เห็นหลายกระทู้หลายคห. เพ่งจับจ้องไปที่พระดัง (ตัวบุคคล) ว่ามีการสอนอย่างนั้นอย่างนี้ แบบนั้นผิด โดยให้ข้อมูลเพิ่มเติม หลักฐานที่แต่ละท่านเชื่อได้ว่าเป็นหลักฐานที่จะช่วยให้ท่านอื่นๆเห็นตามได้
ถ้าเจตนาคือการเปิดให้เห็นว่าการสอนของพอจ.เหล่านั้นมีส่วนผิดปกติ มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน มีความเข้าใจผิด ไม่ตรงตามคำสอนและพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าอย่างไร เป็นการแสดงออกเพื่อมุ่งหวังแก้ไขความเข้าใจให้คนทั่วไปได้รับรู้ เจตตนาแบบนี้พอเข้าใจได้ครับ
แต่ส่วนใหญ่ผมมักจะเห็นไปในลักษณะด่าว่า ดูถูก เหยียดหยามทั้งตัวพอจ.และผู้นับถือที่มักเรียกกันว่าสานุศิษย์ สาวก อะไรก็ตามของพอจ.นั้นๆ และใช้คำแทนพอจ.เหล่านั้นในทำนองลดชั้นเช่น เดียรถีย์
แล้วสิ่งที่ตามมาคือ เมื่อใดที่ต้องพูดถึงพอจ.เหล่านั้น ก็กลายเป็นคำที่เต็มไปด้วยอคติแบบชวนวิวาท
บางท่านไม่ได้คิดจะแสดงคห.เลยด้วยซ้ำ แค่ด่าๆแล้วก็จากไป
ผมเข้าใจ(เอาเอง)ว่าสังคมพันทิป โดยเฉพาะห้องศาสนา ที่ควรจะเป็นชุมชนที่ให้ความรู้ คุยกันอย่างอารยชน แสดงออกอย่างผู้เจริญ(ทางจิต ทางใจ) โดยทั่วไปกัยังมีการแสดงคห. ด้วยดี เป็นสังคมที่เปิดกว้างในการแสดงคห. แชร์คห. โดยไม่จำเป็นต้องแสดงคห.ที่สอดคล้องกัน และคห.ที่แตกต่างกันนี้เองน่าจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสุภาพ อย่างมีเหตุผล อย่างรับฟังซึ่งกันและกัน ให้เกียรติผู้อื่นที่คิดต่าง ให้เกียรติผู้อื่นที่มีความเชื่อต่าง ตลอดจนผู้นับถือต่างศาสนา
แต่หลายครั้งจริงๆ ที่ได้พบว่าสมาชิกหลายท่านแสดงคห.ด้วยอคติ ด้วยมานะ ที่มีต่อคนอื่น โยนคนที่แสดงคห.ต่างเป็นฝ่ายตรงข้าม
จ้องจะเอาชนะ เอาผิดเอาถูก ดื้อรั้น ตะแบง ทุ่มเถียง ต้องเอาให้มั่นคั้นให้ตาย ถีบอีกฝ่ายให้ตายคาเท้า ทับถมความแค้น ทวีความคิดในแง่ร้าย จ้องจะจับผิดกันและกัน
กลับไปที่ประเด็น เมื่อเราพูดถึงพระดัง ซึ่งอาจเป็นพระที่สมาชิกบางท่านไม่ชอบไม่ศรัทธา แล้วใช้วาจา ใช้กิริยาที่ไม่ค่อยเหมาะสม (แต่ผู้แสดงคห.เลือกมาแล้วอย่างสาสม)
เช่นค่อนขอดว่า พระท่านนี้ไม่ปฏิบัติ พระท่านนี้เข้าใจมั่วๆ พระท่านนี้มีเจตนาบิดเบือน พระท่านนี้แค่เป็นพระนักเขียน พระท่านนี้แ้พ้กิเลสตัวเอง แล้วก็มาสอนมั่วๆ จึงสอนผิดๆ เราไม่ควรนับถือ ตลอดจนเลยเถิดปรามาสด่าเสียเทเสีย
ทั้งที่พระบางท่านอาจมีความเข้าใจผิดในเรื่องนั้นจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราควรปรามาสท่านใช้คำเสียๆหายๆไม่เหลือความดีด้านอื่นๆนะครับ โดยเฉพาะพรหมจรรย์และการปฏิบัติของพระท่านนั้นๆ ความสูงความประณีตของจิต ท่านสมาชิกมองเห็นหรือครับ ว่าท่านมีมากแค่ไหนละเอียดขนาดไหน
ถ้าพระองค์นั้นท่านผิดพลาดหรือบกพร่องในเรื่องใด ก็ควรตีกรอบว่าพระท่านนั้นผิดพลาดในเรื่องนั้นๆ และเรื่องนั้นไม่น่าเชื่อถือเพราะ......
ผมว่าน่าจะเพียงพอนะครับ
แต่การเหมาปรามาส ผมว่าไม่เกิดประโยชน์โดยเฉพาะท่านสมาชิกที่แสดงคห.ในลักษณะนี้เอง
โดยเฉพาะบางท่านที่แค่ได้ยินได้ฟังเค้ามาแล้วเอามาด่าต่อก็น่าเป็นห่วง (ผ่านกาลามสูตรหรือไม่? ใช้วิจารณญาณในการรับฟังในการวิเคราะห์ทบทวนหรือไม่?)
