กระทู้นี้ขอระบายคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีพี่ชาย ซึ่งเราก็ไม่ได้เรียกมันว่าพี่นะคะ เพราะว่าอายุมากกว่าเราแค่ปีเดียว แล้วก็เรียนรุ่นเดียวกับเรา เป็นลูกของน้าคะ
ตั้งแต่โตมาเราก็ไม่ได้สนิทกับเค้าเท่าไหร่เนื่องจากคนละเพศและเราเองก็ไม่ค่อยจะชอบการใช้ชีวิตของเค้า
จนกระทั่งเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯด้วยกันทั้งคู่ เค้าก็โทรมายืมเงินเรา ประมาณว่าเงินไม่พอใช้ เงินเดือนน้อยค่าใช้จ่ายเยอะ ประมาณนี้ ซึ่งเราก้รู้นะว่าที่มันไม่พอใช้เนี่ยเพราะมันเที่ยวกลางคืนและก็ไม่ทำงานเป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ แต่ก็ให้ไปเพราะมันโทรมาหลายรอบมาก น้ำเสียงจะแบบว่า .......จะไม่ช่วยเราจริงๆเหรอ เรายังไม่ได้กินข้าวเลย จะยืมเพื่อน เพื่อนก็ไม่มี อะไรประมาณนี้ เราก็ให้ยืมไป ไม่กี่พันหรอกคะ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่มีเงินมากแต่เราก็คิดนะว่าเงินที่ให้ไปเนี่ย ไม่ได้คืนหรอก หรืออาจจะได้คืนน้อยมาก
จนเวลาผ่านไปหลายปี เค้ากลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัด มีภรรยา เราก็เห็นการจับจ่ายใช้สอยเค้าดีนะ ซื้อรถใช้ ไปเที่ยวกลางคืน  
เราก็ยอมรับนะว่าเราหมั่นไส้ เพราะเรายังไม่ซื้อรถ เนื่องด้วยเราก็คิดว่าเราเองก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นหนี้และก็มีภาระที่ต้องส่งตัวเองเรียนต่อด้วย

เราก็เลยตัดสินใจทวงเงินคะ ซึ่งเราไม่ได้โทรไปทวงนะแต่แชทไปทางเฟสบุค เค้าก็บอกว่าเค้าจะโอนให้พรุ่งนี้ จนกระทั่งหลายพรุ่งนี้แล้ว เราก้ยังไม่ได้เงิน เราเลยบอกว่าถ้าไม่โอนให้เราจะบอกแฟนนเค้านะ เค้าก็ยังไม่คืน จนเราก็แชมเฟสบุคไปคุยกับแฟนเค้า แล้วได้คำตอบมาแบบอึ้งๆว่า
เค้าไม่ได้ใช้เงินกระเป๋าเดียวกัน ถ้าจะทวงเงินไปทวงเจ้าตัวเอง เค้าไม่มีส่วนยุ่งเกี่ยวกับหนี้ตรงนี้ ต่อไปมีอะไรไม่ต้องมาบอกเค้า.....
เราอ่านแล้วก็อึ้งๆ ไม่รู้ว่าเราผิดที่ไปทวงเงินกับแฟนพี่เราหรือว่าเราเสียใจกับคำพูดอะไรแบบนี้ไม่รู้สินะ ตอนนี้มันก็เหมือนเป็นการแค้นแบบลึกๆ
คือมันเห็นในเฟสบุคว่าเค้ากินของแพงขับรถไปเที่ยว บลาๆแล้วมันรู้สึกแย่จริงๆ
หรือว่าเราเป็นคนขี้อิจฉาก็ไม่รู้นะคะ

ปล แท๊กห้องแป้งเพราะเห็นว่าผู้ที่ที่แต่งงานไปแล้วมีเยอะคะ