ทั้งกลุ้มใจทั้งน้อยใจ
ตอนนี้เราท้องลูกคนที่สองได้8 เดือนแล้ว คนแรกตอนนี้ได้1ขวบ3เดือน
เราท้องหัวปีท้ายปี อยู่บ้านเลี้ยงลูกเหนื่อยมาก สามีทำงานคนเดียว
งานไม่หนักเท่าไหร่เพราะเลิกงานบ่ายสามจะแวะร้านเกมทุกครั้ง
กลับบ้าน2-3ทุ่มแทบทุกวัน ทั้งที่เราท้องแก่และน่าจะอยู่เป็นเพื่อนบ้าง
เขาเป็นคนขี้หงุดหงิดขี้โมโห พูดกับเราก็ใช้น้ำเสียงเชิงข่มให้เราดู
ด้อยกว่า เราก็คนไม่พูด และไม่อยากทะเลาะด้วยเพราะคนที่เสียใจ
มันก็คือเราเอง...เวลากลับมาบ้าน เราจะอาศัยดูลูกชายเพื่อที่เราจะ
ได้ไปทำอย่างอื่นต่อก็ไม่ค่อยจะสนใจ นอนเล่นเกมมือถือเฉย
อย่างมากดูได้5นาทีก็ไล่ลูกมาหาเราแล้ว
ครั้งนึงลูกชายปีนขึ้นโต๊ะ เขานอนเล่นมือถืออยู่ใกล้ๆ เขาเห็นนะ
เรามองอยู่ แต่เขาก็ไม่ขยับ จนเราเองต้องเป็นฝ่ายพยุงท้องลุก
จากพื้นขึ้นไปอุ้มลูกลงมา แล้วก็เป็นเกือบทุกครั้งเว้นเสียแต่
เราจะไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น
ตอนท้องแรกสามีดูแลค่อนข้างดี ซื้อนมซื้อของกินมาให้ แต่ก็
อยู่ไม่ติดบ้านเหมือนเดิม ติดเพื่อนติดเที่ยว ชอบทิ้งให้เราอยู่คนเดียว
ทุกวันนี้ไม่พูดกันมาเกือบอาทิตย์แล้วค่ะ เขาจะสังเกตุมั๊ยว่าเราไม่
เคยเป็นแบบนี้มาก่อน สาเหตุมาจากทีวีค่ะ รีโมทที่บ้านมันพัง
จะกดทีต้องลุกไปกดที่เครื่องเลย คืนนั้นนอนดูคนอวดผีด้วยกัน
เราเผลอหลับไปก่อน ตื่นมาอีกที ทีวีเปิดอยู่แต่เขานอนหลังให้ทีวี
หลับไปแล้ว เราก็ อ้าว นี้ฉันต้องลุกไปปิดเองอีกแล้วแทนที่
ก่อนหลับจะลุกไปปิดให้หน่อย เรากึ่งโมโหเลยเขย่าตัวถามแกมบ่น
ปนน้อยใจว่า ทำให้หน่อยไม่ได้รึไง เขาตอบกลับมาว่า
"กุเบื่อเต็มทนแล้ว น่ารำคาญ"...เจ็บค่ะ แต่เจ็บไม่เท่าประโยคถัดมา
"กุไม่น่ามีลูกกับเลย" เขาพูดจาไม่เคยรักษาจิตใจเราเลย เราเสียใจมาก
อุ้มลูกแยกไปนอนอีกห้อง เขาโมโหมากที่เราเอาลูกไปด้วย ตะคอกไล่หลัง
มาว่า"ทำให้ได้ตลอดนะ" เขาพูดเพราะเขารู้ว่เรามักจะเป็นฝ่าย
ง้อเขาก่อนเสมอ แต่หนนี้ไม่ใช่ ประโยคลุดท้ายมันดังอยู่ในหัว
เราทุกครั้งที่เราใจอ่อนร่ำๆจะเดินไปหาเขาก่อน
5วันมานี้ เราไม่โทตามกลับบ้าน ไม่ถามว่าอยู่ไหน จะกลับเมื่อไหร่
ทั้งที่เราไม่ใช่คนโทจี้ขนาดนั้น ยืนยันได้จากการที่เขาตอบเราทุกครั้ง
เป็นปกติโดยไม่เคยทะเลาะกันเลย
เราป่อยให้เขาอยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ให้อิสระเต็มที่
เพราะเขาพูดเหมือนไม่อยากมีลูกมีเมีย ทุกวันนี้ถึงไม่ใส่ใจกัน
เขารักลูกแต่ไปไหนทำเหมือนลูกเกะกะ เราท้องแก่ยังบอกให้เรา
ขับรถออกไปซื้อบุหรี่มาให้ตอนสามทุ่ม ทำไมไม่ทำเองบ้าง
เขาไม่เห็นใจเรามั่งหรอ ทั้งที่เราทำให้เขาแทบทุกอย่างเหลือแต่ล้างก้นให้
เท่านั้นเอง รึคิดว่าคนท้องแก่นังเลี้ยงลูกอยู่บ้าน
มันสบายกว่าคนออกไปทำงานนักหนา มันก็เหนื่อยพอกันนั่นแหละ
ไม่เข้าใจเขาเลย ว่าคิดอะไรอยู่ ผู้ชายคนไหนรู้ตอบหน่อยเถอะค่ะ
ว่าทำแบบนี้ถูกใจเขารึยัง แล้วผู้ชายจะรู้สึกยังไง
