สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของพ่อกับแม่เรานะคะ
แม่เราเล่าให้ฟังว่า ครอบครัวฝ่ายพ่อแล้วก็แม่ไม่ถูกกัน เพราะว่า
พ่อเราเป็นอิสลาม แม่เราเป็นพุทธ แต่ท่านทั้งสองก็รักกัน เลยหนีตามกันมา
ที่กรุงเทพ แต่พ่อกับแม่เราจนมากต้องไปเช่าห้องเล็กๆอยู่ด้วยกัน แล้วพ่อกับแม่เรา
ก็หางานทำ แม่เราบอกกับพ่อเราว่าเราจะยังไม่มีลูกถ้าเรายังไม่มีบ้าน แล้วพ่อกับแม่เรา
ก็หางานทำไปเรื่อยๆ จนซื้อบ้านเป็นทาวเฮาส์ได้1หลัง แล้วแม่เล่าให้ฟังบอกว่า
แม่เห็นคนมีลูก พาลูกขึ้นรถเมล์ ขึ้นมอเตอร์ไซค์ สงสารลูก เลยบอกพ่อว่าเราจะยัง
ไม่มีลูกจนกว่าเราจะมีรถ แล้วท่านทั้งสองก็ทำงานหาเงินไปเรื่อยๆจนซื้อรถมือ2ได้1คัน
พ่อกับแม่จึงมีเราขึ้นมา แล้วพ่อกับแม่ก็ได้พาเราไปหาปู่ย่าตายายของเรา ท่านเห็นหลานก็เลย
ยอมรับแม่เป็นลูกสะใภ้ แล้วก็ยอมรับพ่อเป็นลูกเขย(แม่เรานับถือศาสนาอิสลามแล้วนะคะ
ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกัน) จนถึงตอนนี้ท่านทั้งสองก้อทำงานจนมีบ้านเดี่ยว1หลัง(คือบ้านที่เราอยู่กัน)
แล้วก็มีทาวเฮาส์อีก3หลัง(ซื้อไว้ให้คนเช่า)แล้วก็รถอีก2คันค่ะ แต่กว่าจะไดัทุกอย่าง
มาท่านทั้ง2เหนื่อยมามาก หนูรักพ่อกับแม่นะคะ