คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
ขอก๊อปบันทึกของตัวเองที่เคยเขียนไว้มาให้อ่านนะคะ เราคลอดเมื่อสองเดือนที่แล้วค่ะ
คลอดเอง พอคลอดเสร็จภูมิใจสุดๆเลย หมอบอกว่าเราคลอดง่าย เราใช้เวลาในห้องคลอด15นาทีเองค่ะ
ตอนเข้าไตรมาสสุดท้ายเราออกกำลังกายทุกวัน เดินวันละ2-3กิโลต่อเนื่องบนลู่วิ่ง แล้วก็บริหารท่าทางต่างๆด้วยวันละนิดหน่อย
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับคลอดง่ายมากน้อยแค่ไหน แต่ที่แน่ๆไม่เหนื่อยง่ายค่ะ เราคลอดเสร็จแล้วสดชื่นมาก หมอเย็บแผลไปเราสั่งข้าวพยาบาล
เย็บแผลเสร็จ ระหว่างพักฟื้นดูอาการเราก็กินข้าวไป คลอดได้ 4 ชม. เราอาบน้ำเลย
บันทึกเรายาวหน่อยนะคะ ขออภัยด้วย
วันที่ 28 สิงหาคม 2013
ไปโรงพยาบาลตามที่นัดกับหมอไว้ ยังไม่มีอาการปวดท้องหรือน้ำเดิน นอกจากปวดเตือนทุก 2-3 ชั่วโมง
เลเวลการปวดประมาณปวดประจำเดือนนิดหน่อย ยังสามารถทำกับข้าวเช้ากินก่อนออกจากบ้านได้ ชิลล์มากไม่เหมือนจะไปคลอดเลย
ไปถึงโรงพยาบาลประมาณเกือบ 10โมง หมอขอตรวจปากมดลูกก่อน วันนี้เปิด 3 เซ็นกว่า หมอเลยจัดการกระตุ้นอีกครั้ง ยังไม่เจ็บอะไร
รอสักพักก็ถูกส่งขึ้นไปห้องเตรียมคลอด
พอเข้าห้องเตรียมคลอด พยาบาลก็มาโกนขน หลังจากนั้นก็สวน สบายท้องดีเหมือนกันนะ ไม่เคยโดนสวนแบบนี้มาก่อน
พอหมดไส้หมดพุงแล้วก็เจาะหลังมือให้น้ำเกลือผสมยาเร่งคลอด จบขั้นตอนนี้ห้ามลงจากเตียงแล้ว
ปวดฉี่ก็ต้องเรียกขอกระโถนมาฉี่บนเตียงเท่านั้น แล้วก็ติดตั้งเครื่องฟังหัวใจลูกกับกราฟการบีบตัวของมดลูกด้วย
จบขั้นตอนการเตรียมตัวแล้วก็ถึงเวลาเจาะน้ำคร่ำ ซึ่งพยาบาลก็ล้วงเข้าไปเหมือนเวลาตรวจปากมดลูก
แต่จะมีไม้ยาวๆเข้าไปเกี่ยวให้ถุงน้ำคร่ำแตกด้วย ใช้เวลาเจาะน้ำคร่ำนานเหมือนกันเพราะลูกตัวโตเต็มมดลูก
พยาบาลไม่รู้จะเจาะตรงไหนดี แต่พอถุงน้ำคร่ำแตกเท่านั้นแหละ ทั้งน้ำคร่ำอุ่นๆทั้งเลือดไหลออกมาท่วมเลย แถมไหลอยู่เรื่อยๆจนคลอดนั่นแหละ
พอน้ำคร่ำแตกแล้ว ประมาณ 10:30 ดีกรีความปวดค่อยเพิ่มขึ้น ประมาณปวดประจำเดือนมากๆ แต่ยังพูดคุยได้อยู่
ลักษณะการปวดจะปวดประมาณ 1-2 นาที แล้วหายไปประมาณเกือบ 5 นาที แล้วก็ปวดใหม่
