ต้นเดือน พฤศจิกายน...หลังจากสภายุทธภพ โหวตร่างนิรโทษกรรมผ่านวาระที่ 3 ไปแล้ว...อุณภูมิในยุทธภพที่เคยนิ่งสงบมาเกือบ 2 ปี
พลันร้อนระอุขึ้นมาจนถึงจุดเดือด มิเพียงพรรคแม่ธรณีที่ป่าวร้องเชิญชวนชาวยุทธให้ออกมาล้มนิรโทษกรรมครั้งนี้เท่านั้น...

แม้แต่มิตรสหายของจอมยุทธแม้วเองก็ไม่เห็นด้วยกับการเตะเนื้อสุกรอันโอชะ เข้าปากสุนัข ในครั้งนี้

ร้อยคนคำนวณ มิอาจต้านลิขิตฟ้า

จอมยุทธแม้วที่ไม่ฟังเสียงทัดทานจากมิตรสหาย ไม่ว่าจะป็นจอมยุทธ บก.ลายจุด จอมยุทธทวดเอง จอมยุทธอเวราโหนตุ จอมยุทธเต้น จอมยุทธตู่ จอมยุทธธิดา จอมยุทธเหวง จอมยุทธพิชิต จอมยุทธเซีย ไทยรัฐ รวมถึงจอมยุทธกบนอกกะลา ที่ร่วมกันคัดต้านอย่างสุดกำลัง
แต่ดูเหมือนว่า จอมยุทธแม๊วจะไม่ฟังเสียงใคร...นั่นเท่ากับผลักไสมิตรสหาย ให้กลับกลายเป็นสตรู

ในที่สุด...เมื่อเห็นสถานการณ์ทำท่าจะบานปลายไปกันใหญ่ ปูฮู่เตี๊ยบจ้าวยุทธภพ จึงต้องสำแดงฝีมือไหมฟ้าละลายยิ้ม นำร่างนิรโทษทั้งหมดที่กำลังถูกไล่ล่าฆ่าในสุดซอย ฝ่าวงล้อมออกไปได้สำเร็จ

ถึงแม้ว่า...จะถอยออกมาสุดซอยแล้ว...แต่พรรคแม่ธรณีที่นำโดยจอมยุทธเทพ และมั๊กปังจู๊ หัวหน้าพรรค ที่ตั้งเวทีลุยไถอยู่ที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยคัมภีร์เทวดา ก็ยังคงระดมชาวยุทธไล่ล่าไม่หยุดยั้ง ไม่ชนะไม่เลิก ปูฮู่เตี๊ยบต้องลาออก

ไร้พิษมิใช่ชายชาตรี หลายครั้งที่จอมยุทธแม๊วประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป
ยิ่งตอนนี้จอมยุทธเทพและมั๊กปังจู๊ ต้องการให้ปูฮู่เตี๊ยบลาออกเพื่อประลองฝีมือชิงจ้าวยุทธภพกันใหม่
แม้ว่าการประลองครั้งก่อนปูฮู่เตี๊ยบจะชนะ แต่มั๊กปังจู๊ ถ้าไม่มีดีพอจนมั่นใจว่าเอาขนะได้
มีหรือที่จะกล้ามาท้าประลอง
มั๊กปังจู๊แห่งพรรคแม่ธรณี...เป็นบุรุษที่มีความทะเยอทะยานยิ่ง เป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง
ความมักใหญ่ใฝ่สูงก็คล้ายเป็นน้ำป่า ยามเมื่อทะลักลงมาจะไม่มีผู้ใดสามารถควบคุมบังคับได้ กระทั่งตัวเองก็ไม่อาจ
ดังนั้นคนมักใหญ่ใฝ่สูง มิเพียงทำลายผู้อื่นเท่านั้น ยังทำลายตัวเองได้เช่นกัน และมักทำลายตัวเองก่อนที่จะทำลายผู้อื่นเสมอ
แต่ทว่า...หากไม่มีความมักใหญ่ใฝ่สูงโดยสิ้นเชิง ชีวิตไยมิใช่จืดชืดไร้รสชาดยิ่งนี่ไยมิใช่โศกนาฎกรรมประการหนึ่งของมนุษย์เรา