ท้องลูกคนที่ 2 ได้ 7 เดือนแล้วค่ะ นิสัยส่วนตัวของสามี ปกติเลิกงานจะชอบดื่มเหล้า เที่ยว กลับบ้านดึกเกือบทุกวัน ช่วงที่เราท้องเขาไม่เคยจะดูแล ให้เราทำความสะอาดบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ตากผ้า ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ทำอาหาร เรียกได้ว่าแทบจะทุกงานในบ้าน เรามีหน้าที่รับผิดชอบทำทั้งๆที่ยังท้องโตอยู่ พอบอกให้ช่วยกันเขาก็โกรธ ไม่ยอมทำ ไม่พูดไม่จา เงียบนิ่งทั้งวัน แม้แต่โทรหาเขาก็ไม่เคยจะรับสายเราเลย เราเคืองมากเวลามีเพื่อนโทรเขาชวนออกไปกินเหล้า เพราะเราเป็นคนไม่ชอบใช้จ่ายฟุ่มเฟือย หมดไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทุกบาททุกสตางค์เราเก็บออมเพื่อให้ลูกในวันข้างหน้า หลักๆคือ ตอนนี้มีค่าหมอ ค่าโรงพยาบาล ของใช้ส่วนตัวเด็ก ซึ่งเราบอกเขาตลอดว่าให้ประหยัดบ้าง แต่เขานิ่งเงียบหูทวนลม ไม่ยอมรับฟังอะไรเลย ทุกวันนี้เราออกไปไหนมาไปคนเดียว ไม่มีสามีไปรับ-ส่งเหมือนคู่อื่นๆ ทุกอย่างเราทำเองหมด ไม่เคยได้พึ่งพาอาศัยเขาเลย เหมือนเขามาอยู่กับเราเฉย แค่คนร่วมห้อง วันๆแทบจะไม่ทักไม่พูดจากับเรา ในขณะที่เรากำลังนั่งสาธยายนี้เอง ตอนนี้ฝนตกเขายังคงไม่กลับบ้าน ปล่อยให้เรานั่งรอกินข้าว ถ้าวันไหนหิวเราก็จะกินก่อน(กินเพื่อลูก) วันไหนรอได้ก็รอแต่หาอะไรมารองท้องก่อน ด้วยความที่เรายังเด็ก อายุแค่ยี่สิบกลางๆทำให้เราเริ่มคิดอะไรได้มากกว่าคบกันเมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา ตอนนี้เราชักเริ่มคิดแล้วว่าเราเริ่มทนไม่ไหว เขาเห็นแก่ตัวเกินไป ไม่ห่วงลูกห่วงเมีย เขาคงไม่ได้รักเราจริงๆอย่างที่ปากเขาพูดหรอก บทเรียนนี้มันจะเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเรา และต่อไปนี้หากหมดความอดทนขึ้นมาจริงๆ เราก็คงจะตัดผู้ชายคนนี้ออกไปจากชีวิตเราและลูกสักที...