"อุบัติรัก สลัดลาย" (นิยายมโน) ตอนที่ 5 นำแสดงโดย พี่ตุ้ย - ขวัญ

ตอนที่ 5

นิวยอร์ก, สหรัฐอเมริกา


"ครับคุณแม่ ผมเคลียร์งานทางนี้เรียบร้อยแล้วครับ นี่ผมก็กำลังไปสนามบินครับ น่าจะไปถึงที่โน้นพรุ่งนี้ค่ำๆ หน่อยนะครับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"

กรุงเทพฯ, ประเทศไทย




"ไม่ได้กลับมาเสียนาน สำนักพิมพ์ของเราก็ยังให้ข่าวแต่แนวเดิมๆ เห็นทีกลับมาคราวนี้ คงต้องโละแนวคิดเดิมๆ ออกให้หมดซะแล้ว" เขาพูดกับตัวเอง ขณะอ่านหนังสือพิมพ์ ระหว่างที่รอโหลดกระเป๋า ขณะเดียวกันนั้นก็ได้ยินเสียงหญิงสาวสองคนสนทนากัน

"นี่เธออ่านหนังสือพิมพ์ฉบับวันนี้หรือยัง นี่ๆ เธอว่าใช่ณมนหรือเปล่า"
"ฉันไม่แน่ใจอ่ะ แต่ก็คล้ายๆ นะ" สองสาวดูท่าจะสนใจกับคนที่เป็นข่าวเสียเหลือเกิน และสายตาก็เหลือบไปเห็นคอลัมภ์หนึ่ง ซึ่งก็เป็นข่าวที่สองสาวนี่กำลังพูดถึงอยู่นี่เอง


ปาปารัสซี่มือดี ถ่ายภาพหลุด หญิงสาวหน้าตาละม้ายคล้ายกับดีไซน์เนอร์คนสวย "ม" กำลังพลอดรัก แลกจูบกันอย่างดูดดื่มกับพระเอก "ต" คนสนิทกลางวันแสกๆ ไม่ทราบว่าใช่ดีไซน์เนอร์สาวคนสวยที่กำลังฮอตอยู่ในขณะนี้หรือไม่

"นี่แก พักข่าวนั้นแล้วมาดูนิตยสารเล่มนี้ดีกว่า"
"โอ้โห! ณมนสวยจังเลยแก" ดูซิๆ"
"ใช่ๆ สวยมากเลย ผู้หญิงอะไรสวยชะมัดเลย" เสียงเจื้อยแจ้วของหญิงสาวข้างๆ ทำให้เขาต้องละสายตาจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้า และหันไปมองยังที่มาของเสียง




"ผู้หญิงคนนี้สวยใช้ได้จริงๆ แค่มองแว๊บเดียวก็ติดตรึงใจทีเดียว โดยเฉพาะดวงตาคมสวยคู่นั้น" เขาคิดขึ้นในใจ ไม่ช้าเขาคงจะได้รู้ว่าเธอเป็นใคร เพราะงานของเขาอีกงานหนึ่งก็เข้า่ข่ายเกี่ยวข้องกับพวกคนบันเทิงทั้งหลาย และคงจะไม่เว้นแม้แต่เธอคนนี้

"แกๆ หันไปดูผู้ชายผิวเข้มที่นั่งตรงนั้นซิ หล่อมว๊ากกกกก!!! หล่ออย่างกับดาราแน่ะ" ถึงแม้จะมีระยะห่างจากเสียงของสาวทั้งคู่ แต่ก็พอจะทำให้เขาได้ยิน เขาจึงหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มให้

"อร้ายย!!! เขาหันมายิ้มให้ด้วยล่ะ อมยิ้ม02" ท่าทางของหญิงสาวทั้งสองทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่า การที่เขาเป็นคนยิ้มเก่ง อัธยาศัยดีนี่ล่ะมั้ง ถึงทำให้ชีวิตเขาไม่เคยห่างหายจากผู้หญิงสักที โดยเฉพาะผู้หญิงสวย อย่าง...ผู้หญิงในรูปนั่น



"เฮ่อ... ถึงบ้านเสียที"
"คุณวัส กลับมาแล้วหรือครับ" นายปลั่งคนสวน กล่าวทักทายด้วยความตื่นเต้น
"ครับ แล้วนี่ ทำไมบ้านเงียบจังเลยครับ" เขาเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
"คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายออกไปงานเลี้ยงบ้านคุณหญิงกิตติยาครับ ว่าแต่ว่า คุณวัสหิวไหมครับ มาเหนื่อยๆ เดี๋ยวผมให้แม่บ้านทำกับข้าวให้ครับ"
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกสักหน่อย นัดกับเพื่อนๆ เอาไว้"


"เฮ้ย..ฉันกลับมาแล้วนะ เดี๋ยวเจอกันที่เดิม คืนนี้ฉันเลี้ยงเอง"

เมื่อมาถึงผับแห่งหนึ่ง เขาก็มองหาเพื่อนๆ ที่นัดกันเอาไว้ แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับสาวสวยคนหนึ่งที่ำกำลังยืนทำท่าทางยั่วยวนแขกผู้ชาย หล่อนสวยที่เดียว สวยมาก รูปร่างสูงโปร่ง ถึงแม้จะดูบอบบางแต่ก็เต็มไปด้วยหน้าอกหน้าใจและสะโพกที่ผู้ชายหื่นๆ พวกนี้อดน้ำลายไหลไม่ได้ ผู้ชายที่มาเที่ยวล้วนแล้วแต่ทำหน้าโลมเลียเจ้าหล่อนแบบไม่เกรงใจ ก็นั่นซินะ ก็เจ้าหล่อนทำท่าทางยั่วยวนเสียขนาดนั้น ผู้ชายที่ไหนจะไปอดใจได้ หล่อนเองก็คงเป็นผู้หญิงอย่างว่าด้วยกระมัง



