ชายหนุ่มลึกลับได้ตามจอมมารจักรามาถึงเขตป่านูเปีย
เขาเดินสำรวจรอบ ๆ ในแบบที่ไม่มีใครเห็นได้
แต่เขาก็เล็ดลอดสายตาของราชาป่านูเปียไปไม่ได้

"เจ้าเด็กหนุ่ม เจ้าเป็นใคร มาที่นี่เพื่อวัตถุประสงค์ใด"
เด็กหนุ่มลึกลับหันมายิ้มให้ราชาป่านูเปีย
"สวัสดีครับราชาป่านูเปียในจักรวาลที่ 971 ผมก็คือท่านนั่นแหละ
แต่มาจากจักรวาลที่ 1133"
...........................................................................................
อนันตยาเดินเข้ามาในห้องด้วยอาการหงุดหงิด

แต่พอเจอเรมอน เธอก็ดีขึ้น 

เพียงแต่เธอสงสัยบางอย่างในตัวเขา
"ตกลงนายชื่อเรมอนหรือออตเตเวียกันแน่"
เรมอนยิ้มให้อนันตยา
"ผมมีหลายชื่อนะ"
"นายเนี่ยนะมีหลายชื่อ งั้นฉันจำว่าเรมอนก็แล้วกัน สั้นดี ง่ายดี"
"แล้วเมื่อไหร่จะลงแส้ผมบ้าง ผมอยากลองนะ"
"นายมีคุณค่ามากกว่านั้นนะพ่อแวมไพร์รูปหล่อ
ส่วนผู้ชายที่ฉันเก็บไว้ทรมาน ฉันมีสิงหราชอยู่แล้ว"
"แล้วคุณจะประมูลผมมาทำไม"
"ฉันก็อยากให้วงการแวมไพร์ปั่นป่วนไง อยากดูอะไร ๆ ที่มันสนุกอ่ะ"
................................................................................................
สองแวมไพร์หนุ่มจากปารีส โรแมงกับอูกุสแตงบุกมาถึงป่าหวาด

ตอนแรก ทั้งคู่ได้เจอเจ้าชายแปดที่วังหวาด

โรแมงถามเจ้าชายแปดว่า "เรมอนยังอยู่กับอนันตยาเหรอ"
"น่าจะใช่" เจ้าชายแปดตอบโรแมง
"ทำไมถึงปล่อยให้เรมอนทำตัวอย่างนั้น" อูกุสแตงดูเหมือนจะต่อว่าเจ้าชายแปด
เจ้าชายสิบกับสิบสี่เข้ามาพอดี

"พวกนายอย่ารุมกันสิ" เจ้าชายสิบสี่พูดก่อน ทำให้โรแมงและอูกุสแตงหันไปมอง
โรแมงกล่าวว่า "พวกเราไม่ได้รุม เราแค่อยากรู้เหตุผลว่าทำไมพวกเจ้าไม่ช่วยดูแลเรมอนกันเลย
ทั้ง ๆ ที่เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน หรือเดี๋ยวนี้ไปนิยมชมชอบพวกมนุษย์หมาป่าแล้ว"
"อย่าแขวะมาทางนี้สิครับ" ราชันย์หมาป่า เจ้าชายสิบกับสิบเอ็ดผ่านมาพอดี

โรแมงกล่าวขึ้น "ดูเหมือนเรากำลังถูกรุมนะ"
"ไม่มีใครรุมท่านหรอก ถ้าท่านมีเหตุผลและมาดี"
ผู้ที่ตอบคือราชันย์หมาป่าองค์ที่สิบหก เจ้าชายสิบหก

"เอาเป็นว่าพวกเราจะกลับมาใหม่ก็แล้วกัน" เป็นคำพูดสุดท้ายจากอูกุสแตง
.........................................................................................................
เจเรมีกำลังมีแผนจะทำอะไรบางอย่าง

เขาเฟ้นหาเพื่อนจาก 15 สิงห์คำรณที่ดูลุย ๆ แมน ๆ และน่าจะรัก
ความสมบุกสมบันเหมือนเขามาได้ 4 คนคือแอรอน แมดดอกซ์
เคนโซและลีวาย

เจเรมีพูดกับเพื่อนทั้ง 4 คน
"ฉันคิดว่าพวกนายน่าจะสนใจไปฝึกทหารแบบชั่วคราว
ที่ค่ายทหารต่างประเทศด้วยกันนะ มันจะได้อะไรดี ๆ เยอะเลย
แถมจะได้ความมันสะใจเพิ่มขึ้นด้วย"
แมดดอกซ์ถามขึ้น "แล้วใครจะช่วยเราประสานงานเรื่องพวกนี้ล่ะ"
"ก็จังโก้ไง มันเก่งออก"
"ก็ดีนะถ้ามันมีหลักสูตรที่เหมาะกับพวกเราจริง ๆ ถึงจะฝึกหนักหน่อย
ลงโทษโหด ๆ ก็ยอมนะ มันคือรสชาติของชีวิต" ลีวายให้ความเห็น
เจเรมียิ้มที่มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ "ดี พวกเรามีกัน 5 คนไว้ก่อน
เอาตามนี้ก่อน เดี๋ยวเราประสานจังโก้ให้เอง พวกนายไม่ต้องห่วง"