การออกร่าง พรบ.นิรโทษกรรมแบบเหมาเข่งคราวนี้ ของเพื่อไทย..
นับว่า เป็นการรับบทตัวร้ายที่ลงทุนสูง และมีความเสี่ยงสูง
เพราะถึง พรบ.ฉบับนี้ จะหลุดจากสภาผู้แทนราษฏรแล้ว ยังมีอีกสองด่านสำคัญที่ยังรออยู่

ทำไมคราวนี้ถึงต้องรับบทตัวร้าย...เพียงเพื่อได้กลับบ้าน ? หรือคิดจะเอาเงินคืน ?

ถึงได้รับนิรโทษกรรมจริง ก็ไม่ได้แปลว่า จะกลับบ้านได้ง่ายๆ
ส่วนเงินก็ยิ่งวุ่นวาย ยิ่งอยากได้คืน เหมือนเป็นเรื่องเพ้อฝันซะมากกว่า
แต่ทำไมยังดันให้สุดซอย เหตุผลจริงๆ คงไม่ได้อยู่แค่นี้...

ที่ผ่านมา คนเสื้อแดงถูกมองว่า ผูกติดกับพรรคเพื่อไทยตลอด
พอ พรบ.นี้ออกมา กลับเป็นการสร้างความแตกแยก คนเสื้อแดงกลับมีความเห็นที่แตกต่างกันจนเห็นได้ชัด...
ระหว่างผู้ที่สนับสนุน แบบ เหมาเข่ง ไม่เหมาเข่ง

นี่อาจจะเป็นบททดสอบสำหรับจุดยืนในแนวคิดเรื่องประชาธิปไตย การจัดการแนวความคิด
ทัศนคติในตัวเองของคนเสื้อแดง เป็นการตกผลึกขั้นสุดท้าย เพื่อก่อเกิดประชาธิปไตยที่แท้จริง
โดยเฉพาะการยอมรับและจัดการในความแตกต่างทางแนวคิด
แต่ในขณะเดียวกันก็ยังต้องรักษาจุดยืนไม่เอาการปฏิวัติรัฐประหารให้เหนียวแน่นเหมือนเดิม

ถึงวันนี้แล้ว บทตัวร้ายของ ทักษิณ พรรคเพื่อไทย แสดงอยู่ อาจจะเป็นเหมือนตัวร้าย ที่เรียกให้พระเอกตัวจริงออกโรงมาเสียที
แต่จุดสำคัญอยู่ที่ พระเอกตัวจริง จะรู้ตัวหรือยังว่า ถึงเวลาของตัวเองแล้ว...