เชื่อไหมครับ? ผมมีนิสัยแปลกๆ อย่างหนึ่งตั้งแต่เด็กแล้ว

ผมไม่มีนิสัยชอบการแข่งขัน หรือการเอาชนะ ที่เป็นรากฐานบุคลิกภาพแบบ "กล้าเสี่ยงกล้าลุย" อยู่เลย

ถ้าผมทำอะไรอยู่ แล้วอยู่ดีๆ มาคนมาท้าแข่งท้าวัดฝีมือ ผมจะเลิกล้มการทำสิ่งนั้นทันที ( หรือไม่ก็หายไปจากวงการนั้นๆ สักระยะ ทำให้การฝึกฝนค่อนข้างขาดช่วง )

และถึงแม้ทำอะไรแล้วจะแพ้เขาอยู่บ่อยๆ ดูเหมือนจิตใต้สำนึกจะไม่สั่งให้พยายามเอาชนะเสียเลย ตรงกันข้ามกลับบอกว่าหนีไปซะดีกว่า

( ซึ่งผมก็หนีจริงๆ และอาการหนักถึงขั้นไม่อยากผูกพันหรือเกี่ยวข้องกับใคร เพราะกลัวว่าจะดูแลช่วยเหลือ หรือปกป้องเขาไม่ได้ เป็นภาระคนอื่นเปล่าๆ หลังๆ ก็เลยกลายเป็นคนเก็บตัว ชอบอยู่เงียบๆ คนเดียวไปโดยปริยาย )

แล้วก็ไม่ต้องแปลกใจ ถ้าผมจะหงุดหงิดตลอด เวลาเห็นคนชื่นชมประเทศที่คนมีบุคลิกภาพดังกล่าวมากๆ ( ก็โลกที่ 1 ทั้งหลายนั่นแหละครับ ผมหงุดหงิดประจำเวลาอ่านกระทู้ในนี้แล้วมีคนอวยประเทศพวกนั้นจัง )

เพราะผมกลัวว่าวันหนึ่งสังคมไทยจะกลายเป็นแบบนั้น แล้วคนอย่างผมจะไม่มีที่ยืนอีก ( สังคมไทยทุกวันนี้ ถึงการแข่งขันจะมากขึ้น แต่ก็ยังไม่รุนแรงแบบหลายๆ ประเทศ ที่นี่คนห่-ยๆ ไร้ความสามารถแบบผม ก็ยังพออยู่ได้บ้าง )

-----------------------------

สงสัยว่าพวกที่เขารักการแข่งขัน กระหายในการล่าชัยชนะ อะไรเป็นพื้นฐานที่ทำให้เขาเคยชินกับนิสัยแบบนั้นครับ?

ปล.ผมเลิกฝึกทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว เนื้อเรื่องก็ตามกระทู้นี้แหละ

http://topicstock.ppantip.com/library/topicstock/2011/08/K10958151/K10958151.html