แต่ละฉากที่กาหลงร้องไห้นี่กินใจจริงๆ ชอบฉากที่โดนแม่ขัดขวางแล้ววิ่งหนีไปพังบ้านเอาขวานจามเสา นางร้องไห้ได้แบบ สื่ออารมณ์ถึงเลยว่า มันไม่มีความหมายแล้ว บ้านหลังนี้ที่พยายามช่วยกันสร้างมาที่สุดก็ไร้ค่าหมดอะไรตายอยาก นางเริ่ดดดดจริง!!! +ฉากที่ต้องจากกับพี่ไม้อีก นางสื่ออารมณ์แบบโหยหาไม่อยากให้จากไปได้ดีเลย ปลื้มฝีมือนางเข้าซะแล้ว

ขอชมรถเมล์ด้วย ฉากที่สีซอ ให้อารมณ์เศร้าจับจิตเลย รักแต่ครอบครองไม่ได้ เพื่อเพื่อนรักทั้งสองมีความสุขฉันพร้อมทำ เธอดีจริงๆแม่พุดจีบ

ประโยคที่กาหลงพูด "ข้าชื่อกาหลง ข้าขอสาบานว่า ข้าจะรักและภักดีกับพี่ไม้แต่เพียงผู้เดียว ไม่ว่าจะเป็นหรือจะตาย ข้าจะรอพี่ไม้กลับเรือนกาหลง" คือไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่ชอบประโยคนี้มาก มันดูรักมากกก รักแท้มั่นคง หนักแน่นมิมีเสื่อมคลาย ฟินนนนนนน

ป.ล. กาหลงงงงงงจะตายแล้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!! เจ้าดอกบัวทั่วบึง คงซาบซึ้งในความรักเรา..... ฝากความรักสุดท้ายให้มันจบที่เธอ วันใดไม่เจอให้รู้ว่าเธอมีฉัน ทุ่มเทหมดชีวิตให้เราอยู่คู่กัน จะเป็นหรือตายจะไม่มีวันพรากรักเราไป....