Chapter 2

ฉันตื่นขึ้นมาแต่เช้า อาบน้ำ แต่งตัว เช็คข้าวของเครื่องใช้ว่าเอาไปครบรึเปล่า และที่ขาดไม่ได้คือเรื่องลายละเอียดของห้องเรียน เรื่องหอ อิอิ ฉันเตรียมพร้อมหมดแล้ว เสื้อผ้า การแต่งตัวทุกอย่าง ผ่าน !! พร้อมสุดๆ !!

“นี่ ! อึนโซเสร็จรึยัง ห๊ะ”
“เสร็จแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้ละ ^^”
พี่อึนจุนเรียกฉันเสียงดัง ฉันพร้อมมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ อิอิ

“ไปกันเถอะ พี่อยากไปดูห้องเธอก่อน ถ้าไปตอนเวลาเรียนเลย เดี๋ยวไม่มีเวลา”
“อื้อ ไปกัน ไปกัน”
“ดูตื่นเต้นเนอะ”
“แน่นอน สุดๆอ่ะ”
ของแบบนี้มันแน่อยู่แล้ว จะได้เจอหน้าเพื่อนใหม่ๆ ใครจะไม่ตื่นเต้นละ ฉันต้องทำตัวยังไง ทำแบบไหนเค้าถึงจะชอบ ฉันยังคิดไม่ตกเลย เอาเป็นว่า ฉันเป็นฉันนี่แหละดีที่สุดละ ^^

ฉันเดินทางมาถึงโรงเรียนมัธยมปลายซางยองพร้อมพี่อึนจุน ฉันกับพี่เดินไปดูห้องที่ต้องเข้าอยู่ ตอนแรกพี่ยามเฝ้าหอจะไม่ให้พี่ชายฉันเข้า แต่พอซักประวัติก็เข้าใจแล้วว่าเป็นพี่ชายแท้ๆถึงจะได้เข้าไปดูห้อง มันเป็นหอหญิงอ่ะน่ะ เค้าก็ต้องเข้มงวดนิดนึง หอที่นี่แยกเป็นหอชายและหญิง และยังมีการแบ่งแยกหอเป็นหอ 1 2 3 อีก ฉันอยู่หอสามละ หอหญิง 3 ห้อง 335 ในห้องจะอยู่รวมกันได้ 4 คน แปลว่าห้องต้องกว้างมากๆเลยนะเนี๊ย ฉันเดินไปตามทางเดินของหอ หอสวยมากเลย ดูสดใส มีสีฟ้าแซมบางๆตามผนัง สีจากโคมไฟก็ดูหรูนิดๆ สวยจริงๆ ฉันเดินมาถึงหน้าห้องตัวเองก็พบรายชื่อหน้าห้อง ว่ามีคนอยู่แล้ว 3 คน ขาดที่เดียว นั้นก็คือเป็นของฉันนั่นเอง มีใครบ้างน้า ขออ่านชื่อหน่อยนะ

“ค่อยดูชื่อเหอะน่า เดี๋ยวต้องเข้าเรียนแล้ว นักเรียนคนอื่นเค้าคงไปรออยู่ที่ห้องเรียนกันหมดแล้วละ รีบเข้าไปดูที่นอนตัวเองซะ”
“พี่อยากเห็นมากกว่าฉันอีกนะ หาลู่ทางจะเข้าหอหญิงรึไง”
“บ้ารึไง ฉันมาดูว่ายัยน้องบ๊องของฉันจะนอนยังไงต่างหากเล่า ยัยนี่”
“จ๊ะ จ๊ะ ไปเหอะ เข้าไปดูกัน”

ฉันกับพี่ใช้กุญแจที่ได้มาเปิดเข้าไปดู โอ้โห ห้องสวยมากเลย สุดยอดไปเลยละ สวยเหาะสวยยอด

“อื่ม ห้องใช้ได้เลยนะ สองชั้นด้วย”
“ใช่เลย ชั้นนอนข้างล่างละพี่อึนจุนดูซิ มันว่างอยู่ของฉันแน่ๆ”
“อื้อ อื้อ จัดของซะแล้วไปที่ห้องพักครูเถอะ”

