ผมรู้จักกับรุ่นน้องคนนึง รู้จักกันมาจะ สามปีเเล้ว
โอเค ผมยอมรับว่าผมรักเขามาก น้องเขาเป็นคนสวยเเละเก่ง มีคนมาชอบเเล้วก้มาคุยเยอะมาก หลายสถาบันเลยทีเดียว
ซึ่งน้องเขาก้คุยกับทุกคนเลย มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกไม่ค่อยดี
ตอนนี้เขาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม เมื่อก่อนเวลาที่ผมทักเฟสไป เขาก้จะตอบทุกครั้ง (ฝันดี เเละ กินข้าว บอกทุกวัน)
เเต่ตอนนี้ไม่ตอบเลย ไม่เเม้กระทั่งเปิดอ่าน บางครั้งทักไปก้จะออฟไปเลย เหมือนกับว่าไม่สนใจช่องเเชทที่ผมทักไป
โทรไปตอนกลางคืน เมื่อก่อนถ้าเขาไม่ได้รับ ก้จะโทรกลับมาทุกครั้ง เเต่ตอนนี้ ไม่โทรกลับมาเลย ตอน
ผมรู้สึกน้อยใจมาก ผมก้เคยให้ของขวัญ ให้ความห่วงใย เขาเสมอ เวลาที่เขามีเรื่องเศร้าใจผมก้พร้อมจะเป็นที่ระบายให้ตลอด
ผมเสียใจมากนะที่เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ เเต่ผมก้ทำอะไรไม่ได้ ผมก้รู้ตัวนะว่าไม่ได้เป็นคนที่สำคัญอะไรขนาดนั้น เเต่ผมก้อยากให้เขาสนใจผมบ้าง ผมจะทำเป็นน้อยใจให้เขารู้ก้ไม่ได้ เขาก้คงไม่ง้อผมหรอก ถึงเขาจะบอกให้พูดตรงๆก้เหอะ เพราะผมกลัวว่าจะเสียเขาไป
ผมควรต้องทำยังไงดีครับ ต้องเลิกยุ่งกับเขาเลยหรอ เเต่ผมยังไม่อยากให้ถึงขั้นออกไปจากชีวิตนะ
ผมเเค่อยากให้เขาเห็นความสำคัญของผมบ้างก้เท่านั้นเอง
ในตอนเเรกผมก้รู้สึกดีมากนะ ที่ได้ทำสิ่งต่างๆมากมายให้คนที่เรารัก โดยที่เราไม่หวังสิ่งตอบเเทน
เเต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมกลับรู้สึกว่าทุกอย่างมันเเย่ลง เเละก้จะรู้สึก น้อยใจที่เราต้องให้เขาข้างเดียวเเบบนี้ตลอด
อยากได้คำเเนะนำอ่ะครับ เเบบว่าต้องพูดกับเขาตรงๆเลยหรือเปล่า หรือว่าควรทำยังไงดีครับ
ขอดีๆนะ พวกเกรียนๆนี่ไม่ชอบเลย ผมซีเรียสนะครับ
ถ้าเราให้ความรักเเละความห่วงใย เเต่เขาไม่เคยเห็นค่าควรจะทำไงดีครับ
โอเค ผมยอมรับว่าผมรักเขามาก น้องเขาเป็นคนสวยเเละเก่ง มีคนมาชอบเเล้วก้มาคุยเยอะมาก หลายสถาบันเลยทีเดียว
ซึ่งน้องเขาก้คุยกับทุกคนเลย มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกไม่ค่อยดี
ตอนนี้เขาเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม เมื่อก่อนเวลาที่ผมทักเฟสไป เขาก้จะตอบทุกครั้ง (ฝันดี เเละ กินข้าว บอกทุกวัน)
เเต่ตอนนี้ไม่ตอบเลย ไม่เเม้กระทั่งเปิดอ่าน บางครั้งทักไปก้จะออฟไปเลย เหมือนกับว่าไม่สนใจช่องเเชทที่ผมทักไป
โทรไปตอนกลางคืน เมื่อก่อนถ้าเขาไม่ได้รับ ก้จะโทรกลับมาทุกครั้ง เเต่ตอนนี้ ไม่โทรกลับมาเลย ตอน
ผมรู้สึกน้อยใจมาก ผมก้เคยให้ของขวัญ ให้ความห่วงใย เขาเสมอ เวลาที่เขามีเรื่องเศร้าใจผมก้พร้อมจะเป็นที่ระบายให้ตลอด
ผมเสียใจมากนะที่เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ เเต่ผมก้ทำอะไรไม่ได้ ผมก้รู้ตัวนะว่าไม่ได้เป็นคนที่สำคัญอะไรขนาดนั้น เเต่ผมก้อยากให้เขาสนใจผมบ้าง ผมจะทำเป็นน้อยใจให้เขารู้ก้ไม่ได้ เขาก้คงไม่ง้อผมหรอก ถึงเขาจะบอกให้พูดตรงๆก้เหอะ เพราะผมกลัวว่าจะเสียเขาไป
ผมควรต้องทำยังไงดีครับ ต้องเลิกยุ่งกับเขาเลยหรอ เเต่ผมยังไม่อยากให้ถึงขั้นออกไปจากชีวิตนะ
ผมเเค่อยากให้เขาเห็นความสำคัญของผมบ้างก้เท่านั้นเอง
ในตอนเเรกผมก้รู้สึกดีมากนะ ที่ได้ทำสิ่งต่างๆมากมายให้คนที่เรารัก โดยที่เราไม่หวังสิ่งตอบเเทน
เเต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมกลับรู้สึกว่าทุกอย่างมันเเย่ลง เเละก้จะรู้สึก น้อยใจที่เราต้องให้เขาข้างเดียวเเบบนี้ตลอด
อยากได้คำเเนะนำอ่ะครับ เเบบว่าต้องพูดกับเขาตรงๆเลยหรือเปล่า หรือว่าควรทำยังไงดีครับ
ขอดีๆนะ พวกเกรียนๆนี่ไม่ชอบเลย ผมซีเรียสนะครับ