เราต้องขอบอกทุกคนก่อนเลยว่ากระทู้นี้ไม่ได้มีภาพสวยๆ
ของหิมะปกคลุมภูเขาสูงในดินแดนที่ออกซิเจนเบาบาง
หรือภาพวัดและวิถีชีวิตผู้คนในอีกซีกหนึ่งของโลกที่ยังไม่ค่อยมีใครรู้จัก
เล่าเรื่องการผจญภัยในดินแดนหลังคาโลกแบบที่ใครอาจคาดหวัง

ทำไมน่ะหรอ?

นั่นเป็นเพราะว่า ณ ตอนนี้ เรายังไม่ได้ไปถึงที่นั่นเลย
ยังคงอยู่ในเซี่ยงไฮ้ เรียนหนังสือ และใช้ชีวิตตามปกติ
จริงๆ เราเป็นคนคนเดียวกับที่เขียนเรื่องอี้อู
ที่เล่าว่าที่นั่นเป็นอย่างไร ขายอะไรบ้าง
แต่ตอนนี้ที่เราไม่ได้ลงกระทู้ตอนใหม่
เราไม่ได้หายไปไหนนะ เพียงแต่ว่ากำลังเตรียมตัวสำหรับอีกการเดินทางครั้งสำคัญของชีวิต
นั่นก็คือการไปเที่ยวลาซา เมืองหลวงของทิเบต และเมืองใกล้เคียง
ซึ่งตามแผนเดิมแล้ว ตั้งใจไว้แล้วว่าจะตั้งต้นจากลาซาแล้วไปให้ถึงเบสแคมป์ของเอเวอร์เรส


และในวันพรุ่งนี้ วันพุธที่ 30 พ.ย. คือวันเริ่มต้นการเดินทางจริงๆแล้ว
ตอนนี้ในใจรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย นี่ไม่ได้เป็นเพราะกำลังจะได้ไปเที่ยวในที่ที่เราไม่เคยไปเท่านั้น
แต่ยังเป็นเพราะว่ากว่าทริปนี้จะเกิดขึ้นได้ นับตั้งแต่วันที่คิดขึ้นมาได้ว่าจะไปทิเบต
จวบจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 1 เดือนเต็ม
ที่เราทั้งเตรียมตัว ซื้อทัวร์กับใครก็ไม่รู้ที่คุยกันผ่านอีเมล์ และพบเจอกับอุปสรรคหลายอย่าง
จนบางทีก็ท้อ แล้วก็ลังเลว่าเราคิดดีแล้วหรอที่เลือกที่จะไปที่นี่

และนี่ก็คือความตั้งใจของเราที่จะเอาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมาเล่าให้ทุกคนฟัง
ถ้า ดำรงชีวิตบนรถไฟด้วยมาม่า กับคนที่เพิ่งรู้จักและหนึ่งถังออกซิเจน ตลุยดินแดนหลังคาโลก ทิเบต
ตอนต่อๆไปจะเป็นภาคหนึ่ง ภาคสอง ...
กระทู้นี้ก็จะเป็นภาคศูนย์ เล่าเรื่องราวความเป็นมา
ว่ากว่าจะมีการเดินทางที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ได้ มันไม่ง่าย
และก็ขอกำลังใจจากทุกคน ขอให้เราเดินทางกลับมาด้วยความปลอดภัยทีเถิด