“แค่ก แค่ก”
เสียงไอของผู้อาวุโส ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวที่กำลังเดินผ่านไปต้องชะงักฝีเท้าลง ขณะกำลังลังเลว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ เสียงจากภายในห้องก็ดังขึ้นเป็นทำนองเอ่ยอนุญาต
“เข้ามาสิ”
ฮิเดโนริเอื้อมมือไปเลื่อนบานประตูที่ทำจากไม้ไผ่ บุด้วยกระดาษไขแบบโบราณ ก่อนจะก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงข้างฟูกหนา ที่ร่างแข็งแรงของผู้ชรานอนอยู่
“คุณปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ”
เขาเอื้อมมือไปแตะแขนของไดสุเกะด้วยความห่วงใย ตั้งแต่เล็กจนโตเขามีแต่ปู่เท่านั้นที่เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ และได้สิบทอดเป็นทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลเรียวอิจิอันเกรียงไกร
คนเก่าแก่เล่าว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ใช่หลานชายของปู่ แม่เอาเขาใส่ตะกร้ามาวางทิ้งไว้ในศาลเทพเจ้าจิ้งจอก และท่านไดสุเกะก็เลี้ยงเขามาเหมือนกับเป็นลูกเป็นหลานแท้ๆ ให้อาหาร เสื้อผ้า ที่อาศัย ทั้งยังถ่ายทอดวิชาที่สืบทอดกันมาของตระกูลเรียวอิจิโดยไม่ปิดบัง ด้วยเหตุนี้ความผูกพันระหว่างเขากับท่านไดสุเกะจึงลึกซึ้งเกินกว่าผู้ใดจะเข้าใจได้
“ไม่เป็นไรแล้ว” ปู่ของเขาตอบ
เหนือที่นอนของท่านไดสุเกะมีตั่งตัวเล็ก บนนั้นมีรูปหล่อด้วยโลหะสัมฤทธิ์ของเทพเจ้าจิ้งจอกวางอยู่ เขากระแอมเล็กน้อยก่อนจะถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
“เจ้าพบมันแล้วใช่ไหม”
ดวงหน้าที่เหี่ยวย่นด้วยกาลเวลาหันมาทางฮิเดโนริ ดวงตาที่จ้องมองดวงหน้าคมสันของผู้เป็นหลานนั้นแจ่มกระจ่าง ไม่เหมือนกับดวงตาของชายวัยกว่าเจ็ดสิบสักนิด
“นางมาชมดอกไม้ไฟกับอาคิระ และหลานพิการของมันครับคุณปู่” ฮิเดโนริก้มศีรษะลงต่ำ ไม่นึกแปลกใจแต่อย่างใด ท่านปู่ของเขาเป็นผู้มีญาณทัศน์ เรื่องที่เขาไปพบกับผู้หญิงคนนั้น คงไม่พ้นไปจากการรับรู้ของท่านไดสุเกะ
“น่าเสียดายที่ผมพลาด...จัดการไม่สำเร็จ” เขาอดจะหวนนึกไปถึงดวงหน้าสวยหวานของหญิงสาวบนสะพานไม้คนนั้นไม่ได้
เป็นเพราะนันคันทปปะ-โมมาริที่เธอห้อยไว้กับโอบิตรงเอวแท้ๆ ที่ทำให้รอดจากอำนาจสะกดของเขามาได้ !
#กลกิโมโน
#พงศกร
#กรู๊ฟพับลิชชิ่ง
www.groovebooks.com
:: ภาพประกอบจาก internet | ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยครับ (ใครไม่รู้แฺฮะ ถ่ายสวยกว่าเรา อิอิ)
จากเพจ GROOVE PUBLISHING
เรียกน้ำย่อย กับเนื้อเรื่อง กลกิโมโน บางส่วน น่าอ่าน น่าดูเป็นที่สุด
เสียงไอของผู้อาวุโส ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวที่กำลังเดินผ่านไปต้องชะงักฝีเท้าลง ขณะกำลังลังเลว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ เสียงจากภายในห้องก็ดังขึ้นเป็นทำนองเอ่ยอนุญาต
“เข้ามาสิ”
ฮิเดโนริเอื้อมมือไปเลื่อนบานประตูที่ทำจากไม้ไผ่ บุด้วยกระดาษไขแบบโบราณ ก่อนจะก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงข้างฟูกหนา ที่ร่างแข็งแรงของผู้ชรานอนอยู่
“คุณปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ”
เขาเอื้อมมือไปแตะแขนของไดสุเกะด้วยความห่วงใย ตั้งแต่เล็กจนโตเขามีแต่ปู่เท่านั้นที่เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ และได้สิบทอดเป็นทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลเรียวอิจิอันเกรียงไกร
คนเก่าแก่เล่าว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ใช่หลานชายของปู่ แม่เอาเขาใส่ตะกร้ามาวางทิ้งไว้ในศาลเทพเจ้าจิ้งจอก และท่านไดสุเกะก็เลี้ยงเขามาเหมือนกับเป็นลูกเป็นหลานแท้ๆ ให้อาหาร เสื้อผ้า ที่อาศัย ทั้งยังถ่ายทอดวิชาที่สืบทอดกันมาของตระกูลเรียวอิจิโดยไม่ปิดบัง ด้วยเหตุนี้ความผูกพันระหว่างเขากับท่านไดสุเกะจึงลึกซึ้งเกินกว่าผู้ใดจะเข้าใจได้
“ไม่เป็นไรแล้ว” ปู่ของเขาตอบ
เหนือที่นอนของท่านไดสุเกะมีตั่งตัวเล็ก บนนั้นมีรูปหล่อด้วยโลหะสัมฤทธิ์ของเทพเจ้าจิ้งจอกวางอยู่ เขากระแอมเล็กน้อยก่อนจะถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
“เจ้าพบมันแล้วใช่ไหม”
ดวงหน้าที่เหี่ยวย่นด้วยกาลเวลาหันมาทางฮิเดโนริ ดวงตาที่จ้องมองดวงหน้าคมสันของผู้เป็นหลานนั้นแจ่มกระจ่าง ไม่เหมือนกับดวงตาของชายวัยกว่าเจ็ดสิบสักนิด
“นางมาชมดอกไม้ไฟกับอาคิระ และหลานพิการของมันครับคุณปู่” ฮิเดโนริก้มศีรษะลงต่ำ ไม่นึกแปลกใจแต่อย่างใด ท่านปู่ของเขาเป็นผู้มีญาณทัศน์ เรื่องที่เขาไปพบกับผู้หญิงคนนั้น คงไม่พ้นไปจากการรับรู้ของท่านไดสุเกะ
“น่าเสียดายที่ผมพลาด...จัดการไม่สำเร็จ” เขาอดจะหวนนึกไปถึงดวงหน้าสวยหวานของหญิงสาวบนสะพานไม้คนนั้นไม่ได้
เป็นเพราะนันคันทปปะ-โมมาริที่เธอห้อยไว้กับโอบิตรงเอวแท้ๆ ที่ทำให้รอดจากอำนาจสะกดของเขามาได้ !
#กลกิโมโน
#พงศกร
#กรู๊ฟพับลิชชิ่ง
www.groovebooks.com
:: ภาพประกอบจาก internet | ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยครับ (ใครไม่รู้แฺฮะ ถ่ายสวยกว่าเรา อิอิ)
จากเพจ GROOVE PUBLISHING