เราเคยไปหาหมอตอนดึกนะเพราะอยู่ดีๆเราปัสสาวะไม่ออกและเป็นเลือดด้วยเราเลือกไปหาหมอที่โรงพยาบาลที่เคยรักษากันอยู่เป็นรัฐบาลแถวอุรุพงษ์เข้าแผนกฉุกเฉินเข้าไปบอกพยาบาลว่าปัสสาวะไม่ออก พยาบาลก็วัดความดัน และให้นอนบนเตียง และรอหมอ
คุณเชื่อไหมว่านี้หรอคือฉุกเฉิน พยาบาลบอกหมอไปนอนอยู่ที่หอพักแพทย์ต้องรอก่อน แต่มาถึงขนาดนี้หมอเดินเต็มไปหมดมาชวนสวนให้ปัสสาวะออกก่อนก็ได้เพราะถ้าปวดมากกระเพาะปัสสาวะอาจแตกตายได้
พอหมอมาก็มาแบบรู้เลยว่านอนหลับอยู่หมอหยิบที่สวนมาแทงเข้าแต่หมอแทงเข้าไปแบบมองไม่เห็น แทงโดนเนื้ออ่อนเราเป็นคนไข้บอกหมอว่านั้นเป็นเนื้อหมอก็ว่าอย่าดิ้น ช่วยหมอและอีกมากมายก็หมอแทงเนื้อมันไม่ใช่ช่องสวนคนไข้บอกก็ไม่เชื่อและเจ็บมันก็ต้องดิ้นพอพยาบาลมาช่วยเปิดไฟส่องบอกหมอสวนผิด หมอรู้ตัว
และในขณะที่สวนเสร็จก็ต้องล้างกระเพาะปัสสาวะเพราะปัสสาวะเป็นเลือดล้างโดยการเอาสายยางเข้าไปไว้ข้างในนั้นและมีน้ำเกลือช่วยล้างแต่เราโชคร้ายเพาะเลือดมีลิ้มปนด้วยเลยบางครั้งทำให้ลิ้มไปอุดตรงสายที่ล้างทำให้น้ำที่ล้างกระเพราะอยู่มันไม่สามารถล้างออกไปได้ทำให้มันแน่นท้องและปวดปัสสาวะแต่ไม่ออกเราก็บอกพยาบาลว่าลิ้มไปอุดสายตอนนี้ปัสสาวะไม่ออกปวดมาก สายตาของพยาบาลมองมาที่เราฟังเราพูดทุกคำแต่พอฟังเสร็จและก็หันไปไม่สนใจเดินหนีบ้าง
เราปวดมากถึงขนาดพยายามเบ่งปัสสาวะให้ออกทะลักสายให้ได้แต่ออกมาได้แค่ทีละนิดเบ่งจนไม่มีแรงเบ่งแล้ว หน้าตอนนั้นเหนื่อยออกเต็ม หน้าซีดยังกับจะเป็นลมแม่เราที่ไปด้วยก็บอกทั้งหมอที่เดินอยู่ในฉุกเฉินและพยาบาลแต่เขารับฟังแต่ไม่สนใจเลย
พอเราบอกเขามากพยาบาลบอกเดี๋ยวจะโทตามหมอทางเดินปัสสาวะให้มาดูเอง บอกพยาบาลตั้งแต่เที่ยงคืนกว่า หมอทางเดินปัสสาวะลงมาดูตอนตี 2 เรานอนปวดเป็นชั่วโมงพอมาดูก็ไม่สนใจแค่เปลี่ยนสายให้ใหม่และมันก็เป็นอีกหมอก็กลับนอนไม่สนไรทั้งนั้นถือว่าลงมาดูแล้ว
