น่าเบื่อชีวิตตัวเองจริงๆเลยครับ  ปัจจุบันอายุ29 ไม่มีบ้านเป็นของตัวเองสักหลัง (รุ่นพ่อแม่ก็ไม่ได้มีบ้านไว้ให้นะครับเช่าอยู่เหมือนกัน)  

เมื่อปี 52 ปลายปี ผมมีเงินเก็บอยู่ 4 แสน  และมีรายได้ต่อเดือนหักแล้วเหลือเก็บเดือนละ 30,000-40,000  ผมซื้อบ้านซื้อรถ ผ่อนพร้อมกันเลยครับ  เพราะอะไรตอนนั้นถึงกล้าก็มิทราบ ใจคิดอย่างเดียวอยากมีบ้านสักหลังให้ครอบครัว ให้พ่อแม่ ให้แฟน อยู่ด้วยกัน แต่แล้วก็มีบ้านจริงๆกู้ 30 ปี ผ่อนเดือนละ 13,500 ผ่อนได้ 2 ปีกว่าก็ขายทิ้ง  
ด้วยเหตุผลที่ว่า

1. วิถีชีวิตมันเหนื่อยเกินไป เดินทางลำบากรถติด เอาเข้าจริงๆพ่อแม่ก็มาอยู่กับเรามาทำของที่นี้ไม่ได้มันไม่สะดวกต่ออาชีพของครอบครัว เพราะบ้านมันอยู่ในซอยลึกเกินไป

2.  เงินเริ่มตรึงผ่อนไปผ่อนมาไม่มีเงินเก็บเลย รู้สึกเซ็งทำมาให้ดอกเบี้ยกินหมด  เลยตัดใจขาย


**ใครบอกบ้านเป็นหนี้แห่งความสุข  บางทีผมว่ามันก็ไม่จริงเสมอไปนะครับ  สำหรับผมทุกข์ซะมากกว่า***

พอขายเสร็จก็มาเช่าคอนโดอยู่ใจกลางเมืองแถวปิ่นเกล้าใกล้บ้านพ่อแม่ใกล้ที่ทำงาน  ชีวิตสุขสบายดีเลยครับ  เช่า เดือนละ 7 พัน เช่ามาได้ 2 ปี  เจ้าของห้องดันจะมาขายเพราะเดือดร้อนเงินอีก  งานเข้าเลยครับ ต้องเปลี่ยนที่อยู่แล้วอีกหรอเนี้ย เฉลี่ยอยู่ได้ที่ละ 2 ปี ย้ายอีกแล้ว เพลียย้ายของ

ใจเราก็อยากซื้อ หรือ อยากจะเช่าห้องอื่นต่อนะ เพราะว่าเห็นว่าอยู่คอนโดนี้สบายดี ถ้าอยู่ตรงนี้วิถี ชีวิตแต่ละคนในครอบครัวมันก็ไม่ต้องเปลี่ยนมากมาย แต่แฟนไม่เห็นด้วยเพราะห้องมันเล็ก 28. ตรม กับราคา 2 ล้าน อีกอย่างกำลังจะมีลูกด้วยครับตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนแล้ว   แฟนบอกไม่ซื้อตอนนี้แล้วจะไปซื้อตอนไหน บ้านราคาก็มีแต่ไปเรื่อยๆหายากขึ้นเรื่อยๆ  ไอ้เราก็เครียดเลยครับ ใจเข้าใจทุกอย่าง แต่กลัวอนาคตไม่แน่นอนอาชีพไม่แน่นอน ผ่อนไม่ไหวขึ้นมา ที่ผ่อนไปจะทำยังไง เสียดายเงินเปล่าๆถ้าขายไม่ออกแล้วแบงค์ยึดไป เท่ากับว่าจะไม่มีอะไรเลยในชีวิต  

ชีวิตผมไม่ชอบเสี่ยงเหมือนตอนแรกซะด้วยอยากเก็บเงินอีกสัก 2 ปี (อาจจะถึงเกือบ 3ล้าน-3ล้านกว่าๆ) แต่ก็อย่างว่าอะครับ อะไรก็ต้องรีบตัดสินใจไปหมด อนาคตข้างหน้าเราก็ไม่รุ้ เราก็ไม่ได้มีตัวคนเดียวแล้ว จะทำยังไงดีครับเครียดเหมือนกัน

ตอนนี้ไปดูทาวโฮมไว้ใกล้ๆราชพฤกษ์ ราคา 4.6 ล้าน ติดริมถนนข้างเดอะวอค  เพราะเผื่อลูกเดินทางในอนาคตจะได้สะดวก บ้านอยู่ติดถนนยังไงก็เป็นต่อกว่าอยู่ในซอย เพราะหลังแรกซื้อบ้านแฝดแต่อยู่ในซอยส้มเกลี้ยงลึก4โล เลยไม่เอาแล้วในซอยไม่ไหว อึดอัดมาก ถ้าเลือกได้ไม่ขออยากอยู่ในซอยลึกๆอีก เพราะคิดถึงลูกเดินทางในอนาคตด้วยครับ

ส่วนตัวชอบทาวโฮมห้องนี้มากมันเป็นห้องมุมแปลงริม ดูๆแล้ว ตำแหน่งดีสุดด้วย แต่อย่างว่าครับ ใจไม่ถึงจริงๆกลัวอนาคตไปหมด มันอาจจะดีขึ้นมากหรือไม่ดีก็ไม่รุ้ แต่เราไม่ชอบเสี่ยงอะไรเยอะๆ

แต่บ้านหลังใหม่ที่ไปดูนี้ติดที่ราคามันแพงและเป็นแค่ทาวโฮม 2 ชั้น 4.6ล้าน ใจตอนแรกขายบ้านแฝดอยากได้บ้านเดี่ยว แต่ถ้าบ้านเดี่ยวติดริมถนนใกล้เข้าเมืองแบบนี้คงหลังละ เกือบ 10 ล้านไม่ไหวแน่ครับ  เลยมาดูทาวโฮมที่นี้มันได้ทำเล ใกล้ห้าง เดินไปแปปเดียวถึง

ถ้าอาชีพผมทำรายได้ได้ดีตลอดแบบที่บอก ตลอดไปอีกถึงช่วง 4-5 ปี ยังไงก็ผ่อนไหวครับเผลอๆผ่อนหมดด้วยซ้ำไม่เกิน 5 ปี  แต่ผมก็กลัวว่าถ้าอีก 1-2 ปีไม่ได้ทำอาชีพนี้ขึ้นมา (เพราะอาชีพผมมันขึ้นอยู่กับห้างจะเอาต่อหรือไม่เอา) แล้วจะเอากำลังที่ไหนมาผ่อน ผ่อนเดือนละเกือบจะ 30,000 บาท  งานประจำคงหาเงินแบบนี้ไม่ได้แน่สำหรับผม  ไหนต้องดูแลค่าใช้จ่ายของแม่ ของแฟน และของลูกอีก

เอายังไงดีครับเนี้ย ชีวิตต้องมีเรื่องให้ตัดสินใจอยุ่ตลอดเลย

ขอบคุณมากครับ