เมื่อเส้นใยในสมองได้พัฒนาไปอีกระดับหนึ่ง ซึ่งก็แปลกดี (สังเกตุตัวเองมาหลายวันแล้ว) จึงเสนอกลอนเทียบเคียงให้อ่าน เพื่อบันเทิงธรรม

(เพิ่งแต่งในกระทู้ข้างล่าง)

สุขทุกข์ย่อม มีเหตุอยู่ที่เดียวกัน        ล้วนผลักดัน คนละด้าน อยู่ที่ใจ
เมื่อหาสุข ต้องพบทุกข์เรื่อยไป         ไม่มีใคร มีแต่สุข ได้ดังใจ
พระพุทธองค์ทรงวางทั้งสุขทุกข์       พ้นสนุก แล้วสงบ กิเลสไกล
มรรคมีองค์แปดเป็นทางสดใส         ย่อมพ้นไป จากภัยมาร นิพพานเอย.

(เพิ่งแต่งเดียวนี้เอง)

มนุษย์เราต่างก็ต้องดิ้นรน                 เพื่อนำตนให้สุขกายสบายใจ
แต่แท้จริงนั้นเป็นทุกข์ทุกสิ่งไป         หามีใครเฉลียวดูถึงความนัย
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ล้วนต้องทุกข์         แต่ยังสนุกหลงเพลินเรื่อยเรื่อยไป
ทั้งยังห่างจาก ธรรมดับทุกข์ เสียไกล      แล้วหลงไหลไปตามกระแสโลกเอย.

ยิ้มๆ...