เราเป็นผญเฉยชากับความรักเพราะเคยรักแล้วเจ็บเลยไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว  ตัดปัญหาไม่มีมันซะเลยไม่นอยไม่เหงาอะไรนะคะสบายๆด้วย
ไม่ ต้องเป็นห่วงไม่ต้องแคร์ใคร จนเราได้เจอกับผู้ชายคนนึงเค้าแก่กว่า(35)จขกท.(30) เราก็คุยปกติไม่ได้การจีบอะไรเลย เป็นที่ปรึกษามากกว่า  
เอ่อ..เรากับพี่เค้าไม่ได้เคยเจอกันตัวเป็นๆมาก่อน เพราะพี่เค้าทำงานที่ต่างประเทศเราติดต่อกันทางskype จนเค้ามีโอกาสกลับมาไทย แต่ดันกำลังจะบวชเราเลยแซวพี่แกว่า มาเบียดก่อนบวชไหมละประมาณว่าเราก็เกรียนๆกวนตีนไปงั้น  พี่เค้าก็เลยบอกว่าเราไว้หลังบวชเราค่อยมาก่อตัณหากันใหม่ กำหนดบวชวันที่24มาเจอโรคเลื่อน เลยกลายเป็นต้องบวชวันที่28แทนค่ะ มีเวลาว่างแล้วก็อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ตกลงกันแบบไม่อายเลยนะคะเราพูดตรงแฟร์ๆ แบบไหนยังไง เราได้ตกลงว่าจะอยุ่ด้วยกันแบบคู่รัก ทำอย่างที่คู่รักเค้าทำกัน เราอยู่กับพี่เค้า1วัน1คืน  เวลานั้นมันสมบูรณ์แบบ ปฏิกริยาทุกๆอย่างเป็นธรรมชาติ เราตัวติดกันตลอด หยอกล้อกัน ทำทุกอย่างแบบคนที่รักกัน  ดูแลกันแสดงความรักต่อกัน พี่เค้าทำให้เรารู้ว่าการมีคนรักมันดียังไง เราอบอุ่นใจมากซึมซับความสุขทุกกนาทีที่มี แต่เวลาเริ่มหมดลงในเย็นวันที่25ตอนนั้นเราเก็บของอยู่ พี่เค้าก็เข้ามากอดเราก็กอดเค้าน้ำตามันคลอกอดครั้งนี้สะเทือนใจบอกไม่ถูก   คืนนวันที่25เรากลับบ้านส่วนพี่เค้าก็หลับบ้านเก็บตัวไม่ไปไหน3วันรอบวช  
ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันพี่เค้าบอกว่า"หลงสึกพี่ว่างพี่จะหาเวลาไปหาเธอนะ " เราก็ถามพี่เค้าว่าเราไปงานบวชได้ไหมท
พี่เค้าก็ตอบว่า "ขอบใจนะที่จะเป็นธุระมางานบวช แต่ไม่เป็นไร อย่าทำให้พี่เป็นรู้สึกเป็นห่วงเธอนะ" เราก็ตอบไปว่า"ค่ะ"  
พี่เค้าก็ถามอีกซ้ำๆ "ว่าจริงนะ?"  เราได้แต่พูดว่าค่ะเราอยากจะบอกพี่เค้าว่า เราอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับผู้ชายคนนี้  พี่เค้าทำให้คนที่หมดศรัทธาในความรัก อยากจะรักเค้า เวลาอาจดูจะสั้นและเร็วไปแต่เรายังอยากจะสานความสัมพันธ์นี้ต่อไป  

แต่ก็ยังไม่ได้พูดเลยว่ารู้สึกกับเค้ายังไง วันนี้เป็นวันที่พี่เค้าบวชและเราจะไม่ได้ติดต่อกันเลย 2สัปดาห์   เราอ่านไม่ออกว่าพี่เค้าจะคิดเหมือนกับเรารึป่าว  มันจะมีโอกาสเป็นไปได้ไหมค่ะความรักที่เริ่มต้นแบบนี้

PS. พี่เค้าชอบมาจูบที่หน้าผากเราบ่อยๆมันเป็นการสื่อบางอย่างรึป่าวคะ