จนสุดท้ายทนไม่ไหวและไม่มีแรงเบ่งและด้วยแม่ของเราตัดสินใจเดินหาพยาบาลบอกว่าคนไข้ลิ้มอุดอีกแล้วถ้าคุณยังไม่ทำอะไรในฐานะของแม่คนไข้ขอให้เอาสายออกเพื่อลิ้มที่อุดสายอยู่จะได้ออก ไม่ใช่ให้คนไข้ต้องนอนปวดปัสสาวะอยู่แบบนี้หมอที่เดินอยู่ถึงยอมมาดู
พอตอนเช้าหมอปัสสาวะอีกทีมมาตรวจอาการเราขอกลับบ้านเลย กลับทั้งๆที่ยังปัสสาวะเป็นเลือดเพราะกินยามันก็ดีขึ้นแต่ถ้านอนใส่สายแต่ปัสสาวะไม่ออกและต้องเบ่งออกเองแบบนี้ แรงเบ่งหมดมันก็ยิ่งทำให้ปัสสาวะเป็นเลือดได้และอาจตายได้ด้วยเหมือนกัน หมอทีมที่มาตรวจถามเลือดอุดไหมไม่บอกพยาบาลให้สวน แต่เราบอกพยาบาลไม่สนใจหมอบอกว่าแผนกฉุกเฉินเป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่เราแค่รายแรก หมอเลยอนุญาติให้กลับด้วยเหตุผลนี้แต่ให้ยากิน
ถ้าอาการขนาดนี้ถามจิงเหอะ สัญชาติญาณความเป็นหมอ คืออะไร คนไข้จะตายหมอเดินคุยกันเป็นสิบ ขณะนั้นหมอสักคนมาดูก่อนก็ได้มาเพื่อช่วยให้รอดไปก่อนและค่อยหมอเฉพาะทางมาอีกทีอ่ะ และนี้แผนกฉุกเฉินไม่ใช่หรอถ้าคนเขาไม่เป็นไรเขาไม่มาฉุกเฉินตอนดึกหรอกสู้นอนหลับที่บ้านดีกว่า และถ้าเกิดคนไข้ตายไปหมอก็ไม่ผิดเพราะถือรักษาเต็มที่ ฆ่าคนแบบไม่ผิด
ปล.แค่อยากมาแชร์อีกแง่มุมหนึ่งที่เรียกว่า ฉุกเฉิน
จรรยาบรรณของ หมอ พยาบาล คืออะไร
คุณเชื่อไหมว่านี้หรอคือฉุกเฉิน พยาบาลบอกหมอไปนอนอยู่ที่หอพักแพทย์ต้องรอก่อน แต่มาถึงขนาดนี้หมอเดินเต็มไปหมดมาชวนสวนให้ปัสสาวะออกก่อนก็ได้เพราะถ้าปวดมากกระเพาะปัสสาวะอาจแตกตายได้
พอหมอมาก็มาแบบรู้เลยว่านอนหลับอยู่หมอหยิบที่สวนมาแทงเข้าแต่หมอแทงเข้าไปแบบมองไม่เห็น แทงโดนเนื้ออ่อนเราเป็นคนไข้บอกหมอว่านั้นเป็นเนื้อหมอก็ว่าอย่าดิ้น ช่วยหมอและอีกมากมายก็หมอแทงเนื้อมันไม่ใช่ช่องสวนคนไข้บอกก็ไม่เชื่อและเจ็บมันก็ต้องดิ้นพอพยาบาลมาช่วยเปิดไฟส่องบอกหมอสวนผิด หมอรู้ตัว
และในขณะที่สวนเสร็จก็ต้องล้างกระเพาะปัสสาวะเพราะปัสสาวะเป็นเลือดล้างโดยการเอาสายยางเข้าไปไว้ข้างในนั้นและมีน้ำเกลือช่วยล้างแต่เราโชคร้ายเพาะเลือดมีลิ้มปนด้วยเลยบางครั้งทำให้ลิ้มไปอุดตรงสายที่ล้างทำให้น้ำที่ล้างกระเพราะอยู่มันไม่สามารถล้างออกไปได้ทำให้มันแน่นท้องและปวดปัสสาวะแต่ไม่ออกเราก็บอกพยาบาลว่าลิ้มไปอุดสายตอนนี้ปัสสาวะไม่ออกปวดมาก สายตาของพยาบาลมองมาที่เราฟังเราพูดทุกคำแต่พอฟังเสร็จและก็หันไปไม่สนใจเดินหนีบ้าง
