มันมีปัจจัยอะไรบ้างคะ? ที่ทำให้ชีวิตคู่เริ่มจืดจาง...
เรารู้สึกว่าทุกๆอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เปลี่ยนไปในระยะเวลาแค่เพียงปีกว่าๆ?
เราไม่เคยได้พูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
เพราะตัวสามีเป็นคนที่ไม่พูดเรื่องของความรู้สึกเลย
เมื่อไหร่ที่เราตั้งท่าจะพูดเค้าก็มีอันต้องพาเปลี่ยนเรื่องหรือไม่ก็เงียบไปซะเฉยๆ
ไม่เคยอยากฟัง ถามไถ่ในสิ่งที่เราต้องการ
บางทีเวลาก่อนนอน ตอนที่ยังไมหลับก็น่าจะมีพูดคุยกันซักนิด
เวลากินข้าว ก็ไม่เคยคุยกัน เค้าจะตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวไม่พูดไม่จา
แรกๆเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนั่งกันไปเงียบๆ แต่มาพักนี้เราเริ่มอึดอัดทำตัวไม่ถูก
บางครั้งเวลาเรามีอะไรเล่าให้เค้าฟัง เค้าก็จะฟังแบบเงียบๆไม่ถามต่อ แระก็เงียบไป
มันเลยทำให้เราไม่อยากเล่าอะไรให้เค้าฟัง ไม่อยากพูดกับเค้าอีกต่อไป
แต่เวลาที่เค้ามีอะไรมาคุยให้เราฟัง เค้าก็จะพูดอยู่คนเดียว ไม่เว้นช่องให้เราออกความเห็นเลย
แต่เมื่อใดที่ได้ออกความเห็นไป ความเห็นของเราก็มักไม่มีประโยชน์สำหรับเค้า เค้าจะไม่เห็นด้วยเสมอ
เคยมีครั้งนึง เราเจ็บท้อง ก็ปวดธรรมดาทั่วไปแหละ เราก็บอกเค้าว่า "เจ็บท้องจัง"
เราอยากรู้ว่าการที่เราพูดออกไปแบบนี้เป็นการเรียกร้องอะไรหรือเปล่า?
หรือเวลาที่คุณๆ บ่นว่าไม่สบายตรงนั้น เจ็บตรงนี้ ไม่ว่าจะพูดกับเพื่อน แฟน สามี ภรรยา พี่ น้อง ฝ่ายตรงข้ามเมื่อได้ยิน
ก็ต้องถามต่อว่า กินยารึยัง เจ็บตรงไหน เป็นยังไง ไปหาหมอ บลาๆๆๆ
แต่สามีเราทำยังไงทราบมั้ยคะ? ..... เงียบ....... ทีแรกเราคิดว่าเค้าไม่ได้ยินก็เลยถาม ว่าไม่ได้ยินที่พูดหรอ? เค้าก็ตอบว่า
ได้ยิน ....แล้วจะไม่ถามต่อหน่อยหรอว่าเป็นยังไง?? เค้าตอบมาว่า แล้วจะให้ผมทำยังไง? แล้วก็เงียบไป..
เหตการณ์นั้น ทำให้เรารู้สึกว่า นี่เราไม่สำคัญกับเค้าเลยใช่มั้ย?
ปัจจุบันนี้ เวลาไปกินข้าวข้างนอก ยังมีการเกี่ยงว่าใครควรจะจ่ายมื้อนี้?
เราต้องโอนเงินไปให้หลานหนึ่งพันบาท เราก็บอกเค้าว่า
"ช่วยโอนเงินให้พันนึงได้มั้ย..." เรายังพูดไม่ทันจบว่าเดี๋ยวเราคืนเป็นเงินสดให้ตรงนี้เลยเพราะเราโอนจากบัตรเราไม่ได้เค้าก็แทรกขึ้นมา
"โอนให้ใคร"
"ให้หลาน"
"ให้ทำไม??" ???????? เค้าถามออกมาแต่ไม่รอฟังคำตอบจากเราแล้วก็เดินลงบันไดไป...
