เรื่องมีอยู่ว่า....เรากับแฟนคบกันมาได้6 ปีได้ เราอายุ28 ปี แฟนอายุมากกว่าเรา10 ปี  แต่หน้าแฟนดูไม่แก่เลย แฟนเราตามเราตลอด ไปไหนไปด้วยกัน ไปรับส่งทุกที่ จะไปไหนกับเพื่อนต้องไปด้วย..จนเราเบื่อ..แต่ก็กลัวทะเลาะกันจึงให้ไปด้วย แม้กระทั่งไปผับก็ตามไปด้วย แฟนดูแลเอาใจใส่มาตลอด... แล้ววันหนึ่ง เราเพิ่งรู้ว่าเราตั้งครรภ์ !!!!! หลังจากนั้นทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป แฟนเริ่มมีเพื่อนเยอะ...หลังจากที่ไม่เคยมีมาก่อน...จนตอนเราใกล้คลอดก็ยังกลับบ้านตี1 ตี 2 เราช้ำใจเป็นที่สุดว่า ทำไมถึงเปลี่ยนไป ... เราก็ยังคิดว่าถ้าเห็นหน้าลูกเค้าคงจะดีขึ้น..หลังจากคลอดเสร็จ เริ่มหนักกว่าเดิม..ออกจากบ้านทุกอาทิตย์ มีเหตุไปหาเพื่อนได้ตลอด....เราอยู่บ้านสามี ไม่ได้เจอเพื่อนฝูง...แต่แฟนไปหาเพื่อนได้ คุณคิดว่ามันยุติธรรม ไหม ? ..กับการที่ผญ.คนนึงยอมสละชีวิตส่วนตัวและมีความสุข มามีลูกกับคุณ ??? แล้วที่สัญญาว่าจะรักลูก..ดูแลลูก ..อยากมีลูก... พอมีลูกจริงๆ ก็ช่วยเลี้ยงนิดหน่อย...แล้วสามีจะมีข้ออ้างว่า เราเป็นคนหาเงินมาให้ครอบครัว..เข้าย่อมอยากหาความสุขกับเพื่อนบ้างจะเป็นไร??..
ถึงเราจะมีคนช่วยเลี้ยงแต่ทุกวัน..เรารอคอยแต่สามีจะกลับบ้านกี่โมง.. แล้วอยากให้มาอยู่ด้วยกัน พ่อแม่ลูก เราอยู่บ้านดูตัวเองก็โทรใอยู่แล้ว เลี้ยงลูกไม่มีเวลาดูแลตัวเอง แต่เราผิดไหม?? ที่มีลูกแล้วทุ่มเทให้ลูก จนความสวยใสหมดไป ..แต่ผู้ชายกลับหาความสำเริง..สำราญนอกบ้าน...
ปล...หลังจากมีลูกเราไม่เคยแม้แต่มองหน้ากัน ต่างคนต่าง เลี้ยงลูก ไม่พูดคุยเหมือนเดิมเลย ท้อแท้ และเสียใจ เหนื่อยเลี้ยงลูก ..แต่ชีวิตครอบครัวไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวังไว้..

****เป็นกำลังใจให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคน..เราชื่นชมคุณจริงๆ!!!!!