ฉันร่ำลากับพี่อึนจุนแล้วรีบวางของของตัวเองลงไว้ข้างเตียง ห้องนี้มันสวยจริงๆมีโต๊ะอ่านหนังสือด้วย ห้องน้ำสองห้องในตัว สวยมากๆ ^^ ฉันชักจะชอบที่นี่แล้วซิ เอาละตรวจเครื่องแต่งกายหน่อยดีกว่า ละก็ไปหาครูประจำชั้นที่ห้องพักครู เพราะครูบอกมาล่วงหน้าทางจดหมายแล้วว่าจะพาฉันไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆในห้องเรียน ฉันเรียนอยู่ มัธยมปลาย ปี1 ห้อง 2 ละ

“เอ๊า หนูยุนอึนโซ ใช่ไหมจ๊ะ”
“ใช่ค่ะ”
“แปะ เราไปกันเถอะ เพื่อนๆรอหนูอยู่ ครูบอกพวกเค้าเกริ่นๆไว้แล้วละว่าจะมีนักเรียนใหม่มาจากอเมริกา พวกเค้าตื่นเต้นกันใหญ่”
“เอ่อ งั้นหรอค่ะ = = หนูตื่นเต้นจัง”
“หายใจลึกๆจ้า เพื่อนๆ    กันทั้งนั้น ทำตัวสบายๆน่ะจ๊ะ”
“ค่ะ”

ฉันหายใจจนทั่วปอดลงไปถึงลำไส้ใหญ่เลย ทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า ครูเดินนำฉันไปถึงห้องเรียน เอาละ พร้อมแล้ว อึนโซสู้ตาย วี๊ดบึ้ม !! ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียน ทั้งห้องเงียบหมดและมองฉันมาเป็นตาเดียว

“เอาละจ๊ะทุกคน อย่างที่ครูบอกว่าวันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่ เพิ่งย้ายมาจากอเมริกาจ้า เอ๊าแนะนำตัวเลยจ๊ะ ตามสบายๆ”

เอาละถึงคิวฉันแล้วซินะ มือฉันเย็นเฉียบเลย แบบว่าฉันตื่นเต้นมาก ตอนนี้ฉันรับรู้ได้เลยว่า ตัวของฉันมันไม่สั่งการ เพราะมันชาไปหมด ตั้งสติหน่อย จะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้เนี๊ยยัยโง่เอ้ย

“เอ่อ ฉันชื่อ ยุนอึนโซ เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา ยังไงฉันฝากตัวด้วยนะทุกคน”

ทุกคนในห้องก็ยังคงเงียบ บ้างก็หันไปซุบซิบ ฉันว่านินทาแน่ๆ บ้างก็มองหน้าฉันแบบยิ้มๆ บ้างก็มีสีหน้าต้อนรับอย่างเป็นมิตร เอาละ ยังดีอย่างน้อยยังมีคนอยากเป็นมิตรกับฉันละน่า

“อึนโซจ๊ะ เธอไปนั่งข้าง มินอาเลยจ้า คูมินอา ให้อึนโซนั่งข้างเธอนะ”
“ค่ะครู อึนโซทางนี้จ๊ะ”

ฉันเดินไปตามเสียงเรียกของคนที่ชื่อว่า คูมินอา ฉันมองเห็นที่นั่งตัวเองแล้วละ

“ขอนั่งด้วยนะ ^^” ฉันเอ่ยอย่างเป็นมิตร
“ได้เลย ดีเลยมีเธอมานั่งข้างๆฉันแล้ว เราเป็นเพื่อนกันนะ ^^”
“จ๊ะ ><”

ฉันรุ้สึกดีใจมากที่มาวันแรกก็ได้เพื่อนมาแล้วหนึ่งคน มินอาเป็นผู้หญิงน่าตาน่ารัก ผมสั้น ผิวขาวผ่อง น่ารักจริงๆ หนุ่มๆคงจะจีบเธอเยอะแน่ๆเลย

“นี่ อึนโซ ฉันขอแนะนำ เพื่อนของเราอีก สองคนนะ นั่งข้างหลัง หันมาเลยๆ”

ฉันหันหลังตามไปมินอา

“สวัสดีจ๊ะอึนโซ ฉันชื่อ มุนกึนยองนะ แล้วนี่ก็ ปาร์คชินเฮ”
“สวัสดีจ๊ะ ทั้งสองคนเลย ^^ ดีใจที่ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับพวกเธอ”
“พวกเราก็ดีใจ ได้เธอมาเป็นเพื่อนเพิ่มอีกหนึ่งคนจ๊ะ ^^”