รักษากาย วาจา ใจของท่าน ยึดเอาเจตนาของท่านเป็นที่ตั้งแล้วแสดงออกด้วยสัมมาวาจา สัมมาทิฏฐิ ที่เป็นกลาง ปราศจากอคติ ลดมานะทิฏฐิลงบ้าง
สังคมนี้จะน่าอยู่ขึ้นครับ
ท่าทีในการแสดงความเห็นต่อเพื่อนสมาชิก+การพูดถึงพระดัง
ถ้าเจตนาคือการเปิดให้เห็นว่าการสอนของพอจ.เหล่านั้นมีส่วนผิดปกติ มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน มีความเข้าใจผิด ไม่ตรงตามคำสอนและพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าอย่างไร เป็นการแสดงออกเพื่อมุ่งหวังแก้ไขความเข้าใจให้คนทั่วไปได้รับรู้ เจตตนาแบบนี้พอเข้าใจได้ครับ
แต่ส่วนใหญ่ผมมักจะเห็นไปในลักษณะด่าว่า ดูถูก เหยียดหยามทั้งตัวพอจ.และผู้นับถือที่มักเรียกกันว่าสานุศิษย์ สาวก อะไรก็ตามของพอจ.นั้นๆ และใช้คำแทนพอจ.เหล่านั้นในทำนองลดชั้นเช่น เดียรถีย์
แล้วสิ่งที่ตามมาคือ เมื่อใดที่ต้องพูดถึงพอจ.เหล่านั้น ก็กลายเป็นคำที่เต็มไปด้วยอคติแบบชวนวิวาท
บางท่านไม่ได้คิดจะแสดงคห.เลยด้วยซ้ำ แค่ด่าๆแล้วก็จากไป
ผมเข้าใจ(เอาเอง)ว่าสังคมพันทิป โดยเฉพาะห้องศาสนา ที่ควรจะเป็นชุมชนที่ให้ความรู้ คุยกันอย่างอารยชน แสดงออกอย่างผู้เจริญ(ทางจิต ทางใจ) โดยทั่วไปกัยังมีการแสดงคห. ด้วยดี เป็นสังคมที่เปิดกว้างในการแสดงคห. แชร์คห. โดยไม่จำเป็นต้องแสดงคห.ที่สอดคล้องกัน และคห.ที่แตกต่างกันนี้เองน่าจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสุภาพ อย่างมีเหตุผล อย่างรับฟังซึ่งกันและกัน ให้เกียรติผู้อื่นที่คิดต่าง ให้เกียรติผู้อื่นที่มีความเชื่อต่าง ตลอดจนผู้นับถือต่างศาสนา
แต่หลายครั้งจริงๆ ที่ได้พบว่าสมาชิกหลายท่านแสดงคห.ด้วยอคติ ด้วยมานะ ที่มีต่อคนอื่น โยนคนที่แสดงคห.ต่างเป็นฝ่ายตรงข้าม
จ้องจะเอาชนะ เอาผิดเอาถูก ดื้อรั้น ตะแบง ทุ่มเถียง ต้องเอาให้มั่นคั้นให้ตาย ถีบอีกฝ่ายให้ตายคาเท้า ทับถมความแค้น ทวีความคิดในแง่ร้าย จ้องจะจับผิดกันและกัน
กลับไปที่ประเด็น เมื่อเราพูดถึงพระดัง ซึ่งอาจเป็นพระที่สมาชิกบางท่านไม่ชอบไม่ศรัทธา แล้วใช้วาจา ใช้กิริยาที่ไม่ค่อยเหมาะสม (แต่ผู้แสดงคห.เลือกมาแล้วอย่างสาสม)
เช่นค่อนขอดว่า พระท่านนี้ไม่ปฏิบัติ พระท่านนี้เข้าใจมั่วๆ พระท่านนี้มีเจตนาบิดเบือน พระท่านนี้แค่เป็นพระนักเขียน พระท่านนี้แ้พ้กิเลสตัวเอง แล้วก็มาสอนมั่วๆ จึงสอนผิดๆ เราไม่ควรนับถือ ตลอดจนเลยเถิดปรามาสด่าเสียเทเสีย
ทั้งที่พระบางท่านอาจมีความเข้าใจผิดในเรื่องนั้นจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราควรปรามาสท่านใช้คำเสียๆหายๆไม่เหลือความดีด้านอื่นๆนะครับ โดยเฉพาะพรหมจรรย์และการปฏิบัติของพระท่านนั้นๆ ความสูงความประณีตของจิต ท่านสมาชิกมองเห็นหรือครับ ว่าท่านมีมากแค่ไหนละเอียดขนาดไหน
ถ้าพระองค์นั้นท่านผิดพลาดหรือบกพร่องในเรื่องใด ก็ควรตีกรอบว่าพระท่านนั้นผิดพลาดในเรื่องนั้นๆ และเรื่องนั้นไม่น่าเชื่อถือเพราะ......
ผมว่าน่าจะเพียงพอนะครับ
แต่การเหมาปรามาส ผมว่าไม่เกิดประโยชน์โดยเฉพาะท่านสมาชิกที่แสดงคห.ในลักษณะนี้เอง
โดยเฉพาะบางท่านที่แค่ได้ยินได้ฟังเค้ามาแล้วเอามาด่าต่อก็น่าเป็นห่วง (ผ่านกาลามสูตรหรือไม่? ใช้วิจารณญาณในการรับฟังในการวิเคราะห์ทบทวนหรือไม่?)
รักษากาย วาจา ใจของท่าน ยึดเอาเจตนาของท่านเป็นที่ตั้งแล้วแสดงออกด้วยสัมมาวาจา สัมมาทิฏฐิ ที่เป็นกลาง ปราศจากอคติ ลดมานะทิฏฐิลงบ้าง
สังคมนี้จะน่าอยู่ขึ้นครับ