นกตัวน้อยค่อยค่อยบินถลาหลบกิ่งคบไม้

เสียงเจื้อยแจ้วแว่วแว่วใสกลางไพรสน

อัสดงจะมืดมิดเสียงจิ้งหรีดร้องระงม

ใบไม้แห้งปลิวร่วงหล่นปนทับถมพื้นธรณี

หวีดหวิวลมพัดเอื่อยเฉื่อยชาตามผิวหนัง

นิ้วเท้านิ้วมือยังแข็งกระด้างไม่เคลื่อนไหว

กลางพงป่าเหน็บอุราพาสั่นเทิ้มทั้งหัวใจ

หนาวลมนี้ช่างกระไรแต่หนาวใจนี่สิช่างทรมาน

ดึกสงัดในคำคืนอันสงบเสียงเพลงแว่ว

ตะวันพลบคำลงแล้วดวงจันทร์ฉาย

นกราตรียามวิกาลรีบเร่งออกตะกาย

สู่จุดหมานถิ่นหากินยามค่ำคืน

นิ้วประสานเส้นใยเล็กเสียงใสแจ๋ว

ฟังดูแว่วคล้ายครวญชวนโหยหา

กล่อมบรรเลงยามอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า

สุขอุราดั่งต้องมนตราแห่งคีตกาล...

< TASAKO >