พยาบาลเข้ามาเช็คปากมดลูกทุกชั่วโมง ซึ่งเวลาเช็คก็จะนวดกระตุ้นไปด้วย แล้วก็ต้องมากระตุ้นตอนปวดทุกทีสิน่า
พยาบาลบอกว่าต้องกระตุ้นตอนมันบีบตัวนี่แหละ
พอประมาณเที่ยง ปากมดลูกเปิดประมาณ 6 เซ็น อันนี้ซี๊ดแล้ว เริ่มคราง บิดตัวไปมาเล็กน้อย แต่ไม่กรี๊ดไม่ร้อง เพราะเหนื่อยเปล่า
ไม่ช่วยให้หายเจ็บ ห้ามเกร็งหรือบิดไปมา เดี๋ยวออกซิเจนไม่ถึงลูก เลยพยายามหายใจแบบโยคะเข้าไว้
หมอเข้ามาดูบอกว่าบีบตัวถี่แต่ไม่แรง ให้เร่งหยดยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือเข้าไปอีก โอ้วววว ที่มันปวดอยู่นี่ยังไม่แรงสะใจหมออีกเรอะ
สามีช่วยมานวดหลังให้เบาๆ เพราะมันปวดจนร้าวลงหลัง ต่อด้วยเอาวีดีโอขึ้นมาอัด บอกว่าให้พูดถึงลูก
จะเคลม จะบ่นอะไรลูกก็จัดเต็มไปเลย เดี๋ยวจะเก็บไว้ให้ลูกดู เออ คิดได้เนาะ
ประมาณบ่ายโมง ปากมดลูกเปิด 7 เซ็น ตอนนี้เริ่มปวดขึ้นมาทุกนาทีแล้ว ปวดนาทีนึง หายไปนาทีนึง
พยาบาลปลอบใจว่ามันไม่ได้ปวดมากขึ้น แค่ถี่ขึ้นเท่านั้น เอาวะ เชื่อก็ได้ (ในใจคิดว่า โคดหลอกเด็กเลย)
นึกขึ้นได้หมอบอกว่าขอฉีดยาแก้ปวดได้นี่นา เลยจัดการขอไป พยาบาลบอกว่าคุณแม่คะ ปกติเค้าฉีดกันตอน 3-5เซ็น
มาขนาดนี้แล้วนอกจากจะไม่ค่อยช่วยแล้วมีผลกับน้องด้วยนะคะ จะฉีดหรอคะ ตอบไปทันทีเลยว่าฉีดค่ะ
ซึ่งขอบอกว่าไม่ค่อยช่วยอะไรจริงๆ นอกจากจะปวดเหมือนเดิมแล้ว ยังรู้สึกง่วงอีกตะหาก
ช่วงปากมดลูกเปิด 7-10 เซ็นนี่พีคสุด ปวดแบบร้องไม่ออก ขยับไม่ได้ สามีเห็นนิ่งไปเลยนึกว่าหายปวดแล้ว
ฮีหยิบเกมขึ้นมาเล่นเฉยเลย แต่อารมณ์นั้นบอกตามตรงว่าใครจะทำอะไรทำไปเถอะ ไม่รู้เรื่องแล้ว
ดูนาฬิกา เพิ่งจะบ่ายโมง เหลืออีก 3 เซ็น 3 ชั่วโมงเลยหรอเนี่ย
แต่แล้วอยู่ดีๆอาการปวดก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนจากปวดประจำเดือนรุนแรงเป็นปวดท้องอึที่แบบก้อนใหญ่มากๆ
พอ 13:30 พยาบาลมาตรวจบอกว่าปากมดลูกเปิดหมดแล้ว เข็นเข้าห้องคลอดเลย
เย้ ได้เอาอึ เอ๊ย ลูกออกจากท้องแล้ว ย่นเวลาจาก 3 ชั่วโมงเหลือ 30 นาที
พอเข้าห้องคลอด ขึ้นขาหยั่งแล้ว พยาบาลก็มาสวนฉี่และฟอกทำความสะอาด อารมณ์นั้นใครมาตัดขาก็ไม่รู้สึก