"แม่เจ้าโว้ย! หุ่นเธอน่าฟัดจริงๆ" เขาคิดในใจ มิน่าวันนี้ลูกค้าแน่นร้านเชียว อันที่จริงผับนี้เป็นของเพื่อนสนิทของเขาเองและเขาก็ยังเป็นหุ้นส่วนอีกด้วย

"เอาล่ะ คุณณมน เซ็ทนี้เสร็จแล้วครับ" ช่างภาพบอกกับหล่อน
"นี่ ฉันไม่เข้าใจคอนเซ็ปบ้าๆ อะไรนี่เลย นี่ถ้าไม่ใช่ยัยเอมขอร้องมานะ จ้างให้ฉันก็ไม่มา มีแต่พวกเสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น ดูผู้ชายแต่ละคนที่มองฉันซิ อย่างกับจะกินฉันไปทั้งตัว อึ้ย! ขยะแขยง!" ณมนสบถกับตัวเองอย่างเสียไม่ได้
"คุณณมนครับ คุณเอมบอกให้ไปรอด้านโน้นก่อนครับ เดี๋ยวคุณเอมจะตามมาครับ บอกคุณว่าอย่าเพิ่งกลับ" บริกรหนุ่มกล่าว

คืนนี้ณมนแต่งตัวด้วยเดรสสั้นรัดรูปเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้ดี พอนั่งลงชุดก็ยิ่งร่นขึ้นไปอีก อวดเรียวขางามยิ่งนัก ช่วงลำคอคว้านลึกทำให้เห็นร่องอกอวบอิ่มเย้ายวนต่อสายตาเสือหิวทั้งหลาย

มหาสวัสดิ์ มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยหัวใจที่ครุกรุ่น เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
"นี่คุณ! ที่นี่มันที่ส่วนตัวนะคะ ถ้าจะหื่นก็กรุณาหื่นเลือกคนด้วย อย่ามาทำสายตาแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณกำลังอยาก...หรอกนะ โน้น! ข้างนอกโน้น" ณมนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา หล่อนเกลียดสายตาแบบนี้ที่สุด สายตาของพวกผู้ชายหื่นกราม ถึงผู้ชายคนนี้จะดูรูปร่างหน้าตาดี ที่จริงออกจะหล่อเกินไปเสียด้วยซ้ำ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาดที่มาใช้สายตาโลมเลียเธอแบบนี้

"เดี๋ยวก่อนซิคุณ ทำเป็นโมโหไปได้ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณสักหน่อย อย่าเพิ่งฉุนเฉียวเรียกเรทติ้งให้ตัวเองเลย แค่นี้ผู้ชายทั้งร้านก็แทบจะคลั่งคุณอยู่แล้ว แต่ว่า...เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า ทำไมผมคุ้นหน้าคุณจัง" เขาพูด แต่ก็ไม่ละสายตาไปจากดวงหน้าและอกอวบอิ่มของเธอ

"กรี๊ดดดดด!!! ออกไปเลยนะ! อย่าให้ฉันต้องให้คนมาลากคอคุณออกไป กรุณาออกไปเสียเถอะ ฉันไม่อยากจะเสียมารยาทกับแขก!" ณมนแผดเสียงดังออกมาอย่างเหลืออดที่เขาพูดอย่างกับหล่อนเป็นผู้หญิงอย่างว่า นี่เขาไม่รู้หรือว่าหล่อนเป็นใคร

"โอ้ย! ปล่อยฉันนะ นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!" ณมนชักจะหมดความอดทนกับผู้ชายคนนี้เสียแล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นแขกหล่อนจะชกให้หน้าหงายแล้วเหวี่ยงเขาลงไปนอนกับพื้นให้สาแกใจเลยทีเดียว

"ไม่ปล่อย เอาล่ะๆ ผมจะไม่พูดมาก คืนนี้คุณไปกับผม แล้วจะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา ไม่ต้องส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเรียกค่าตัวหรอก สำหรับคุณผมทุ่มไม่อั้น" เขายิ้มยั่วพร้อมกับดึงหล่อนเข้ามากอด แล้วจัดการประกบปากหญิงสาวทันทีเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายโวยวาย ณมนดิ้นขลุกขลักด้วยความตกใจ ไม่เคยมีใครกล้าทำกับเธอแบบนี้มาก่อน แล้วในที่สุดหล่อนก็หมดความอดทน

"โอ้ย!!" ชายหนุ่มร้องเสียงหลง ณมนออกแรงผลักเขาออกไปได้แล้วยกขาเตะไปที่เป้ากางเกงเขาอย่างแรงก่อนที่จะศอกกลับด้วยท่าเทควันโด้อย่างแรง จนชายหนุ่มล้มลงไปนอนกับพื้น

"นี่แค่สั่งสอนนะ ถ้าครั้งหน้าฉันเจอคุณที่นี่อีก แล้วคุณยังมาทำแบบนี้กับฉันอีกล่ะก็ คุณไม่ตายดีแน่!!!" ณมนบอกอย่างโมโหจัด แล้วก็รีบวิ่งออกไปก่อนที่เขาจะทันได้สติ


"น่าโมโหชะมัด ซวย! ซวยจริงๆ! อย่าให้ฉันเจอหน้านายอีกครั้งนะ นายตายแน่!"


ติดตามอ่าน "อุบัติรัก สลัดลาย" นิยายมโนในตอนหน้านะคะ by ติ่งกระโจม 766
ตอนก่อนๆ ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่