แล้วสรุปวันนั้นเราก็ไม่ได้โอนให้หลาน เพราะกริยาท่าทางที่เค้าแสดงออกมาคือความไม่เต็มใจล้วนๆ
ทุกวันนี้เราเหมือนซังกะตายไปวันๆ ใช้ชีวิตหมดไปวันๆ ไม่ได้พูดคุยไม่ได้ระบาย ไม่ได้หาทางแก้ไขปัญหาที่มันเกิดขึ้น
เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะทำอย่างไรดี??
เมื่อสามสี่วันก่อน เราพยายามตั้งท่าคุยกับเค้าอีกครั้ง แต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือคำพูดที่เราไม่คิดว่าจะออกจากปากเค้า
.."ไปให้ไกลๆเลยไป จะไปที่ไหนก็ไปนั่งพูดอะไรอยู่ได้ รำคาญ!!!"
ตั้งแต่วันนั้นเราก็คิดว่า
เราคงต้องเลิกกับเค้าจริงๆแล้ว แต่ทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาเรายังคิดเลยนะว่า
มันอาจจะดีขึ้น มันอาจจะดีขึ้น แต่..ความเป็นจริงทุกวันนี้คือ มันแย่ลงเรื่อยๆ
เค้าตื่นขึ้นมาเตรียมไปทำงานก็ไม่คุยกับเราซักคำ กลับจากทำงานก็ออกไปเตะฟุตบอล กลับมากินข้าว อาบน้ำ นอน....
เค้าไม่ค่อยสนุกกับการทำกิจกรรมร่วมกับเรา
นั่งดูหนังด้วยกัน เค้าก็หลับ ...ไม่เคยบอกเราว่า วันนี้หาไรทำกัน ไปโน่นมั้ย ทำนี่มั้ย ดูเรื่องนี้เถอะ
อะไรๆมันช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนตั้งตัวไม่ทันเลยจริงๆ
นั่งพิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลไป... แค่อยากมาระบายค่ะ
อาการเบื่อหน่ายชีวิตคู่???
เรารู้สึกว่าทุกๆอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เปลี่ยนไปในระยะเวลาแค่เพียงปีกว่าๆ?
เราไม่เคยได้พูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
เพราะตัวสามีเป็นคนที่ไม่พูดเรื่องของความรู้สึกเลย
เมื่อไหร่ที่เราตั้งท่าจะพูดเค้าก็มีอันต้องพาเปลี่ยนเรื่องหรือไม่ก็เงียบไปซะเฉยๆ
ไม่เคยอยากฟัง ถามไถ่ในสิ่งที่เราต้องการ
บางทีเวลาก่อนนอน ตอนที่ยังไมหลับก็น่าจะมีพูดคุยกันซักนิด
เวลากินข้าว ก็ไม่เคยคุยกัน เค้าจะตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวไม่พูดไม่จา
แรกๆเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนั่งกันไปเงียบๆ แต่มาพักนี้เราเริ่มอึดอัดทำตัวไม่ถูก
บางครั้งเวลาเรามีอะไรเล่าให้เค้าฟัง เค้าก็จะฟังแบบเงียบๆไม่ถามต่อ แระก็เงียบไป
มันเลยทำให้เราไม่อยากเล่าอะไรให้เค้าฟัง ไม่อยากพูดกับเค้าอีกต่อไป
แต่เวลาที่เค้ามีอะไรมาคุยให้เราฟัง เค้าก็จะพูดอยู่คนเดียว ไม่เว้นช่องให้เราออกความเห็นเลย
แต่เมื่อใดที่ได้ออกความเห็นไป ความเห็นของเราก็มักไม่มีประโยชน์สำหรับเค้า เค้าจะไม่เห็นด้วยเสมอ
เคยมีครั้งนึง เราเจ็บท้อง ก็ปวดธรรมดาทั่วไปแหละ เราก็บอกเค้าว่า "เจ็บท้องจัง"
เราอยากรู้ว่าการที่เราพูดออกไปแบบนี้เป็นการเรียกร้องอะไรหรือเปล่า?
