ผมมีความคิดอย่างนึงคือ ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ร้าย และฉลาด สังเกตุในประวัติศาสตร์หนังเกาหลี หนังจีนก็จะเห็นว่าผู้หญิงที่กำองคชาตพระราชามักเป็นผู้หญิงที่ ร้าย และฉลาดมีกระบวนความคิดที่ซับซ้อน
          แต่ลำยองดูเป็นละครที่ตั้งใจทำธีมออกมาให้เป็นละครสอนหญิงให้อยู่บ้าน เฝ้าเรือน ภักดีผัว เป็นแม่ที่ดี และยกระดับคุณค่าของความเป็นแม่ คนเขียนเลยยัดความสามานของผู้หญิงทั้งหมดใส่ไปในตัวลำยอง และสิ่งที่สอดเข้ามาในอีกห้วงของทำนองคือ พยายามจะสอดเรื่อง สัญชาตญาณของแม่มาใส่เรื่อยๆ เช่นตอนที่จะกินเหล้าแล้วนึกถึงลูก
          คิดดูว่าผู้ชายแต่ละครของลำยองจับได้คือผู้ชายดีดีทั้งนั้น (โดยเฉพาะถ้าได้อ่านเรื่องย่อต่อไป จะพบว่าลำยองจะได้ผู้ชายที่ตนอยากได้ทุกคน) นั่นหมายถึงว่าคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันต้องมีความคิดที่ซับซ้อนประมาณนึงที่จะวางแผนจับคนพวกนี้ เพราะปกติคนเราวางแผนเรื่อยๆโดยที่ไม่รู้สึกตัวอยู่แล้วครับว่า วันที่เราจะเดินยังไง พูดยังไง แหลยังไงให้ได้สิ่งที่ต้องการ เพราะฉะนั้นในชีวิตจริงลำยองคงไม่ปฏิบัติตัวแย่ๆแบบนี้ให้สามีเห็นแน่ๆครับ
         วันนี้ผมดูละครแล้วปวดหัวมากกับการกระทำของลำยอง เพราะดูยังไงก็ไม่สามารถทำให้อินได้ คนดีก็ดีอย่างกับแม่ชี คนร้ายนี่เอาตัวละครที่กิ๊ก สุว้จนีทุกตัวเล่นมาประกอบร่าง และสิ่งที่คลาสสิกที่สุดคือ เด็กที่เกิดมาในสังคมที่ตกต่ำมาก สามารถแปลงร่างเป็นคนที่ดีได้ทั้ง คำพูด น้ำเสียง ท่าเดิน และความคิด จนนึกว่าตอนจบต้องมาเฉลยว่าเป็น หม่อมราชวงศ์ วันเฉลิม จุฑาเทพ ณ อยุธยา
         มันมีจริงๆหรอครับคนแบบลำยอง