แม่กับยายเราเป็นมะเร็งทั้งคู่  และเราเป็นคนดูแลหมด   ภาพที่วันเฉลิมทำให้แม่   เราคิดถึงเราเลยอ่ะ


ถึงตอนนั้นเราจะไม่มีอะไรเลย  เงินก็ไม่มี   ไม่มีงานทำ   ได้เงินนิดหน่อยจากการมาดูแลท่านทั้งสอง  


จนวันนี้ผ่านมา  จะ  10  ปีแล้ว


เรามีเงิน  รู้สึกเจริญก้าวหน้าในการงาน

เราไม่เสียใจเลย   ที่ตอนนั้น   เป็นเราคนเดียวที่คอยพาแม่กับยายไปรพ.   คอยดูแล   ทั้งวันทั้งคืน   จนพวกท่าน   หลับไปอย่างสงบ  

กับแม่   แม่สิ้นใจโดยมีเราคนเดียวที่เห็น

ส่วนยาย  ตอนนั้นเราไปออกกำลังกาย

ยังไงก็ตาม   ถึงตอนเด็ก  ๆ  เราจะไม่ได้กตัญญูเหมือนวันเฉลิม


แต่เราก็รู้สึกว่าเราก็ยังมีบุญที่ได้ดูแลพวกท่านน่ะค่ะ

ปล.เพลงที่ผู้หญิงร้อง   เพราะจับใจเลยค่ะ