คนอายุมากๆ  อาจไม่เหมาะ กับงานประเภท ที่ต้องแยกแยะถูกผิด  

( ส่วนมาก  เขาก็เลื่อนขั้น ไปเป็นที่ปรึกษา  มากกว่าที่จะให้อำนาจตัดสินใจ นะ)

สังเกตจากคนแก่ หลายๆคน จะเริ่มหลงลืม  ตัดสินใจช้า  แยกแยะถูกผิดไม่ค่อยได้
ที่หนักเห็นอาการสมองเสื่อมชัดเจนแล้ว ก็จะจินตนาการเหตการณ์ต่างๆไปเอง   แล้วหลงคิดว่าเป็นจริง

คนที่มีตำแหน่งใหญ่ๆ   แต่ก่อนอาจเก่งมาก  ได้เลื่อนขั้นจนตำแหน่งใหญ่โต
ตำแหน่งใหญ่แล้ว ก็มีอำนาจ มีบริวาร  
ส่งเสริมให้  มีสถานะยิ่งสูงขึ้น     จนบางครั้ง อาจจะเกินเลยความสามารถแท้จริงก็ได้  (และล้มเหลวในที่สุด)

คนเหล่านี้  ถ้า เริ่มมีอาการสมองเสื่อม  แรกๆ เราอาจยังไม่เห็นอาการ
หรือเห็น  ก็อาจจะยังไม่รู้ว่า  อาการพวกนั้น ใช่

อาการหนึ่งที่แยกแยะได้ยาก ว่าเขาเสื่อมแล้ว    ก็คืออาการ แยกแยะถูกผิดไม่ได้ดี
เราอาจจะเห็นว่า   เป็นแค่ความคิดเห็นของเขา  ที่ไม่ตรงกับเรา
จะจับสังเกตได้  ก็ต้อง เทียบเคียงกับความสามารถเดิมในสมัยยังหนุ่ม ว่าต่างกันมากไหม

ตัวอย่างเช่น  การแยกแยะ ระหว่าง อำนาจหน้าที่ กับ สิทธิเสรีภาพ
เป็นเรื่องที่ค่อนข้างนามธรรม    เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว    
คนที่แยกผิดแยกถูก   เราก็อาจเห็นเป็นเรื่องธรรมดา
คนแก่ที่แยกไม่ถูก  เราก็ไม่เอะใจ   ยังไม่รู้ว่าเขาเสื่อม  ( จนกว่าอาการจะหนัก)
ถ้าให้นำองค์กร   ก็อาจจะทำความเสียหายให้กับองค์กรได้มากทีเดียว

ตามตัวอย่างนี้   เราลองพิจารณาดูว่า  สภานิติบัญญัติ มีอำนาจในการแก้ รธน     หรือว่า  มีเสรีภาพ ในการแก้ รธน
คนทั่วไปที่มีความรู้พอ  ก็บอกได้ว่า เขาไม่ได้มีเสรีภาพ  เพราะแก้ได้ก็ต้องแก้ตามข้อบังคับ
แต่เขาสามารถแก้ได้   เพราะมีอำนาจที่ให้ไว้ โดยอำนาจสภาผู้แทนฯ

คนที่สมองเสื่อม  ก็อาจจะแยกตรงนี้ไม่ออก   คิดตามแบบของเขาไปว่า สภานิติฯ มีเสรีภาพ
อย่างนี้เป็นต้น

ก็ต้องระวังสังเกตละครับ   ถ้ามีคนแก่ ที่มีอำนาจตัดสินใจ    ต้องระวัง