ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/31220346
ตอนที่ 2-3 http://ppantip.com/topic/31221044
-----------------

ตอนที่ 4 งานเต้นรำ

วันงานเต้นรำ ...ช่วงเช้า

    ช่วงสองวันที่อยู่ในเดลี่ฯ  นอกจากการไปเอาน้ำยาปีศาจที่ศาสตราจารย์เคเทิลเบิร์นแล้ว ซิกนัสหมดเวลาไปกับการเที่ยว   โดยมีเจ้าชายริคแฟลมเป็นไกด์นำทาง  หลังจากเกิดเรื่องขึ้นในวันนั้น  เขาไม่ได้เจอแวมไพร์ชิฟตี้อีกเลย   ส่วนเจ้าหญิงก็เก็บความรู้สึกได้ดี เธอกับอาร์คาสช่วยบัตเตอร์เตรียมงานเต้นรำ  แต่ใบหน้าดูซีดเซียว  และอาการเหนื่อยหน่ายเศร้าซึมของจูเลียน่า  ทำให้บัตเตอร์สงสัย  เขารอโอกาสถามใครสักคน

วันนี้เป็นวันงานเต้นรำ  เจ้าชายริคแฟลมยุ่งมาก  ซิกนัสจึงเดินเตร่ไปมาภายในเดลี่ฯ  นักเรียนทุกคนตื่นเต้นกับงานครั้งนี้มาก ชุดที่ใส่ในงานคืนนี้เจ้าชายสั่งคนเตรียมไว้ให้ซิกนัสแล้ว  แต่คู่เต้นรำเนี่ยซิปัญหาใหญ่  เขายังหาไม่ได้เลย  นัยน์ตาสีฟ้าเหลือบไปเห็นประธานบัตเตอร์กำลังเดินเข้ามา

“ไม่จำเป็นต้องหลบหน้า  บัตเตอร์ควรได้รู้เสียที”  เด็กหนุ่มคิดในใจ  เมื่อประธานมาถึงก็ถามทันที

“มันเกิดอะไรขึ้น? นายคงรู้นะว่าฉันพูดเรื่องอะไร”  น้ำเสียงของบัตเตอร์ดูวางอำนาจพอสมควร  อาจเป็นเพราะเขาติดจะสั่งคนอื่นจนชินแล้วก็ได้

ซิกนัสเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง  อันที่จริง  ซิกนัสคิดว่า ตัวเองจะได้เห็นสีหน้าดีใจของบัตเตอร์เสียอีก  แต่ผิดคาด  ประธานดูอึ้งไป

“แรง แรง”  บัตเตอร์พูดได้แค่นั้น

“ผมคิดว่าคุณจะดีใจเสียอีก  ถ้าแวมไพร์ชิฟตี้ไม่กลับมา  คุณก็จะสมหวังกับเจ้าหญิง”

“นายคิดว่ามันจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ”  บัตเตอร์ถามเสียงเรียบ

“ไม่จริงหรอก  มันไม่ครบสูตร”   ซิกนัสตอบชัดเจน

“สูตร ?”  

“หนึ่งคือตัวประธาน  สองคือความใกล้ชิด  สามคือผู้หญิงที่รัก  แต่ขาดข้อสำคัญ คือ ขาดโอกาส” เด็กหนุ่มอธิบาย

บัตเตอร์หัวเราะเยาะคำพูดของซิกนัส

“ฉันซิที่ทุกคนยอมรับ  ฉันซิที่เหมาะสมทุกอย่าง ฉันยังมีโอกาสอยู่แน่นอน  มากกว่าเจ้าแวมไพร์นั่นด้วยซ้ำ”

“ไม่มีเลย”  เด็กหนุ่มยืนยัน

“อะไรนะ?”

“โอกาสนั้นคือ  ช่องว่างในหัวใจ  ประธานน่าจะรู้ว่า  หัวใจขององค์หญิงเต็มอัดแน่นไปด้วยความรักที่มีต่อคุณชิฟตี้  เธอมีเขาเพียงคนเดียว
เท่ากับมีทุกอย่าง  แวมไพร์ชิฟตี้คือความสุขที่ไม่รู้จักจบสิ้น  ถ้าหัวใจของผู้หญิงคนใดเต็มเปี่ยมไปด้วยรัก แล้วโอกาสจะมีที่ไหน”

พ่อมดบัตเตอร์รู้สึกแปลบปลาบขึ้นมาในจิตใจ  มันเป็นความเจ็บปวดซึ่งไม่มีทางระบายออกมา  ใบหน้าเศร้าสลดลง  จะโกรธเคืองก็ไม่ถนัด  เพราะมันเป็นความจริง

ซิกนัสเหลือบมองหน้าเศร้าของประธานนิดหนึ่ง  ก่อนพูดต่อว่า

“ทุกอย่างเป็นเรื่องของผู้หญิง  ถ้าผู้หญิงคนใดหัวใจยังพร่องอยู่  ยังมีความใฝ่ฝัน  ประธานก็ยังมีโอกาส”

ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ  แล้วประธานบัตเตอร์ก็เดินจากไปอย่างคนอกหัก

“น่าสงสารประธานบัตเตอร์”  เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างหลังซิกนัส