ฉันจบบทสนทนากับเพื่อนๆ เพราะว่าคุณครูกำลังจะเริ่มสอน หลังจากช่วงครึ่งเช้าผ่านไป มินอาบอกฉันว่า ฉันกำลังจะไปเป็นรูมเมทของเธอ กึนยอง และ ชินเฮ พวกเราทั้งสี่คน นอนห้องเดียวกันนั่นเอง มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ดีสำหรับวันแรกของการมาเรียนจริงๆ มีเพื่อนนอนห้องเดียวกัน เรียนด้วยกัน กลุ่มเดียวกัน นี่มันดีสุดๆเลย ><

“อึนโซตอนเที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ ฉันหิวเป็นบ้าเลย”
“เอาซิ ฉันก็หิวเหมือนกัน จะกินช้างได้ละเนี๊ย ไปกัน”

มินอากับฉันเดินกอดคอกันไปกินข้าว โดยมีกึนยอง และ ชินเฮตามมาแบบติดๆ ฉันคุยกับพวกเขาแล้วรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลยละ ฉันกับพวกเพื่อนๆ สนิทและเข้ากันได้ไวมากๆ ชีวิตของฉันที่นี่คงจะไม่วุ่นวายอีกต่อไปแล้ว ^^ หลังจากกินข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว ยังคงเหลือเวลาอยู่เล็กน้อย ฉันกับเพื่อนๆก็เดินกลับเข้าห้องเรียนกันก่อน มินอาบอกว่ากลับไปนั่งคุยกันต่อที่ห้องเรียนเพราะโรงอาหารเสียงดังมากๆ

“อึนโซ เธอย้ายมาที่นี่ถาวรเลยรึเปล่า” มินอาถามฉันสีหน้าจริงจัง

“อื้อ ถาวรเลยละ อยู่ยาวๆ”
“ว๊าว ดีมากๆเลยละ เธอเห็นห้องตัวเองแล้วใช่ไหม เธอนอนข้างล่างละ ตรงข้ามกับฉัน เรานอนล่างเหมือนกัน”
“จริงหรอ ดีจัง ฉันว่าคืนนี้ฉันจะรีบไปจัดของละ”
“อื้อได้เลย เดี๋ยวพวกเราจะช่วยเธอเองนะ”
“ขอบใจมากนะ ^^”

พวกเรานั่งคุยกันอยู่เรื่อยๆ เฮฮาตามประสาคนเพิ่งรู้จักและเริ่มคุ้นเคยกัน เพื่อนๆในห้องเริ่มทยอยกันเข้ามา กลุ่มผู้ชายบางกลุ่มบ้างก็เล่นของไฮเทคโนโลยี บ้างก็ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ

“นี่ยุนอึนโซ สาวน้อยอเมริกา อเมริโก ริเก”

ใครเรียกฉันนะ ไหงเรียกฉันแบบนั้นละ

“หืม ?” ฉันมองหน้าเค้าและถามกลับไปแบบ งง ว่า หืม
“เธอมาเรียนที่เกาหลีทำไม ทำไมไม่อยู่ต่อที่อเมริกาละ” ผู้ชายคนนี้ถามฉันแบบหาเรื่อง
“นี่นาย อย่ามากวนอึนโซน่า เค้าเพิ่งเข้ามาเรียน นายควรจะมีมารยาทมากกว่านี้นะ คิมซึงรี” กึนยองเหน็บแนมผู้ชายคนนั้นเข้าอย่างจัง
“ไม่เป็นไรหรอกกึนยอง ไม่ค่อยมีคนมาทักฉันแบบนี้เลยนะก็ดีเหมือนกัน สนุกดี^^” ฉันไม่ได้คิดว่านี่คือการเหน็บแนมหรือว่าความไม่ชอบอะไรในตัวฉัน การมีคนที่ไม่ชอบฉันตั้งแต่ต้น มันก็คือเรื่องสนุกสำหรับฉัน ชีวิตฉันจะได้มีสีสันไงละ ฮ่าๆๆๆ
“นี่นายคิมซึงรี มันเป็นความสุขของฉัน ฉันจะมาหรือว่าฉันจะไป มันเป็นสิทธิที่ชาวเกาหลีพึงจะทำได้ จริงไหม นายควรจะตั้งใจเรียนพวกกฎหมาย สังคม ให้ดีกว่านี้นะ อ้อแล้วอีกอย่าง ฉันจะบอกนายว่า ฉันมาอยู่ที่นี่ถาวรด้วย เราคงจะได้เจอกันทุกวัน เป็นพื่อนที่ดีต่อกันจะดีกว่าไหม ^^”

