วันนี้เจอเรื่องที่ทำให้รู้สึกเหนื่อยใจจริงๆ (ทั้งที่อายุแค่20กว่า แต่สภาพจิตใจทำให้รู้สึกเฉาเหมือนจะ80)
ก็เข้าใจว่าคนเราทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งสิ้น แม้แต่ตัว จกท.เองก็เห็นแก่ตัวจนต้องมารู้สึกเหนื่อยอย่างนี้
แค่คิดว่าเมตตาต่อผู้อื่นมันทำยากอย่างนั้นเชียวหรือ
เมตตา เพียงไม่ทำร้ายผู้อื่นด้วยกาย วาจา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
ผู้ใหญ่?? พฤติกรรมที่ผู้ใหญ่ควรแสดงต่อเด็กที่มีวุฒิภาวะต่ำกว่า
ผู้ใหญ่ที่ไม่น่าเคารพไม่อยากจะใช้คำว่ามีอยู่มากเพราะตัวจกท.ก็ไม่ได้พบมากนัก
ทำไมถึงว่าไม่น่าเคารพคงต้องบอกว่าเพราะการกระทำที่ไม่แสดงถึงการเป็นตัวอย่างที่ดีล่ะมั้ง??
เพราะจกท.ยังไม่สามารถเรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่ได้ จึงไม่ควรใช้คำรุนแรงต่อผู้ใหญ่เหล่านั้น(เพราะยังไง ผู้ที่มีวัยวุฒิสูงกว่าผู้น้อยยอมควรให้เกียรติ)
แต่ก็หวังลึกๆว่าตัวเองจะไปเป็นอย่างนั้น แต่มันยากนักที่จะไม่คล้อยตามกระแสลม เฮ้อ~
จกท.เห็นแก่ตัว ที่อยากให้ผู้อื่นมีเมตตา อยากให้ผู้ใหญ่รู้จักปฏิบัติตนเยี่ยงตัวอย่างที่ดีแก่ผู้ด้อยกว่า
คหสต. คิดว่า ความแตกต่างระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่คืออะไร??
- เด็กคือผู้เรียนรู้โดยมีผู้ใหญ่ สิ่งแวดล้อมเป็นตัวขับเคลื่อน เพราะเป็นเด็กจึงสามารถผิดพลาดได้ แต่ก็มักมีผู้ใหญ่คอยตักเตือนเพื่อให้รู้จักรับผิดชอบในพฤติกรรมของตน
- ผู้ใหญ่คงเป็นเหมือนผู้ชี้แนะ ผู้ที่เป็นแบบอย่าง ตัวอย่างให้เด็กได้เรียนรู้เพื่อปฏิบัติตาม
เป็นผู้ใหญ่ เกิดมาก่อน มีประสบการณ์ แต่ขาดจิตสำนึกและความเมตตา เรียกตนเองว่าผู้ใหญ่ได้หรือ??
เป็นผู้ใหญ่ หากพฤติกรรมไม่สมควร จะบอกให้เด็กเคารพได้อย่างไร??
เป็นผู้ใหญ่ ถ้าไม่รู้จักอดทนอดกลั้น ควบคุมอารมณ์และพฤติกรรมไม่ได้ จะสั่งสอนผู้อื่นได้อย่างไร??
การควบคุมอารณ์นั้นไม่น่าเป็นเรื่องยากหากมีจิตเมตตา
คิดแบบนี้แล้วก็รู้สึกสำนึกผิดที่คิดไม่ดี
เวลาเจอคนใส่อารมณ์ที่ไรแล้วมึนทุกที เถียงไม่ออกสมองไม่ทำงาน
แต่พอผ่านคนนั้นมาก็จะมานั่งคิดว่าเราผิดอะไรทำไมเขาต้องทำพฤติกรรมเช่นนั้นกับเรา(คำตอบคงเพราะเราไม่มีความรอบคอบ และไม่ค่อยฉลาดนี่เองทำให้เขาหงุดหงิด) ก่นด่าในใจว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกต้องแล้วหรือ??
แล้วก็มานั่งคิดว่าพฤติกรรมที่ควรกระทำนั้นต่างไม่ได้ผิดอะไร แค่ขาดความเมตตาเท่านั้นเอง
ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่า ไฟลุกไหม้ลามอย่างรวดเร็วแต่ก็พยายามใช้น้ำดับไฟอย่างเต็มทีนะถึงไฟจะดับลงแต่ความเสียหายไม่ได้หายไปต่อให้ปรับปรุงใหม่ก็คงไม่เหมือนเดิม แต่พอผ่านพ้นไปแล้วก็ดีนะ เหมือนได้ขจัดความสกปรกที่สะสมไว้ได้ความสดใหม่กลับมาแต่เหตุการณ์ไฟไหม้ก็คงไม่มีทางหายจากความทรงจำ (เพ้อไปแล้วๆ)
คุณล่ะ คิดว่า เด็กกับผู้ใหญ่ แตกต่างกันยังไง??
คุณล่ะ คิดว่า ความเมตตา ทำยากไหม?? แล้วคิดจะมีจิตเมตตาต่อผู้อื่นรึเปล่า??
ปล.เฮ้อ~ อีกไม่นานสิ่งแวดล้อมคงบังคับให้ต้องเป็นผู้ใหญ่ ถึงตอนนั้นเราจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีไหมน้า~(เพ้อๆ)
เป็นผู้ใหญ่ยากจังน้า~ ภาระอันใหญ่หลวง!!!
