สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อที่จะเขียนเลยค่ะ เรียนไม่จบ รู้สึกเหมือนไม่มีอนาคตเลย เรียนจบเเค่ป.6เเละก็จบมาสามปีเเล้ว ตอนนี้ทำงานเล็กๆน้อยๆช่วยคนที่บ้าน 
 
 ไม่ได้เรียนต่อก็เพราะคนที่บ้าน จะบอกว่ามีปัญหากับคนที่บ้านก็คงไม่ใช่เสียทั้งหมด เเละเราก็อยากเรียนต่อ เเต่อายเพื่อนที่ตอนนี้ขึ้นม.3 เเต่ตัวเองเพิ่งจะจะขึ้นม.1 ก็นั้นเเหละถ้าอายก็คงไม่ได้เรียน เเต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นค่ะ อยู่กับคนที่บ้าน พวกเขาไม่สนับสนุนให้เราได้เรียนต่อ บอกเพียงว่าเรียนไปก็งั้นๆเเหละ มาช่วยคนที่บ้านทำงานดีกว่า

 
 555 ชีวิตมันน่าเศร้านะคะ ไม่ได้เรียนต่อตามที่ต้องการ อีกอย่างก็ไม่มีโอกาสได้ทำตามความฝันของตัวเอง ผิดกันกับเด็กคนอื่นๆเเละเพื่อนของเรา พวกเขามีโอกาสได้เรียน มีโอกาสทุกอย่างในโรงเรียนเเต่กลับไม่ตั้งใจเลย เเล้วมองดูหนูตอนนี้สิค่ะ ได้เเต่มองคนอื่นไปโรงเรียน บางคนถ่ายรูปกับเพื่อนในชุดนักเรียนลงเฟส ใจเรานึกอิจฉามากค่ะ บ้างก็นึกน้อยใจ เเต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยอมรับที่ตัวเองไม่ได้เรียนต่อ

 
 ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเองดี พยายามที่จะไปเรียนต่อให้ได้หรือยอมรับที่เป็นเเบบนี้เเล้วจึงทำงานเก็บเงินต่อไปเรื่อยๆ ดูๆก็น่าเบื่อนะคะ 

 
 สุดท้ายหากได้กลับไปเรียนจริงๆก็คงสู้หน้ามองเพื่อนเก่าที่เรียนจบม.3เเต่ตัวเองเพิ่งขึ้นม.1ไม่ได้อยู่ดี อีกอย่างก็กลัวถูกล้อด้วย เหอะ มืดมนไปหมดเลย เหอะ!ชีวิตโคตรดีนะ ไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่นเขาเลย