มนุษย์ เสาะแสวงหาเงินทองเพื่อหวังว่าเงินทองจะนำไปซื้อความสุขได้

จนบางคนลืมไปว่า

เงินทอง เป็นเพียงเส้นทางหนึ่งที่จะนำไปสู่ความสุขเท่านั้น

ความสุขที่แท้จริงอาจไม่จำเป็นต้องพึ่งเงินทอง

และคนมีเงินทองอาจจะไม่มีความสุขก็ได้

มนุษย์พากันวิ่งทำบุญเพื่อหวังว่าผลบุญจะเป็นเสบียงสู่การพ้นทุกข์


มนุษย์พากันทำทานสร้างวัตถุต่างๆถวายสิ่งต่างๆแก่วัดแก่พระภิกษุ

เพื่อหวังว่าทานนั้นจะทำให้เกิดบุญ

คนเราจึงไม่รูว่า

ทานเป็นเพียงเส้นทางหนึ่งที่จะนำไปสู่บุญ

และบุญ(ความบริสุทธิ์สะอาดแห่งใจ)

เป็นเพียงเส้นทางหนึ่งที่จะสะสมเสบียงสำหรับเดินทางสู่การพ้นทุกข์เท่านั้น

บางคนจึงวิ่งวุ่นสะสมแค่เพียงทานจนก่อให้เกิดความทุกข์แก่ตัวเองและคนรอบข้าง

พระพุทธเจ้าสอนให้สละ ละ วาง เพื่อความพ้นทุกข์

หากยังวิ่งสะสมบุญบารมีโดยไม่ศึกษาให้เกิดปัญญา ศึกษาให้เข้าใจว่า

แม้แต่ทานก็คือการสละออก

มิใช่การสะสม

คนเราเกิดมาเป็นมนุษย์พบพุทธศาสนาได้นับเป็นเรื่องยากมากแล้ว หากไม่มีบุญมหาศาลคงไม่มีวันได้พบ

หากหลงเพียงการสะสมทาน

จนหลงลืมการหาเส้นทางสู่ความพ้นทุกข์

มุ่งแต่จะสะสมวัตถุจนลืมปัญญาธรรม

หลงลืมการปล่อยวาง การสละออก ฉันใด

ก็เปรียบเสมือนมัวแต่สะสมเงินทองจนลืมหาความสุข ฉันนั้นแล

ฝากไว้ก่อนเทศกาลออกพรรษา แล เทศกาลกฐินครับผม
(เป็นธรรมบทหนึ่งของพี่ชายที่จากไป)