เราปวดมากถึงขนาดพยายามเบ่งปัสสาวะให้ออกทะลักสายให้ได้แต่ออกมาได้แค่ทีละนิดเบ่งจนไม่มีแรงเบ่งแล้ว หน้าตอนนั้นเหนื่อยออกเต็ม หน้าซีดยังกับจะเป็นลมแม่เราที่ไปด้วยก็บอกทั้งหมอที่เดินอยู่ในฉุกเฉินและพยาบาลแต่เขารับฟังแต่ไม่สนใจเลย
พอเราบอกเขามากพยาบาลบอกเดี๋ยวจะโทตามหมอทางเดินปัสสาวะให้มาดูเอง บอกพยาบาลตั้งแต่เที่ยงคืนกว่า หมอทางเดินปัสสาวะลงมาดูตอนตี 2 เรานอนปวดเป็นชั่วโมงพอมาดูก็ไม่สนใจแค่เปลี่ยนสายให้ใหม่และมันก็เป็นอีกหมอก็กลับนอนไม่สนไรทั้งนั้นถือว่าลงมาดูแล้ว
จนสุดท้ายทนไม่ไหวและไม่มีแรงเบ่งและด้วยแม่ของเราตัดสินใจเดินหาพยาบาลบอกว่าคนไข้ลิ้มอุดอีกแล้วถ้าคุณยังไม่ทำอะไรในฐานะของแม่คนไข้ขอให้เอาสายออกเพื่อลิ้มที่อุดสายอยู่จะได้ออก ไม่ใช่ให้คนไข้ต้องนอนปวดปัสสาวะอยู่แบบนี้หมอที่เดินอยู่ถึงยอมมาดู
พอตอนเช้าหมอปัสสาวะอีกทีมมาตรวจอาการเราขอกลับบ้านเลย กลับทั้งๆที่ยังปัสสาวะเป็นเลือดเพราะกินยามันก็ดีขึ้นแต่ถ้านอนใส่สายแต่ปัสสาวะไม่ออกและต้องเบ่งออกเองแบบนี้ แรงเบ่งหมดมันก็ยิ่งทำให้ปัสสาวะเป็นเลือดได้และอาจตายได้ด้วยเหมือนกัน หมอทีมที่มาตรวจถามเลือดอุดไหมไม่บอกพยาบาลให้สวน แต่เราบอกพยาบาลไม่สนใจหมอบอกว่าแผนกฉุกเฉินเป็นแบบนี้ตลอดไม่ใช่เราแค่รายแรก หมอเลยอนุญาติให้กลับด้วยเหตุผลนี้แต่ให้ยากิน
ถ้าอาการขนาดนี้ถามจิงเหอะ สัญชาติญาณความเป็นหมอ คืออะไร คนไข้จะตายหมอเดินคุยกันเป็นสิบ ขณะนั้นหมอสักคนมาดูก่อนก็ได้มาเพื่อช่วยให้รอดไปก่อนและค่อยหมอเฉพาะทางมาอีกทีอ่ะ และนี้แผนกฉุกเฉินไม่ใช่หรอถ้าคนเขาไม่เป็นไรเขาไม่มาฉุกเฉินตอนดึกหรอกสู้นอนหลับที่บ้านดีกว่า และถ้าเกิดคนไข้ตายไปหมอก็ไม่ผิดเพราะถือรักษาเต็มที่ ฆ่าคนแบบไม่ผิด
ปล.แค่อยากมาแชร์อีกแง่มุมหนึ่งที่เรียกว่า ฉุกเฉิน