หรือเวลาที่คุณๆ บ่นว่าไม่สบายตรงนั้น เจ็บตรงนี้ ไม่ว่าจะพูดกับเพื่อน แฟน สามี ภรรยา พี่ น้อง ฝ่ายตรงข้ามเมื่อได้ยิน
ก็ต้องถามต่อว่า กินยารึยัง เจ็บตรงไหน เป็นยังไง ไปหาหมอ บลาๆๆๆ
แต่สามีเราทำยังไงทราบมั้ยคะ? ..... เงียบ....... ทีแรกเราคิดว่าเค้าไม่ได้ยินก็เลยถาม ว่าไม่ได้ยินที่พูดหรอ? เค้าก็ตอบว่า
ได้ยิน ....แล้วจะไม่ถามต่อหน่อยหรอว่าเป็นยังไง?? เค้าตอบมาว่า แล้วจะให้ผมทำยังไง? แล้วก็เงียบไป..
เหตการณ์นั้น ทำให้เรารู้สึกว่า นี่เราไม่สำคัญกับเค้าเลยใช่มั้ย?
ปัจจุบันนี้ เวลาไปกินข้าวข้างนอก ยังมีการเกี่ยงว่าใครควรจะจ่ายมื้อนี้?
เราต้องโอนเงินไปให้หลานหนึ่งพันบาท เราก็บอกเค้าว่า
"ช่วยโอนเงินให้พันนึงได้มั้ย..." เรายังพูดไม่ทันจบว่าเดี๋ยวเราคืนเป็นเงินสดให้ตรงนี้เลยเพราะเราโอนจากบัตรเราไม่ได้เค้าก็แทรกขึ้นมา
"โอนให้ใคร"
"ให้หลาน"
"ให้ทำไม??" ???????? เค้าถามออกมาแต่ไม่รอฟังคำตอบจากเราแล้วก็เดินลงบันไดไป...
แล้วสรุปวันนั้นเราก็ไม่ได้โอนให้หลาน เพราะกริยาท่าทางที่เค้าแสดงออกมาคือความไม่เต็มใจล้วนๆ
ทุกวันนี้เราเหมือนซังกะตายไปวันๆ ใช้ชีวิตหมดไปวันๆ ไม่ได้พูดคุยไม่ได้ระบาย ไม่ได้หาทางแก้ไขปัญหาที่มันเกิดขึ้น
เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะทำอย่างไรดี??
เมื่อสามสี่วันก่อน เราพยายามตั้งท่าคุยกับเค้าอีกครั้ง แต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือคำพูดที่เราไม่คิดว่าจะออกจากปากเค้า
.."ไปให้ไกลๆเลยไป จะไปที่ไหนก็ไปนั่งพูดอะไรอยู่ได้ รำคาญ!!!"
ตั้งแต่วันนั้นเราก็คิดว่า
เราคงต้องเลิกกับเค้าจริงๆแล้ว แต่ทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาเรายังคิดเลยนะว่า
มันอาจจะดีขึ้น มันอาจจะดีขึ้น แต่..ความเป็นจริงทุกวันนี้คือ มันแย่ลงเรื่อยๆ
เค้าตื่นขึ้นมาเตรียมไปทำงานก็ไม่คุยกับเราซักคำ กลับจากทำงานก็ออกไปเตะฟุตบอล กลับมากินข้าว อาบน้ำ นอน....
เค้าไม่ค่อยสนุกกับการทำกิจกรรมร่วมกับเรา
นั่งดูหนังด้วยกัน เค้าก็หลับ ...ไม่เคยบอกเราว่า วันนี้หาไรทำกัน ไปโน่นมั้ย ทำนี่มั้ย ดูเรื่องนี้เถอะ
อะไรๆมันช่างแตกต่างจากเมื่อก่อนตั้งตัวไม่ทันเลยจริงๆ
นั่งพิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลไป... แค่อยากมาระบายค่ะ