คุณเห็นแก่ตัวแค่ไหน??
ก็เข้าใจว่าคนเราทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งสิ้น แม้แต่ตัว จกท.เองก็เห็นแก่ตัวจนต้องมารู้สึกเหนื่อยอย่างนี้
แค่คิดว่าเมตตาต่อผู้อื่นมันทำยากอย่างนั้นเชียวหรือ
เมตตา เพียงไม่ทำร้ายผู้อื่นด้วยกาย วาจา เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
ผู้ใหญ่?? พฤติกรรมที่ผู้ใหญ่ควรแสดงต่อเด็กที่มีวุฒิภาวะต่ำกว่า
ผู้ใหญ่ที่ไม่น่าเคารพไม่อยากจะใช้คำว่ามีอยู่มากเพราะตัวจกท.ก็ไม่ได้พบมากนัก
ทำไมถึงว่าไม่น่าเคารพคงต้องบอกว่าเพราะการกระทำที่ไม่แสดงถึงการเป็นตัวอย่างที่ดีล่ะมั้ง??
เพราะจกท.ยังไม่สามารถเรียกตัวเองว่าผู้ใหญ่ได้ จึงไม่ควรใช้คำรุนแรงต่อผู้ใหญ่เหล่านั้น(เพราะยังไง ผู้ที่มีวัยวุฒิสูงกว่าผู้น้อยยอมควรให้เกียรติ)
แต่ก็หวังลึกๆว่าตัวเองจะไปเป็นอย่างนั้น แต่มันยากนักที่จะไม่คล้อยตามกระแสลม เฮ้อ~
จกท.เห็นแก่ตัว ที่อยากให้ผู้อื่นมีเมตตา อยากให้ผู้ใหญ่รู้จักปฏิบัติตนเยี่ยงตัวอย่างที่ดีแก่ผู้ด้อยกว่า
คหสต. คิดว่า ความแตกต่างระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่คืออะไร??
- เด็กคือผู้เรียนรู้โดยมีผู้ใหญ่ สิ่งแวดล้อมเป็นตัวขับเคลื่อน เพราะเป็นเด็กจึงสามารถผิดพลาดได้ แต่ก็มักมีผู้ใหญ่คอยตักเตือนเพื่อให้รู้จักรับผิดชอบในพฤติกรรมของตน
- ผู้ใหญ่คงเป็นเหมือนผู้ชี้แนะ ผู้ที่เป็นแบบอย่าง ตัวอย่างให้เด็กได้เรียนรู้เพื่อปฏิบัติตาม
เป็นผู้ใหญ่ เกิดมาก่อน มีประสบการณ์ แต่ขาดจิตสำนึกและความเมตตา เรียกตนเองว่าผู้ใหญ่ได้หรือ??
เป็นผู้ใหญ่ หากพฤติกรรมไม่สมควร จะบอกให้เด็กเคารพได้อย่างไร??
เป็นผู้ใหญ่ ถ้าไม่รู้จักอดทนอดกลั้น ควบคุมอารมณ์และพฤติกรรมไม่ได้ จะสั่งสอนผู้อื่นได้อย่างไร??
การควบคุมอารณ์นั้นไม่น่าเป็นเรื่องยากหากมีจิตเมตตา
คิดแบบนี้แล้วก็รู้สึกสำนึกผิดที่คิดไม่ดี
เวลาเจอคนใส่อารมณ์ที่ไรแล้วมึนทุกที เถียงไม่ออกสมองไม่ทำงาน
แต่พอผ่านคนนั้นมาก็จะมานั่งคิดว่าเราผิดอะไรทำไมเขาต้องทำพฤติกรรมเช่นนั้นกับเรา(คำตอบคงเพราะเราไม่มีความรอบคอบ และไม่ค่อยฉลาดนี่เองทำให้เขาหงุดหงิด) ก่นด่าในใจว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกต้องแล้วหรือ??
แล้วก็มานั่งคิดว่าพฤติกรรมที่ควรกระทำนั้นต่างไม่ได้ผิดอะไร แค่ขาดความเมตตาเท่านั้นเอง
ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่า ไฟลุกไหม้ลามอย่างรวดเร็วแต่ก็พยายามใช้น้ำดับไฟอย่างเต็มทีนะถึงไฟจะดับลงแต่ความเสียหายไม่ได้หายไปต่อให้ปรับปรุงใหม่ก็คงไม่เหมือนเดิม แต่พอผ่านพ้นไปแล้วก็ดีนะ เหมือนได้ขจัดความสกปรกที่สะสมไว้ได้ความสดใหม่กลับมาแต่เหตุการณ์ไฟไหม้ก็คงไม่มีทางหายจากความทรงจำ (เพ้อไปแล้วๆ)
คุณล่ะ คิดว่า เด็กกับผู้ใหญ่ แตกต่างกันยังไง??
คุณล่ะ คิดว่า ความเมตตา ทำยากไหม?? แล้วคิดจะมีจิตเมตตาต่อผู้อื่นรึเปล่า??
ปล.เฮ้อ~ อีกไม่นานสิ่งแวดล้อมคงบังคับให้ต้องเป็นผู้ใหญ่ ถึงตอนนั้นเราจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีไหมน้า~(เพ้อๆ)
เป็นผู้ใหญ่ยากจังน้า~ ภาระอันใหญ่หลวง!!!