สาวน้อยผมสีทอง  ตาสีมรกต และมีปานดำครึ่งหน้า  มือถือหนังสือเล่มใหญ่  เดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่ไรอันยืนอยู่

“คุณพูดตรงเกินไป”  เธอตำหนิเขา

“เออ  ผมคิดว่า  ประธานควรยอมรับความจริง”  ซิกนัสพูดตะกุกตะกัก  พลางมองปานดำบนใบหน้าสาวน้อย  มันเด่นชัดมากแถมยังมีขนขึ้นเต็มไปหมด

“หน้าตาฉันน่าเกลียดมากใช่ไหมล่ะ”  สาวหน้าตาอัปลักษณ์พูดเสียงขึ้นจมูก

“ไม่  ไม่ครับ  ถ้าคุณอยู่บนโลกมนุษย์  แล้วทำศัลยกรรม  คุณจะต้องเป็นคนสวยมากๆ”

“แก้ตัว”  สาวน้อยแหว  สะบัดหน้าเดินหนีไป

“เดี๋ยว  คุณจะไปไหนครับ”  ซิกนัสรีบก้าวเท้าตาม

“ที่ไหนล่ะ  ที่คนไปครั้งเดียวแล้วไม่กลับคืนมาอีก  ฉันจะไปที่นั่นแหละ”

“ป่าช้าใช่ไหม   แล้วไปทำอะไรที่นั่นครับ”  เด็กหนุ่มอมยิ้ม

“ไปเก็บพุทราเย็น  พุทราร้อน”  น้ำเสียงไพเราะตอบกลับมา  ใบหน้าอัปลักษณ์ชำเลืองมองซิกนัส  เธออยากรู้ว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร  เด็กหนุ่มก็รู้ทันกัน  รีบอาสาทันที

“ผมจะเก็บให้ครับ”

สาวอัปลักษณ์พาซิกนัสขึ้นขี่ม้ามังกรมาที่ต้นพุทราใกล้ๆ กับป่าช้า   ต้นพุทราต้นใหญ่กว่าบนโลกมนุษย์สองเท่า  เด็กหนุ่มปีนขึ้นต้นพุทรา  แล้วให้สาวน้อยรออยู่ข้างล่าง

“อยากได้พุทราร้อนหรือเย็นก่อนครับ”   ซิกนัสตะโกนลงมา

“พุทรามีเย็นหรือร้อนด้วยเหรอคะ”  เธอแกล้งถามเสียงใส  ในเรื่องที่เธอเพิ่งบอกแก่เขา  เด็กหนุ่มสำราญใจตอบกลับไป

“มีจริง ๆ ครับ  อยากรับประทานอันไหนก่อน”

“ลองพุทราร้อน ๆ ก่อนซิคะ”

หนุ่มลูกครึ่งเก็บผลพุทราแก่  โยนลงไปบนดินที่มีฝุ่นดินเยอะ ๆ พร้อมกับเชิญชวน

“พุทราร้อน ๆ คร้าบบบบบบ”

สาวน้อยอัปลักษณ์ยิ้มกว้าง  เดินไปหยิบผลพุทราที่เปื้อนฝุ่นจนต้องปัดเป่าเอาฝุ่นออกจากพุทรา  มีอาการเหมือนกินของร้อน ๆ ที่ต้องเป่าก่อนรับประทาน

“พุทราเย็น ๆ คร้าบบบบบบบ”

ซิกนัสโยนผลพุทราลงบนผืนผ้าที่สาวน้อยใช้ไม้กายสิทธิ์เสกให้ลอยขึ้นมารองรับ  ทั้งคู่นั่งกินพุทราที่เก็บมา คุยกันถูกคอพลางหัวเราะกันไป  ภายใต้แสงแดดอ่อนยามเช้า  และสายลมที่เย็นสบายใต้ต้นพุทรานั้น

ตกเย็นทั้งคู่จึงขี่มังกรบินกลับมาที่เดลี่ฯ

“คุณซิกนัสสสสสสส”  กระจอกข่าวสาวคนเดิมรีบร้อนมาหาซิกนัส  เธอรายงานทันที

“คุณซิฟตี้เข้าพบเจ้าชายริคแฟลมแล้วค่ะ  เมื่อกี้นี้เอง  ฮะซุคิดว่า คุณคงอยากรู้”

“ขอบคุณมาก  คุณฮะซุ”  ซิกนัสหันไปถามสาวน้อยข้างกาย

“คืนนี้ไปงานเต้นรำกับผมได้ไหมครับ”

สาวน้อยเงยหน้ามองซิกนัสด้วยความแปลกใจ  ใบหน้าเธอแดงเรื่อกับบางสิ่งที่มองเห็นในนัยน์ตาสีน้ำทะเลของเขา  พลางพยักหน้ารับคำชวน

“คงแปลกนะครับ  ถ้าผมยังไม่รู้ชื่อคู่เต้นรำของตัวเอง”  ซิกนัสยิ้มกว้าง  เห็นเหล็กดัดฟันสีฟ้า

สาวน้อยกวักมือให้เขาก้มตัวลงมา  แล้วกระซิบแผ่วเบาข้างหูของซิกนัส