ทำอะไรก็ทำไปเถอะ ขอเบ่งอย่างเดียว พอหมอมาถึง ก็เบ่ง โดยหายใจเข้า กดคางให้ชิดอก แล้วเบ่งลงก้นแบบเบ่งอึ
เตียงขาหยั่งมันจะมีที่ให้จับอยู่ข้างๆ เราก็ยึดที่จับไว้ แล้วเวลาเบ่งก็ดึงเข้าหาตัว
ส่วนหมอจะกรีดจะตัดอะไรก็ปล่อยหมอทำไปเถอะ ขอบอกว่าไม่รู้เรื่องหรอก จากที่เคยกลัวการกรีดฝีเย็บ
กลายเป็นว่าพอถึงเวลาจริงๆไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะไอ้ที่ปวดอยู่มันพีคกว่าเยอะ
เบ่งไปไม่เกิน 5 ทีมั้ง หมอก็เอาอะไรอุ่นๆออกมาวางพาดที่ต้นขา ยังไม่ทันเห็นตัวดี หมอเด็กก็รับเอาไป
ส่วนหมอสูติก็ทำคลอดรก อันนี้ไม่เจ็บ มันเหมือนหลุดออกมาเองอ่ะ โล่งไปหมดเลย
คือหายเจ็บจริงๆชั่วนาทีแบบไม่น่าเชื่อว่ามีความเจ็บปวดที่หายวับได้แบบนี่อยู่ในโลก
แล้วหมอเด็กก็อุ้มลูกมาให้ดูดนมกระตุ้น มองเห็นเป็นตัวอะไรย่นๆสีเทาๆน่าเกลียดเชียว ฮ่าๆ
อารมณ์นั้นแบบปลื้มตัวเองสุดๆอ่ะว่าเราทำได้ (หลงตัวเอง ฮ่า)
ตัดกลับมาที่ลูกอีกครั้ง พอหมอเด็กและพยาบาลย้ายลูกไปเข้าตู้ปรับอุณหภูมิ หมอสูติก็ฉีดยาชาและเย็บแผล
อันนี้เจ็บจี๊ดๆเหมือนฉีดยาหลายที (หมอมั่นใจนะว่าฉีดยาชาแล้ว เหมือนเย็บสดเลยอ่ะ) แต่ไม่เป็นไรเพราะไอ้ที่เพิ่งผ่านไปมันเจ็บกว่าเยอะ
ระหว่างหมอเย็บแผล เราก็สั่งอาหาร (เบ่งคลอดมันใช้แรงนะ!) พอเสร็จจากห้องคลอด ย้ายมาห้องพักฟื้นดูอาการ 2 ชั่วโมง
ระหว่างพักฟื้นก็ได้กินข้าว แล้วพยาบาลเข้ามาควักน้ำคาวปลา เอาผ้าก็อซที่หมอใส่ไว้ออก โอ้ววว อันนี้เจ็บของจริง
คิดซะว่าไอ้ที่เราเจ็บมาวันนี้เจ็บกว่า อันนี้เจ็บสุดท้ายแล้ว พอเสร็จสิ้นกระบวนการ ก็เช็ดตัวแล้วก็ย้ายเข้าห้องพัก
เป็นอีกวันที่ชีวิตนี้ไม่มีทางลืมเลย
คลอดเอง พอคลอดเสร็จภูมิใจสุดๆเลย หมอบอกว่าเราคลอดง่าย เราใช้เวลาในห้องคลอด15นาทีเองค่ะ
ตอนเข้าไตรมาสสุดท้ายเราออกกำลังกายทุกวัน เดินวันละ2-3กิโลต่อเนื่องบนลู่วิ่ง แล้วก็บริหารท่าทางต่างๆด้วยวันละนิดหน่อย
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับคลอดง่ายมากน้อยแค่ไหน แต่ที่แน่ๆไม่เหนื่อยง่ายค่ะ เราคลอดเสร็จแล้วสดชื่นมาก หมอเย็บแผลไปเราสั่งข้าวพยาบาล
เย็บแผลเสร็จ ระหว่างพักฟื้นดูอาการเราก็กินข้าวไป คลอดได้ 4 ชม. เราอาบน้ำเลย
