สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา คือที่เราตั้งกระทู้เพราะตอนนี้เราเครียดมาก ย้ำนะว่ามากแล้วไอ้ที่เครียดอ่ะ ก็ไม่ใช่เรื่องของัตเอวงซักหน่อยเลย
เริ่มเรื่องแล้วนะ เดี๋ยวจะยาว คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่สามคนแล้วสามคนนี้ก็มีปัญหาชีวิตจะดราม่ามากๆเรื่องความรัก
แล้วพวกนี้อ่ะเวลามันอกหัก มันเครียด มันทะเลาะกับแฟนมันก็ไม่พ้นเราทุกที บางทีโทรหาเวลาไล่เลี่ยกันร้องไห้กันหมดเลย
ซึ่งบางเวลาเราก็กำลังนั่งหมดอาลัยตายอยากกับชีวิตอยูเหมือนกัน แต่ก็ต้องมานั่งปลอบเพื่อนอีก
ตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกันมาอ่ะเราจะห่วงเพื่อนมากเวลาเพื่อนร้องไห้ก็ใจจะขาดตาม เคยมีถึงขั้นโทรไปด่าแฟนเพื่อนที่เจ้าชู้มากๆทำเพื่อนเราเป็นแบบนี้ คับแค้นใตแทนสุดๆ เราจะติดตามตลอดว่าพวกมันเป็นไงบ้าง โอเคยัง จนบางทีเราก็ลืมเรื่องของตัวเอง บางทีลืมว่ามีนัดกับแฟน
เวลาเราไปไหนกับแฟนเราก็บ่นแต่เรื่องเพื่อนจนเค้าแอบรำคาญ เราคิดว่างั้นนะ
เชื่อป้ะ เราโดนแฟนอกเลิกเพราะห่วงเพื่อนนี่แหละ เค้าให้เหตุผลว่า
"เธอไม่เคยมีเราในสายตาเลยอ่ะ เธอรักแต่เพื่อนเธอ แล้วเราอ่ะเราอยู่ตรงไหน เราเตือนแล้วนะว่าชีวิตของแต่ละคนให้เค้าจัดการเองเราก็แค่ปลอบไปตามเรื่องตามราวก็พอแล้วมั้ง มันไม่หนักหนาถึงขั้นจะฆ่าตัวตายกันหรอก" แงงงงงงT_T
หลังจากถูกแฟนบอกเลิกเพื่อนก็โทรมาร้องไห้ต่อเลย(กุก็อยู่ในสภาพเดียวกันกับเมิงนี่แหละ)
เราจะคิดวนเวียนตลอดเวลาในเรื่องของเพื่อนจนบางทีเราไม่อยากรับรู้แล้ว แต่มันอดไม่ได้ คิดแต่ว่า ถ้าเราไม่ปลอบมันแล้วใครจะปลอบมันอ่ะ
มันจะเป็นไงกันบ้างเนี่ย
เราปวดหัวค่ะ เราเครียด มีใครเป็นแบบเรามั้ย เราจะแก้ไขมันยังไงดี เราไม่อยากเครียดกับเรื่องของเพื่อนมากเกินไปแบบนี้เลยค่ะ
Tag ผิดยังไงขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