ออกตัวก่อนเลยว่าชีวิตตั้งแต่เจริญเติบโตมาเส้นทางก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรือดอกอะไรทั้งสิ้น สิ่งที่ได้พบ ได้เห็น ได้ทำมา อาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับหลายๆ คน แต่สำหรับเราแล้ว มันคือหนึ่งในที่สุดตลอด 23 ปี ตั้งแต่เกิดมา

เรื่องมีอยู่ว่า...
มีโอกาสได้ไปลงวิชาเลือก (elective) ที่โรงพยาบาลอมก๋อย จ. เชียงใหม่ (ย้ำว่าเชียงใหม่ มีเพื่อนๆ เราหลายๆ คนถามว่า จ. อมก๋อยนี่มันอยู่ตรงไหน .... โอ่ย ได้ยินแล้วเจ้จะเป็นลม สถาปนาเป็นจังหวัดให้เสร็จสรรพเลย) ไปในฐานะนักเรียนคนหนึ่ง ซึ่งเรียนมาแต่ทฤษฎี เคยได้ลงมือทำนู่นนี่นั่นระหว่างเรียน 3 ปีที่ผ่านมาบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ยังเรียกว่าขาดประสบการณ์ขั้น 10 ริกเตอร์เลย

ก่อนไปก็ทำการติดต่อประสานงานล่วงหน้าก่อนไปประมาณ 1 เดือน โทรไปเลยจ้า แนะนำตัวเอง บอกว่าอยากไป elective ที่นั่นค่ะ เค้าก็ตอบรับทันที เราก็ดีใจแบบงงๆ...แบบว่า เออ! ง่ายจัง เร็วมาก แล้วก็กูเกิ้ลหาข้อมูลก่อนไป สบายใจไปหนึ่งเปราะ เพราะที่นั่นมี Seven Eleven "เอาวะ ไม่อดตายแล้ว สโม้กกี้ไบท์ทุกวันก็ไม่เป็นไร" ตอนที่ไปก็ได้เรี่ยไรเงินจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เพื่อนพี่ ทุกคนที่รู้จักไปด้วย เอาไปซื้อของไปบริจาคที่ โรงเรียน ตชด ท่านผู้หญิงประไพฯ (ซึ่งช่วงหาข้อมูล เห็นว่าไกลมาก พอได้เดินทางเข้าไปจริง โห โค-ตะ-ระ ไกลเลย แม่เจ้า เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง...)

ส่วนเรื่อง elective ที่ รพ. นั้น สนุกสนาน เร้าใจ อบอุ่น อร่อย ตื่นเต้น มีความสุขมาก เดี๋ยวจะเอาไฮไลท์มาเล่าให้ฟังพร้อมภาพปลากรอบ (อร่อยเน๊าะ) เอ้ย ภาพประกอบค่ะ

ปล. ภาพที่ถ่ายมาทั้งหมดมีทั้งขออนุญาตแล้วและไม่ได้ขออนุญาต (ซึ่งถือว่าผิดในเรื่อง confidentiality มาก) เพราะฉะนั้นทุกภาพที่นำมาเผยแพร่นี้ ขอความกรุณาอย่านำไปใช้ต่อในทางการโฆษณาหรือการค้าใดๆ ทั้งสิ้นนะคะ เดี๋ยวหนูจะติดคุกโดยไม่รู้ตัว ^^"

ขอเปิดด้วยภาพที่โรงเรียน ตชด ท่านผู้หญิงประไพฯ นะคะ
การที่ได้มีโอกาสมาที่ รร แห่งนี้ หมู่บ้านที่ สมเด็จพระเทพฯ ไม่เคยลืมประชาชนของพระองค์ที่อยู่ห่างไกลขนาดนี้ ความรู้สึกมันเหมือนว่าแค่ได้มาเยือนที่ที่พระองค์เคยเสด็จก็รู้สึกเป็นเกียรติแก่เขีวิตมากๆ แล้ว