บันทึกเรายาวหน่อยนะคะ ขออภัยด้วย
วันที่ 28 สิงหาคม 2013
ไปโรงพยาบาลตามที่นัดกับหมอไว้ ยังไม่มีอาการปวดท้องหรือน้ำเดิน นอกจากปวดเตือนทุก 2-3 ชั่วโมง
เลเวลการปวดประมาณปวดประจำเดือนนิดหน่อย ยังสามารถทำกับข้าวเช้ากินก่อนออกจากบ้านได้ ชิลล์มากไม่เหมือนจะไปคลอดเลย
ไปถึงโรงพยาบาลประมาณเกือบ 10โมง หมอขอตรวจปากมดลูกก่อน วันนี้เปิด 3 เซ็นกว่า หมอเลยจัดการกระตุ้นอีกครั้ง ยังไม่เจ็บอะไร
รอสักพักก็ถูกส่งขึ้นไปห้องเตรียมคลอด
พอเข้าห้องเตรียมคลอด พยาบาลก็มาโกนขน หลังจากนั้นก็สวน สบายท้องดีเหมือนกันนะ ไม่เคยโดนสวนแบบนี้มาก่อน
พอหมดไส้หมดพุงแล้วก็เจาะหลังมือให้น้ำเกลือผสมยาเร่งคลอด จบขั้นตอนนี้ห้ามลงจากเตียงแล้ว
ปวดฉี่ก็ต้องเรียกขอกระโถนมาฉี่บนเตียงเท่านั้น แล้วก็ติดตั้งเครื่องฟังหัวใจลูกกับกราฟการบีบตัวของมดลูกด้วย
จบขั้นตอนการเตรียมตัวแล้วก็ถึงเวลาเจาะน้ำคร่ำ ซึ่งพยาบาลก็ล้วงเข้าไปเหมือนเวลาตรวจปากมดลูก
แต่จะมีไม้ยาวๆเข้าไปเกี่ยวให้ถุงน้ำคร่ำแตกด้วย ใช้เวลาเจาะน้ำคร่ำนานเหมือนกันเพราะลูกตัวโตเต็มมดลูก
พยาบาลไม่รู้จะเจาะตรงไหนดี แต่พอถุงน้ำคร่ำแตกเท่านั้นแหละ ทั้งน้ำคร่ำอุ่นๆทั้งเลือดไหลออกมาท่วมเลย แถมไหลอยู่เรื่อยๆจนคลอดนั่นแหละ
พอน้ำคร่ำแตกแล้ว ประมาณ 10:30 ดีกรีความปวดค่อยเพิ่มขึ้น ประมาณปวดประจำเดือนมากๆ แต่ยังพูดคุยได้อยู่
ลักษณะการปวดจะปวดประมาณ 1-2 นาที แล้วหายไปประมาณเกือบ 5 นาที แล้วก็ปวดใหม่
พยาบาลเข้ามาเช็คปากมดลูกทุกชั่วโมง ซึ่งเวลาเช็คก็จะนวดกระตุ้นไปด้วย แล้วก็ต้องมากระตุ้นตอนปวดทุกทีสิน่า
พยาบาลบอกว่าต้องกระตุ้นตอนมันบีบตัวนี่แหละ
พอประมาณเที่ยง ปากมดลูกเปิดประมาณ 6 เซ็น อันนี้ซี๊ดแล้ว เริ่มคราง บิดตัวไปมาเล็กน้อย แต่ไม่กรี๊ดไม่ร้อง เพราะเหนื่อยเปล่า
ไม่ช่วยให้หายเจ็บ ห้ามเกร็งหรือบิดไปมา เดี๋ยวออกซิเจนไม่ถึงลูก เลยพยายามหายใจแบบโยคะเข้าไว้
หมอเข้ามาดูบอกว่าบีบตัวถี่แต่ไม่แรง ให้เร่งหยดยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือเข้าไปอีก โอ้วววว ที่มันปวดอยู่นี่ยังไม่แรงสะใจหมออีกเรอะ
