อิ่มเอมมากๆ ค่ะ เป็นละครที่จบตัวเองลงได้งดงามมากเลย
ในฐานะชาวพุทธอยากจะบอกว่า ทองเนื้อเก้าคือละครปรัชญาพุทธศาสนาดีเด่นค่ะ

ทุกข์คือสิ่งที่ทนได้ยากแต่มนุษย์ผู้มีปัญญาจะทนได้และอยู่ได้ดีท่ามกลางความทุกข์นั้น
และปัญญาชนิดที่ใช้ต่อสู้กับความทุกข์ได้ดีที่สุดในชีวิตมนุษย์ก็คือปัญญาในทางธรรม

วันเฉลิมคือตัวแทนของชีวิตที่ใช้ธรรมะอยู่ร่วมกับทุกข์...เพราะไม่มีชีวิตไหนหนีความทุกข์ได้พ้นเมื่อเกิดมาแล้ว
ในเมื่อเราเลี่ยงทุกข์นั้นไม่ได้ แต่เราใช้พระธรรมของพระพุทธองค์ในการอยู่ร่วมกับความทุกข์นั้นได้ตลอดไป

และตอนที่ชอบที่สุดของวันนี้คือฉากที่พระไปอินเดีย แล้วเห็นสภาพความทุกข์ยากของผู้คนในประเทศนั้นแล้วสะท้อนมาถึงชีวิตของวันเฉลิมซึ่งมีข้าวกิน มีบ้านอยู่ เสื้อผ้าใส่ ยารักษาโรค มีปัจจัยสี่ครบครัน ดูแล้วรู้สึกรับรู้ได้เลยว่าละครกำลังจะบอกเราว่าความทุกข์ยากของวันเฉลิมที่เราดู เราร้องไห้ เราสงสารมาทั้งเรื่องนั้นกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆไปเลยถ้าเทียบกับความทุกข์อีกหลายรูปแบบบนโลกใบนี้

เพราะฉนั้นถ้าวันไหนเราเจอความทุกข์เข้ามาทักทายถาโถมใส่เราจะคิดถึงตอนจบของละครทองเนื้อเก้าเวอร์ชั่นเสมอๆ แล้วกัน ...อิอิ

ขอบคุณคนทำละครเรื่องนี้ทั้งเบื้องเบื้องหลังนะคะ ...อิ่มค่ะ