สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 25
มันจะจำ ถ้ามันอยากจะจำ
ไม่ได้กวน...
ครั้งหนึ่งผ่านมาหลายปีแล้ว แม่ผมขายของในตลาดสด แ้ล้วทุกเย็นจะเอาข้าวให้เจ้าลายกิน(ตัวมีลายเสือรูปร่างสูง)
พอเลิกขายของที่ตลาดสด ก็กลับไปอยู่บ้านที่อยู่นอกเมือง นานทีก็จะไปตลาดเพื่อซื้อของ แต่ก็ไม่ได้เจอเจ้าลาย
นานแรมปีไม่เคยเจอเลย อยากเจอก็ไม่เจอ เพราะเป็นตลาดสดมีผู้คนพุกพล่าน
ผ่านไปหลายปีวันนั้นก็มาถึง แม่เจอมันยืนอยู่ไกลมาก กลัวมันจะวิ่งไปไหนก่อน
จึงร้องตะโกนเรียกมัน "ลาย"
เชื่อมั๊ย มันได้ยินเสียงแว่วไกล มันรีบหันหน้ามาหูผึ่งตั้งขึ้น พอมันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร มันวิ่ง 100 เมตรมาหาแม่ผมแบบดีใจสุดชิวิต
แม่สงสารมันมาก ซึ้งใจอย่างสุดซึ้ง จึงจำต้องยอมเอามันมาเลี้ยงที่บ้าน
วันนี้ ลาย จากไปแล้วด้วยวัยชรา
ไม่ได้กวน...
ครั้งหนึ่งผ่านมาหลายปีแล้ว แม่ผมขายของในตลาดสด แ้ล้วทุกเย็นจะเอาข้าวให้เจ้าลายกิน(ตัวมีลายเสือรูปร่างสูง)
พอเลิกขายของที่ตลาดสด ก็กลับไปอยู่บ้านที่อยู่นอกเมือง นานทีก็จะไปตลาดเพื่อซื้อของ แต่ก็ไม่ได้เจอเจ้าลาย
นานแรมปีไม่เคยเจอเลย อยากเจอก็ไม่เจอ เพราะเป็นตลาดสดมีผู้คนพุกพล่าน
ผ่านไปหลายปีวันนั้นก็มาถึง แม่เจอมันยืนอยู่ไกลมาก กลัวมันจะวิ่งไปไหนก่อน
จึงร้องตะโกนเรียกมัน "ลาย"
เชื่อมั๊ย มันได้ยินเสียงแว่วไกล มันรีบหันหน้ามาหูผึ่งตั้งขึ้น พอมันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร มันวิ่ง 100 เมตรมาหาแม่ผมแบบดีใจสุดชิวิต
แม่สงสารมันมาก ซึ้งใจอย่างสุดซึ้ง จึงจำต้องยอมเอามันมาเลี้ยงที่บ้าน
วันนี้ ลาย จากไปแล้วด้วยวัยชรา
ความคิดเห็นที่ 1
หมานี่เหลือเชื่อเลยครับ
ผมเคยไปค้างบ้านญาติตอนเด็กๆตอนปิดเทอม
มีหมาอยู่ตัวหนึ่งพันธุ์ผสมบางแก้ว 3 ขา ดุมากกก เจ้าของเค้าสอนไม่ดี ถ้าคนแปลกหน้าเข้าใกล้บ้านนี่กัดหมด
ตีสนิทอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าจะจับตัวมันได้ นี่ขนาดเป็นคนให้อาหารตลอดนะ
จากนั้นก็สนิทกันพอประมาณ ไม่ได้เล่นกันขนาดกอดรัดฟัดเหวี่ยง
ผ่านไป 6 ปีเข้ามหาลัย มีโอกาสได้ไปเยี่ยม ไอ่เราก็ไม่กล้าเข้าไปจับมันตรงๆ เพราะกลัวกัด กลัวจำไม่ได้
เจ้าหมาอุตส่าห์กระเผกสามขาเข้ามาดมๆมือ เลียแผลบๆ แล้วไซร้อ้อน ซึ้งมาก
(ตอนมันดมมือนี่ตัวแข็งเลยนะ กลัวมันกัด 555 )
ผมเคยไปค้างบ้านญาติตอนเด็กๆตอนปิดเทอม
มีหมาอยู่ตัวหนึ่งพันธุ์ผสมบางแก้ว 3 ขา ดุมากกก เจ้าของเค้าสอนไม่ดี ถ้าคนแปลกหน้าเข้าใกล้บ้านนี่กัดหมด
ตีสนิทอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าจะจับตัวมันได้ นี่ขนาดเป็นคนให้อาหารตลอดนะ
จากนั้นก็สนิทกันพอประมาณ ไม่ได้เล่นกันขนาดกอดรัดฟัดเหวี่ยง
ผ่านไป 6 ปีเข้ามหาลัย มีโอกาสได้ไปเยี่ยม ไอ่เราก็ไม่กล้าเข้าไปจับมันตรงๆ เพราะกลัวกัด กลัวจำไม่ได้
เจ้าหมาอุตส่าห์กระเผกสามขาเข้ามาดมๆมือ เลียแผลบๆ แล้วไซร้อ้อน ซึ้งมาก
(ตอนมันดมมือนี่ตัวแข็งเลยนะ กลัวมันกัด 555 )
ความคิดเห็นที่ 14
จากที่ผมไม่เคยสนใจสนัขเลย จนผมได้เลี้ยงมัน มันชื่อโชคดี มันตั้งมันโชคดีเพราะว่า ตลอดชีวิตผมเคยอยากจะเลี้ยงแต่ที่บ้านเก่าที่กรุงเทพมันเป็นแฟรต ซึ่งเลี้ยงไม่ได้แน่นอน จนผมมีครอบครัว ย้ายมาทำมาหากินที่ระยอง ผมไปได้เจ้านี่มาจากชลบุรี มันเป็นสนัขตัวแรกและตัวเดียวที่ผมเอามันมาเลี้ยงดู มันเลยได้ชื่อโชคดีครับ ฉลาดมาก นิ้วมี 20 นิ้วเหมือนคนเลย ผมรักมันมากๆครับ ตายแทนหมาได้เลย
แสดงความคิดเห็น
หมามันจำเจ้าของได้นานเท่าไหร่คะ??
เลี้ยงได้ประมาณ ไม่ถึงปีหรอก ก็มีปัญหา(ย้ายบ้าน) แม่ก็ต้องเอาน้องหมาไปให้ญาติเลี้ยง
พอผ่านไปประมาณ 3-4 ปีได้ เราก็ได้มีโอกาสไปบ้านญาติคนนั้น พอเราลงรถเหมือนน้องหมาจำเราได้ทันที
มันวิ่งพุ่งมาหาเราคนแรก ส่ายหางดุ๊กๆๆๆ เรารีบโดดขึ้นรถทันที (กลัวหมาตัวเอง หลังจากวันนั้นกลัวหมาทุกตัวที่วิ่งเข้าใส่ T_T)
เหมือนน้องหมาดีใจมากที่ได้เจอเรา ทั้งๆที่ผ่านไป 3-4 ปีแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราเลยอยากรู้ว่าหมามันจำเจ้าของได้จริงๆ หรือวันนั้นเห็นเราเป็นคนแปลกหน้าคะ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้