สามีช่วยมานวดหลังให้เบาๆ เพราะมันปวดจนร้าวลงหลัง ต่อด้วยเอาวีดีโอขึ้นมาอัด บอกว่าให้พูดถึงลูก
จะเคลม จะบ่นอะไรลูกก็จัดเต็มไปเลย เดี๋ยวจะเก็บไว้ให้ลูกดู เออ คิดได้เนาะ
ประมาณบ่ายโมง ปากมดลูกเปิด 7 เซ็น ตอนนี้เริ่มปวดขึ้นมาทุกนาทีแล้ว ปวดนาทีนึง หายไปนาทีนึง
พยาบาลปลอบใจว่ามันไม่ได้ปวดมากขึ้น แค่ถี่ขึ้นเท่านั้น เอาวะ เชื่อก็ได้ (ในใจคิดว่า โคดหลอกเด็กเลย)
นึกขึ้นได้หมอบอกว่าขอฉีดยาแก้ปวดได้นี่นา เลยจัดการขอไป พยาบาลบอกว่าคุณแม่คะ ปกติเค้าฉีดกันตอน 3-5เซ็น
มาขนาดนี้แล้วนอกจากจะไม่ค่อยช่วยแล้วมีผลกับน้องด้วยนะคะ จะฉีดหรอคะ ตอบไปทันทีเลยว่าฉีดค่ะ
ซึ่งขอบอกว่าไม่ค่อยช่วยอะไรจริงๆ นอกจากจะปวดเหมือนเดิมแล้ว ยังรู้สึกง่วงอีกตะหาก
ช่วงปากมดลูกเปิด 7-10 เซ็นนี่พีคสุด ปวดแบบร้องไม่ออก ขยับไม่ได้ สามีเห็นนิ่งไปเลยนึกว่าหายปวดแล้ว
ฮีหยิบเกมขึ้นมาเล่นเฉยเลย แต่อารมณ์นั้นบอกตามตรงว่าใครจะทำอะไรทำไปเถอะ ไม่รู้เรื่องแล้ว
ดูนาฬิกา เพิ่งจะบ่ายโมง เหลืออีก 3 เซ็น 3 ชั่วโมงเลยหรอเนี่ย
แต่แล้วอยู่ดีๆอาการปวดก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนจากปวดประจำเดือนรุนแรงเป็นปวดท้องอึที่แบบก้อนใหญ่มากๆ
พอ 13:30 พยาบาลมาตรวจบอกว่าปากมดลูกเปิดหมดแล้ว เข็นเข้าห้องคลอดเลย
เย้ ได้เอาอึ เอ๊ย ลูกออกจากท้องแล้ว ย่นเวลาจาก 3 ชั่วโมงเหลือ 30 นาที
พอเข้าห้องคลอด ขึ้นขาหยั่งแล้ว พยาบาลก็มาสวนฉี่และฟอกทำความสะอาด อารมณ์นั้นใครมาตัดขาก็ไม่รู้สึก
ทำอะไรก็ทำไปเถอะ ขอเบ่งอย่างเดียว พอหมอมาถึง ก็เบ่ง โดยหายใจเข้า กดคางให้ชิดอก แล้วเบ่งลงก้นแบบเบ่งอึ
เตียงขาหยั่งมันจะมีที่ให้จับอยู่ข้างๆ เราก็ยึดที่จับไว้ แล้วเวลาเบ่งก็ดึงเข้าหาตัว
ส่วนหมอจะกรีดจะตัดอะไรก็ปล่อยหมอทำไปเถอะ ขอบอกว่าไม่รู้เรื่องหรอก จากที่เคยกลัวการกรีดฝีเย็บ
กลายเป็นว่าพอถึงเวลาจริงๆไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะไอ้ที่ปวดอยู่มันพีคกว่าเยอะ
เบ่งไปไม่เกิน 5 ทีมั้ง หมอก็เอาอะไรอุ่นๆออกมาวางพาดที่ต้นขา ยังไม่ทันเห็นตัวดี หมอเด็กก็รับเอาไป
ส่วนหมอสูติก็ทำคลอดรก อันนี้ไม่เจ็บ มันเหมือนหลุดออกมาเองอ่ะ โล่งไปหมดเลย