ทำไมแฟนไม่ดูแลตอนเราท้องเลย
ตอนนี้เราท้องลูกคนที่สองได้8 เดือนแล้ว คนแรกตอนนี้ได้1ขวบ3เดือน
เราท้องหัวปีท้ายปี อยู่บ้านเลี้ยงลูกเหนื่อยมาก สามีทำงานคนเดียว
งานไม่หนักเท่าไหร่เพราะเลิกงานบ่ายสามจะแวะร้านเกมทุกครั้ง
กลับบ้าน2-3ทุ่มแทบทุกวัน ทั้งที่เราท้องแก่และน่าจะอยู่เป็นเพื่อนบ้าง
เขาเป็นคนขี้หงุดหงิดขี้โมโห พูดกับเราก็ใช้น้ำเสียงเชิงข่มให้เราดู
ด้อยกว่า เราก็คนไม่พูด และไม่อยากทะเลาะด้วยเพราะคนที่เสียใจ
มันก็คือเราเอง...เวลากลับมาบ้าน เราจะอาศัยดูลูกชายเพื่อที่เราจะ
ได้ไปทำอย่างอื่นต่อก็ไม่ค่อยจะสนใจ นอนเล่นเกมมือถือเฉย
อย่างมากดูได้5นาทีก็ไล่ลูกมาหาเราแล้ว
ครั้งนึงลูกชายปีนขึ้นโต๊ะ เขานอนเล่นมือถืออยู่ใกล้ๆ เขาเห็นนะ
เรามองอยู่ แต่เขาก็ไม่ขยับ จนเราเองต้องเป็นฝ่ายพยุงท้องลุก
จากพื้นขึ้นไปอุ้มลูกลงมา แล้วก็เป็นเกือบทุกครั้งเว้นเสียแต่
เราจะไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น
ตอนท้องแรกสามีดูแลค่อนข้างดี ซื้อนมซื้อของกินมาให้ แต่ก็
อยู่ไม่ติดบ้านเหมือนเดิม ติดเพื่อนติดเที่ยว ชอบทิ้งให้เราอยู่คนเดียว
ทุกวันนี้ไม่พูดกันมาเกือบอาทิตย์แล้วค่ะ เขาจะสังเกตุมั๊ยว่าเราไม่
เคยเป็นแบบนี้มาก่อน สาเหตุมาจากทีวีค่ะ รีโมทที่บ้านมันพัง
จะกดทีต้องลุกไปกดที่เครื่องเลย คืนนั้นนอนดูคนอวดผีด้วยกัน
เราเผลอหลับไปก่อน ตื่นมาอีกที ทีวีเปิดอยู่แต่เขานอนหลังให้ทีวี
หลับไปแล้ว เราก็ อ้าว นี้ฉันต้องลุกไปปิดเองอีกแล้วแทนที่
ก่อนหลับจะลุกไปปิดให้หน่อย เรากึ่งโมโหเลยเขย่าตัวถามแกมบ่น
ปนน้อยใจว่า ทำให้หน่อยไม่ได้รึไง เขาตอบกลับมาว่า
"กุเบื่อเต็มทนแล้ว น่ารำคาญ"...เจ็บค่ะ แต่เจ็บไม่เท่าประโยคถัดมา
"กุไม่น่ามีลูกกับเลย" เขาพูดจาไม่เคยรักษาจิตใจเราเลย เราเสียใจมาก
อุ้มลูกแยกไปนอนอีกห้อง เขาโมโหมากที่เราเอาลูกไปด้วย ตะคอกไล่หลัง
มาว่า"ทำให้ได้ตลอดนะ" เขาพูดเพราะเขารู้ว่เรามักจะเป็นฝ่าย
ง้อเขาก่อนเสมอ แต่หนนี้ไม่ใช่ ประโยคลุดท้ายมันดังอยู่ในหัว
เราทุกครั้งที่เราใจอ่อนร่ำๆจะเดินไปหาเขาก่อน
5วันมานี้ เราไม่โทตามกลับบ้าน ไม่ถามว่าอยู่ไหน จะกลับเมื่อไหร่
ทั้งที่เราไม่ใช่คนโทจี้ขนาดนั้น ยืนยันได้จากการที่เขาตอบเราทุกครั้ง
เป็นปกติโดยไม่เคยทะเลาะกันเลย
เราป่อยให้เขาอยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ให้อิสระเต็มที่
เพราะเขาพูดเหมือนไม่อยากมีลูกมีเมีย ทุกวันนี้ถึงไม่ใส่ใจกัน
เขารักลูกแต่ไปไหนทำเหมือนลูกเกะกะ เราท้องแก่ยังบอกให้เรา
ขับรถออกไปซื้อบุหรี่มาให้ตอนสามทุ่ม ทำไมไม่ทำเองบ้าง
เขาไม่เห็นใจเรามั่งหรอ ทั้งที่เราทำให้เขาแทบทุกอย่างเหลือแต่ล้างก้นให้
เท่านั้นเอง รึคิดว่าคนท้องแก่นังเลี้ยงลูกอยู่บ้าน
มันสบายกว่าคนออกไปทำงานนักหนา มันก็เหนื่อยพอกันนั่นแหละ
ไม่เข้าใจเขาเลย ว่าคิดอะไรอยู่ ผู้ชายคนไหนรู้ตอบหน่อยเถอะค่ะ
ว่าทำแบบนี้ถูกใจเขารึยัง แล้วผู้ชายจะรู้สึกยังไง