพื่อน
และบนโต๊ะคอม จะมีกระุปุกแก้วสีใส ไว้ใส่ กำไล สร้อยข้อมือของเรา. บางทีเราก็ ใส่เงินไปบ้าง. ตื่นเช้ามาทีไร ต้องมีเงินหายทุกทีค่ะ. เราโมโหมากๆ ถ้าไม่ชอบที่แบบว่ามาหยิบแล้วไม่ขอ
บอกตรงๆตอนนี้สุขภาพจิตเราแย่มากค่ะ คือ มันดป็นแบบนี้มา สิบกว่าปีแล้ว
เราเหนื่อยมากแล้ว. บางทีแม่ก็เข้าข้างน้อง หาว่าเราไม่รักน้อง ชอบด่าว่าน้อง แม่เราสปอยน้องชายมากค่ะ เราก็บอกแม่ว่า. เราด่าว่า ในสิ่งที่ไม่ถูก ไม่ควร
แม่บอกว่า น้องเป็นผู้ชาย. เราก็นะ. แล้วไงอ่ะ. เป็นผู่ชายต้องมีนิสัยแบบนี้ทุกคนหรอ
พ่อเรา เวลาวันหยุด เราก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน พ่อเรายังทำเลย และพ่อเรามีระเบียบ ไม่เห็นเป็นเหมือนน้องชายเราเลย
กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ. ตี 1 ตี 2. เราเป็นคนตามกลับบ้าน เพราะพ่อเราทำงานมาเหนื่อย คงต้องปล่อยให้เค้านอนไป. เราอาสาจะตามกลับเอง. แต่ทุกครั้ง เสียงปลายสาย บอกว่า
ทำไมอ่ะ ยังไม่กลับ มีอะไรนักหนา จะยุ่งกับชีวิตอะไรนักหนา ". คำพูดนี้ที่ออกจากปาก เราร้องไห้เลยค่ะ คือ มันจุก แล้วเราก็ตัดสายไปเลย นอนร้องไห้ เห้ออ
บางทีเราซักผ้าให้ กองใหญ่มาก. เก็บให้อีก พับให้ ใส่ตู้ให้ เรียบร้อย ทำด้วยความรักจริงๆ.
หลังๆมานี้ น้องชายเราหางานทำที่โรงแรมแห่งนึง. ต้องตื่นเช้า ซึ่งเมื่อก่อน ตื่นเย็นค่ะ ตื่นเส็ด ออกไปหาเพื่อน กลับตี 2 กลับมานอน เพื่อตื่นเย็น แล้วก็เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆ
ไม่ใช่ไม่มีใครว่ากล่าวตักเตือนนะ. ทุกคน พ่อแม่ ปู่ย่า เรียกไปอบรม. แต่ไม่บังเกิดผลค่ะ. ยังมีนิสัยแบบเดิม
และยังมีอีก. ผ้าเช็ดตัว เปียกๆ ไม่เคยตาก จะหมกไว้บนเก้าอี้คอมเรา (เกือบทุกวัน เราตากให้).
คอตตอนบัด สามสี่อัน ปั่นหูเส็ด ก็ไม่ทิ้ง วางบนโต๊ะคอมบ้าง ทิ้งไว้ในห้องน้ำบ้าง. เราก็เก็บทิ้ง
เราไม่เคยคิดนะว่าเราเปนคนใช้ แต่เราเป็นพี่คนโต มันเป็นหน้าที่ของเรา. เราแค่ขอว่า ไม่ต้องทำความสะอาดบ้าน ไม่ต้องทำไรเลย ขอแค่ ทำในส่วนของตัวเอง. แค่นั้นจริงๆ
จานกินเส็ด ไม่ต้องล้างก็ได้นะ คือแค่ทิ้งเศษอาหารให้ ล้างน้ำเปล่าไว้ก็พอ. พอเรามาล้างจะได้ล้างง่ายๆ
แค่นั้นจริงๆ อีกเรื่องคือ ไปทำงานต้องใส่ถุงเท้า กลับมาบ้าน ถุงเท้าก็ม้วนเลยค่ะ อยู่ใต้โต๊ะเครื่องแปเงบ้าง ตามซอกนุ้นบ้าง นี่บ้าง ไม่เคยซัก. คือใช้ซ้ำๆ. จนเราสังเกตุเห็น
เราก็ซักให้ ขยี้มือนะ. เป็นสิบๆคู่
แต่พอทำมาเป็นหลายๆปี. เราท้อแล้ว. เรื่องที่รับไม่ได้ที่สุดคือ. หยิบเงินแล้วไม่ขอ ชอบแอบใช้ของส่วนตัวของเรา บางทีลูกกลิ้งก้เคยใช้นะ เราก็เลยให้ขาดเลย
เราใช้อะไร น้องเราจะใช้ด้วยทุกอย่าง ซื้อให้น้องชุดนึง มันไม่ใช้ค่ะ มันมาใช้ของเรา จนของบางอย่างบางทีเราต้องแอบ. เราก็บ่นๆว่า ตายละ แบบนี้ ขนาดในบ้านตัวเองยังต้องแอบ
วิธีดุ ด่า ว่ากล่าว. เรียกมาคุย ให้เหนอกเหนใจ ร้องไห้ก็แล้ว ไม่เคยได้ผลค่ะ
จะใช้ทำอะไรสักทีต้องวีนแรงๆ ให้น้องเค้ารำคาญ เค้าจะทำค่ะ แต่ทำแบบลวกๆ ทำแบบประชด
และมีอีกเยอะค่ะ. แต่เท่าที่จำได้ก็ประมาณนี้
โอ้ยย ชัวิต บัดซบ