คือหายเจ็บจริงๆชั่วนาทีแบบไม่น่าเชื่อว่ามีความเจ็บปวดที่หายวับได้แบบนี่อยู่ในโลก
แล้วหมอเด็กก็อุ้มลูกมาให้ดูดนมกระตุ้น มองเห็นเป็นตัวอะไรย่นๆสีเทาๆน่าเกลียดเชียว ฮ่าๆ
อารมณ์นั้นแบบปลื้มตัวเองสุดๆอ่ะว่าเราทำได้ (หลงตัวเอง ฮ่า)
ตัดกลับมาที่ลูกอีกครั้ง พอหมอเด็กและพยาบาลย้ายลูกไปเข้าตู้ปรับอุณหภูมิ หมอสูติก็ฉีดยาชาและเย็บแผล
อันนี้เจ็บจี๊ดๆเหมือนฉีดยาหลายที (หมอมั่นใจนะว่าฉีดยาชาแล้ว เหมือนเย็บสดเลยอ่ะ) แต่ไม่เป็นไรเพราะไอ้ที่เพิ่งผ่านไปมันเจ็บกว่าเยอะ
ระหว่างหมอเย็บแผล เราก็สั่งอาหาร (เบ่งคลอดมันใช้แรงนะ!) พอเสร็จจากห้องคลอด ย้ายมาห้องพักฟื้นดูอาการ 2 ชั่วโมง
ระหว่างพักฟื้นก็ได้กินข้าว แล้วพยาบาลเข้ามาควักน้ำคาวปลา เอาผ้าก็อซที่หมอใส่ไว้ออก โอ้ววว อันนี้เจ็บของจริง
คิดซะว่าไอ้ที่เราเจ็บมาวันนี้เจ็บกว่า อันนี้เจ็บสุดท้ายแล้ว พอเสร็จสิ้นกระบวนการ ก็เช็ดตัวแล้วก็ย้ายเข้าห้องพัก
เป็นอีกวันที่ชีวิตนี้ไม่มีทางลืมเลย
สมาชิกหมายเลข 6282607 ถูกใจ, mamajaru ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 705110 ถูกใจ, Super Volunteer ทึ่ง, my mon ทึ่ง, คิดไม่ออกเอาชื่อนี้แหละ ซึ้ง, จิงโจ้กินแครอท ซึ้ง, Select Star ซึ้ง, สุดหัวใจเจ้าชายเทวดา ซึ้ง, The Boro ถูกใจรวมถึงอีก 6 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถึงขุ่นแม่ใจเด็ดที่คลอดเองแบบธรรมชาติ เรียนเชิญมากระทู้นี้หน่อยนะค้า / me กราบสวยๆ
เพราะ...เคยได้ยินมาว่าใช้ยา จะทำให้ไม่มีแรงเบ่ง เบ่งไม่ออก เพราะชาไม่รับรู้ความรู้สึก และส่งผลให้ลูกน้อย ง่วง เซื่องซึม ไม่ยอมดูดนม บลาๆ บ้างก็บอกว่าไม่เกี่ยว บล็อคหลังปลอดภัยสุดแล้ว ถ้าเทียบกับยาแก้ปวด/ระงับปวด ตัวอื่นๆที่ฉีดกัน และไม่มีผลต่อลูกน้อยเลย อีกทั้งบล็อคหลังเป็นแบบ Painless ไม่ใช่ Painfree จึงยังมีความรู้สึกบ้าง แต่ไม่มาก และยังเบ่งได้อยู่ แต่อาจมีผลข้างเคียงกับแม่บ้าง คือ อาการคัน คลื่นไส้ อาเจียน ปวดหัว และ จริงมั้ยที่หมอจะฉีดให้ช่วงปากมดลูกเปิด 3-4 เซนต์เท่านั้น หลังจากนี้ฉีดไมไ่ด้แล้ว ดูเป็นนาทีทองมากอ่ะ ถ้าพลาดแล้วอดฉีด จริงๆหรือคะ??