คิมซึงรีทำหน้าตาไม่พอใจใส่ฉัน ผู้ชายอะไรกล้านินทา และ แกล้งผู้หญิง นิสัยไม่ดี ต้องเจอฉันนี่ ฉันก็ไม่ใช่คนดีนักหรอกยะ เชอะ

“ซึงรี นายแกล้งเค้าทำไมหน่ะ ==”

มีผู้ชายคนนึงพูดโพล่งขึ้นมา

“ลีฮยอนวู นายคิดว่าฉันแกล้งเค้าหรอ ฉันก็อยู่ปกตินี่นา”
“ฉันว่านายแกล้ง พอทีเถอะ นายแกล้งผู้หญิงทุกคนในห้องเลยนะ ไม่เว้นแต่เพื่อนใหม่รึไง”
“ชิ น่าเบื่อจริงๆว่ะห้องนี้”

คิมซึงรีดูไม่พอใจหนักกว่าเดิมที่ ลีฮยอนวูสั่งห้ามการกระทำของเค้า คนที่ชื่อลีฮยอนวู หน้าตาเค้าดูเศร้าๆ ซึมๆ แต่เค้าก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเชียวนะ หน้าตาน่ารักและหล่อมากๆ ดูอบอุ่นดีด้วย ฉันคิดว่าฉันควรจะขอบคุณ และแนะนำตัวเอง เพื่อจะได้เป็นเพื่อนใหม่ของเค้านะ ^^ ฉันเดินไปที่โต๊ะที่เค้านั่งแล้วนั่งลงโต๊ะว่างข้างๆที่เพื่อนเค้ายังไม่มา วันนี้ฉันยังไม่สังเกตเห็นเค้าเลย อาจจะเป็นเพราะเค้าไม่ค่อยพูดก็ได้

“นี่นาย นายชื่อ ลีฮยอนวูใช่ไหม”
“อื้อใช่”
“ฉันชื่อ ยุนอึนโซนะ เมื่อกี้ขอบใจนายมากที่ช่วยเตือนซึงรีให้”
“ไม่เป็นไรหรอก เธออย่าไปคิดมากละ เค้าก็เป็นคนแบบนี้ แต่จริงๆเค้าก็เป็นคนดี มีน้ำใจ”
“อื้อไม่คิดมากหรอก ขำๆหน่ะ^^ งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ ลีฮยอนวู” ฉันพูดพร้อมกับยื่นมือออกไปอย่างเป็นมิตร
“อื้อได้ซิ  ^^” ฮยอนวูยิ้มแล้วยื่นมือเค้ามาจับมือฉัน โอ้ ใจฉันเต้นรัวเลย เวลาเค้ายิ้มนี่น่ารักจริงๆแฮะ

ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะตามระเบียบ วันนี้หนึ่งวันก็จบลงที่เสียงสัญญาณแห่งการเลิกเรียน ฉันกับเพื่อนๆก็กลับไปที่หอ มินอาบอกฉันว่า หอเราจะมีหอกลางรวม ที่นักเรียนไม่ว่าชายหรือหญิง จะมาเจอและสังสรรค์กันได้ที่นั่น แต่หอกลางก็จะแยกไปเป็นของแต่ละหอ เช่นหอ 1 ก็ต้องเข้าหอกลางของแค่หอ 1 เท่านั้น ฉันอยู่หอ 3 ก็เข้าได้แค่หอ 3 เท่านั้น หอกลางที่ว่านี่มันก็รวมทั้งร้านอาหาร เกมเซ็นเตอร์ โต๊ะนั่งสบายๆจิบน้ำชาคุยกับเพื่อน อะไรประมาณนั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่านักเรียนห้องเราคนไหน อยู่หอ 3 เหมือนพวกฉันบ้าง

ฉันกับเพื่อนๆ รีบเดินกลับหอ เพราะทุกคนอยากช่วยฉันจัดของ และอยากพาออกไปนั่งกินไอศกรีมกันที่ร้านไอศกรีมที่หอกลาง ฉันไปถึงห้องรีบจัดข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อย เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆ แล้วก็ออกไปหอกลางพร้อมกับเพื่อนๆ ^^ คืนนี้จะเป็นคืนแรกที่ฉันนอนที่นี่ มีความสุขจัง อิอิ

Link สำหรับตอนที่ 1 ค่ะ >> http://ppantip.com/topic/31206708