เชื่อไหม นี่เป็นเรื่องจริงของเราเลย ตอนนั้นเราคิดมาก จนหน้ามอมดำ เหมือนราหูอมหัว
แต่อยากเล่าเพื่อให้คุณสบายใจ ของเรามากกว่าคุณอีก
Y
Y
Y

วันหนึ่ง แม่ของหลานเขยตายด้วยมะเร็งมดลูก ศพตั้งอยู่วัดลาดสนุ่น ลำลูกกา ปทุมธานี
เราไปธุระ และคิดว่าเสร็จจากธุระจะเลยไปงานเผาศพแม่หลานเขย

ระหว่างที่ทำธุระแถวถนนเพิ่มสิน (ย่านสายไหม) กำลังเดินอยู่ริมถนน ตอนนั้นถนนไม่ดี
และยังไม่ยกขอบฟุตบาต เราโดนหมากัด โผล่มาจากไหนไม่รู้ ไม่ให้สุ้มให้เสียง เราตกใจร้องลั่น
แผลเข้านิดหน่อย เจ้าของมาไล่ เราจึงตัดสินใจเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งหนึ่ง ประมาณว่าใจเสีย

อีกฝั่งกำลังก่อสร้างโครงการเอื้ออาทร บางเขน-คลองถนน กำลังถมดินก่อสร้าง แถวนั้นส่วนใหญ่เป็นที่นา ป่ากก
เราเดินไปได้หน่อยก็ต้องสะดุดกึก คุณรู้ไหมว่าเราเจออะไร เราเจอตัวเงินตัวทองตัวใหญ่เท่าจรเข้ ยืนขวางหน้า จ้องหน้า ตาเข้ม
แลบลิ้นแผล็บ ๆ เราตัวแข็งเลย ไหล่ทางเป็นดิน แคบ เดินผ่าน-หลีกไม่ได้อยู่แล้ว เมื่อเราไม่ไป ตัวนั้นเครนตัวสูง (ยกตัว)
ทำท่าจะเดินเข้ามาหา เราจะข้ามถนนกลับไปฝั่งเก่าก็กลัวหมาตัวเดิม

ทำไงดี บังเอิญมีรถสองแถวประจำทางผ่านมา เราโบกรถ กลับมาสะพานใหม่
ธุระไม่เสร็จ

จากนั้นนั่งรถต่อจากสะพานใหม่ ไปวัดลาดสนุ่น ร่วมงานศพ ศพกำลังเตรียมขึ้นเมรุ
ในเต๊นท์ที่แขกนั่ง เรานั่งติดกับพี่สาวเรา ซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่ยาย
มีคนเอาพานดอกไม้จันทน์มาให้แขกหยิบ
ทุกคนหยิบดอกไม้จันทน์ในพานเอง แต่ผู้หญิงที่นั่งติดกับเรา เขาหยิบเผื่อ และส่งให้เรา เราก็รับ
พี่สาวมองเราตาเข้ม บอกว่าไม่รู้เหรอ เขาไม่ให้รับดอกไม้จันทน์จากใคร

ต่อมาขึ้นเมรุไปเผาศพ ญาติๆ ก็ขึ้นไปกัน เราและพี่สาวก็ขึ้นไปด้วย ตอนนี้โลงศพยังวางที่พื้นเมรุ
สับปะเหร่อ เปิดฝาโลง ศพเริ่มไม่ค่อยดี แม้ว่าจะฉีดยากันเน่า สับปะเหร่อตอกลูกมะพร้าว
เอาน้ำล้างหน้าศพ พอเสร็จ ผู้หญิงคนเดิมที่หยิบดอกไม้จันทน์ให้เรา ก็โยนดอกไม้จันทน์ลงไปในโลง
เราโยนตาม คนอื่นยังถืออยู่ในมือ ดอกไม้จันทน์ของเรากะผู้หญิงคนนั้นหล่นแปะอยู่บนหน้าอกของศพ
ที่พนมมือ มัดตราสังข์

สับปะเหร่อโมโหว่าทันที บอกว่า ที่วัดนี้ไม่ให้ใส่ดอกไม้จันทร์ในโลง ให้ใส่ในเตาเผา
ผู้หญิงคนนั้นหน้าเหรอ ยิ้มกระรี่กระราด รีบก้มลงเก็บดอกไม้จันทน์จากหน้าอกศพคืนมา
เธอถือไว้ช่อหนึ่ง อีกช่อหนึ่งส่งให้เรา เราก็รับมาถือไว้อีก

จนสับปะเหร่อเอาโลงเข้าเตาเผา คนอื่นๆ เรา และผู้หญิงคนนั้น ก็โยนดอกไม้จันทน์เข้าเตาเผา

พี่สาวเราเห็นตลอด ห้ามไม่ทัน กลับมาบ้านบอกว่า ตอนนั้นโมโหมาก อยากถีบเราให้ตกเมรุ

ใครรู้เรื่องของเราก็พากันพูดถึงความซวยที่เราจะได้รับ
จนเรากลัว คิดมาก นั่งเหม่อ หน้ามอม เหมือนราหูอมหัวอย่างที่บอก ใช้ไวท์เทนนิ่งก็ช่วยไม่ได้
กลัวอยู่นานมาก ผ่านมาหกปีแล้ว ก็ไม่มีเห็นมีอะไรเกิดขึ้น

แต่ที่แน่ๆ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นญาติข้างไหน เพราะไม่มีใครรู้จัก

จะมีใครจะซวยเท่าเราบ้าง ภายในเวลา 2 ชั่วโมง เจอ 3 เหตุการณ์ ...
หมากัด ตัวเงินตัวทองยืนขวางทาง แล้วเรื่องรับดอกไม้จันทน์ 2 ครั้ง

เรื่องนี้จริง 100 % ไม่แต่ง ไม่ดราม่า

เรื่องของ จขกท น่ะ จิ๊บ ๆ เล่ามา... หวังว่าคงสบายใจขึ้นนะคะ

พิมพ์แก้ 3 ครั้ง เพราะคำว่า ตัวเงินตัวทอง เขาไม่ให้ใช้คำตรงนี่เอง