หรือ...บางคนก็บอกว่าคลอดสดดีกว่า เพราะปลอดภัย เจ็บแต่ทนได้ แต่บ้างก็ทนไม่ได้ในช่วงท้าย จนหมดแรง เพราะกรี๊ดสลบ หายใจไม่เป็น เลยเบ่งไม่ออก จนทนไม่ได้ และขอหมอผ่าในที่สุด บ้างก็ไข้ขึ้น มีอาการแทรกซ้อน ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ หนักเลยทีนี้ และมีผลทำให้คลอดน้องลำบาก หมดแรง บางคนก็บอกว่ารู้งี้ขอบล็อคหลังแต่แรกดีกว่า
เพิ่มเติม...เป็นท้องแรก อายุ 27 สุขภาพแข็งแรงดี น้องในท้อง ณ ตอนนี้ก็สวย(อันนี้มโนเอง5555)แข็งแรง สมวัย ไม่มีภาวะเสี่ยง หรือ แทรกซ้อนใดๆ ฝากท้องที่ ตปท ค่ะ / และไม่ตั้งใจจะผ่าคลอด และไม่อยากจบด้วยการผ่าคลอด / เป็นคนไม่กลัวเข็ม ไม่กลัวเลือด ไม่กลัวเจ็บ แต่เจ็บแบบคลอดนี่เจ็บมหาโหดดดด เห็นเค้าว่ากันว่า ส่วนตัวไม่มีปสก. เลยตอบไม่ได้ว่าจะทนได้รึป่าว อันนี้เลยทำให้ต้องตั้งกระทู้นี้เพื่อรักษาชีวิตให้รอดฝั่งไม่เงิบค่ะ อิอิ
รบกวน..ขอประสบการณ์ของแม่ๆๆคนสวยทั้งหลาย ช่วยสงเคราะห์คำตอบหน่อยค่ะ ว่ายังงัยดี ตอนนี้ใจว้าวุ่นยิ่งกว่าน้องๆฮอร์โมนเดอะซี่รี่อีก ใครมีประสบการณ์ ดีไม่ดี กับการคลอดเองทั้งสองประเภทยังงัย และทำไมถึงเลือกแบบนั้น????? ยินดีที่จะรับฟังมากๆๆๆๆๆๆค่ะ หรือจะแนะนำอะไรเกี่ยวกับการคลอดหรืออื่นๆเพิ่มเติม ก็ยินดีมากๆ ขอบคุณล่วงหน้าทุกคนที่สละเวลาอันมีค่าจากการเลี้ยงลูกน้อย มาอ่านและตอบกระทู้นี้นะคะ ขอให้ผลบุญส่งถึงลูกของแม่ๆ ให้เลี้ยงง่าย ฉลาด แข็งแรง สมวัย เพี้ยงงงง!! ใครไม่มี ปสก เข้ามาอ่าน มาแซว ก็ยินดีค่และดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ทุกคนค่ะ...